«There’s only one Karagounis»

«There's only one Karagounis, one Karagounis, he's a hundred and four but he can still score»

Το πιο απαιτητικό ποδοσφαιρικό κοινό του πλανήτη έχει ερωτευτεί έναν 36χρονο παθιασμένο Ελληνα

Οι βρετανοί αγαπούν τους ποδοσφαιριστές που είναι καλοί αθλητές. Αλλωστε, για αυτούς το ποδόσφαιρο είναι πρωτίστως «ανδρικό» σπορ, physical game, όπως λένε. Αν, τώρα, ο ποδοσφαιριστής ξέρει και μπάλα, τότε η εκτίμησή τους στον πρόσωπό του μπορεί να φτάσει σε βαθμό λατρείας. Αυτό συμβαίνει με τον Γιώργο Καραγκούνη, ο οποίος αγωνίζεται στην αγγλική Φούλαμ.


Για να εξακολουθεί να παίζει κάποιος μπάλα στα 36 του χρόνια, σε τόσο υψηλό επίπεδο όσο το ποδόσφαιρο που παίζεται στην Premier League, όπου ακόμη και οι ομάδες που βρίσκονται χαμηλά στον βαθμολογικό πίνακα είναι πιο ανταγωνιστικές από τους πρωτοπόρους του ελληνικού πρωταθλήματος, σημαίνει ότι γυμνάζεται, κάνει καλή ζωή, είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του, μα, πάνω απ' όλα, έχει κίνητρο. Και στην περίπτωση του Καραγκούνη το κίνητρο είναι προφανές: η αγάπη του για το παιχνίδι.


Με όλα αυτά δεν μπορούσε παρά να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αγγλικού ποδοσφαιρόφιλου κοινού. Ενός απαιτητικού κοινού, το οποίο έχει μάθει να βλέπει την αφρόκρεμα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Διότι οι Αγγλοι ήταν οι πρώτοι που τράβηξαν μαζικά στο πρωτάθλημα τους παίκτες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.


Ο «φανταστικός τύπος» Καραγκούνης


Την περασμένη Κυριακή, στις εξέδρες του «Kρέιβεν Κότατζ», την έδρα της Φούλαμ, στην ομώνυμη λονδρέζικη συνοικία δίπλα στον Τάμεση, ο Καραγκούνης έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι. Η ομάδα του έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο, κόντρα στην 9η Αστον Βίλα. Εδινε μάχη να ξεφύγει από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Δεν είχε περιθώριο απώλειας βαθμών. Η νίκη ήταν μονόδρομος. Ο Καραγκούνης ανέλαβε να οργανώσει το παιχνίδι και με το πάθος, την αγωνιστικότητα και την ποιότητα που τον διακρίνουν ήταν ο μαέστρος.


Στις κερκίδες ο κόσμος δεν ζητούσε αποδείξεις. Γνωρίζει την αξία του Γιώργου. Στην προθέρμανση, όταν πλησίασε στην εξέδρα, ένας ηλικιωμένος άγγλος φίλαθλος είχε μόνο καλά λόγια να πει: «Φανταστικός τύπος» (Fantastic guy), έλεγε στην παρέα του, που συμφωνούσε. Οταν ξεκίνησε το παιχνίδι και πρέσαρε τους αντιπάλους του, ακούγονταν επιδοκιμασίες «Μπράβο, Γκεόργκιος!» (Well done, Georgios), όταν έβγαζε μακρινές μπαλιές, επιφωνήματα θαυμασμού απλώνονταν σε όλο το γήπεδο και σχόλια όπως «Τι μπαλιά» (What a ball) ή «Καλοζυγισμένη μπαλιά» (Well measured ball), κυριαρχούσαν στην εξέδρα. Οταν έκανε ντρίμπλες και προσποιήσεις για να ξεμαρκαριστεί και να σουτάρει, οι φίλαθλοι φώναζαν «Σουτ, σουτ, σουτ».


Μα πιο πολύ, οι φίλαθλοι επευφημούσαν τη μαχητικότητά του, το ότι διεκδικούσε κάθε μπαλιά, μάρκαρε ασφυκτικά τον αντίπαλο, σε σημείο που παρότρυναν τον Μπερμπάτοφ, ο οποίος δεν φημίζεται για το τρέξιμό του, να το κάνει όπως ο «Γκεόργκιος». Και όταν του έκαναν φάουλ και άρχιζε τις γνωστές κωλοτούμπες και τους μορφασμούς, σχολίαζαν με το γνωστό βρετανικό χιούμορ «Και τώρα, η ηθοποιία» (here comes the acting).


Για όλα αυτά που προσφέρει ο Καραγκούνης στο παιχνίδι, οι φίλαθλοι στις εξέδρες έκαναν λόγο για «παίκτη-σταρ» (star quality player). Δικαιολογημένα, λοιπόν, τον αποθέωσαν όταν έγινε αλλαγή στο 72ο λεπτό, με την ομάδα τους να έχει «καθαρίσει» τον αγώνα. Τον χειροκροτούσαν όρθιοι, ενώ από το G Block, την εξέδρα των φανατικών της Φούλαμ, ακουγόταν το σύνθημα «Είμαστε φτιαγμένοι με τον Καραγκούνη» (we 're on the piss with Karagounis).


Αλλά και ο Καραγκούνης έχει κερδίσει από την παρουσία του στο αγγλικό πρωτάθλημα. Εχει γίνει πιο ήρεμος, πιο ουσιαστικός στο παιχνίδι του. Εχοντας δίπλα του έναν υπέροχο αμυντικό χαφ, τον Σκοτ Πάρκερ, που φροντίζει να κόβει και να του δίνει την μπάλα, εκμεταλλεύεται την κινητικότητα των συμπαικτών του στους ελεύθερους χώρους και μοιράζει την μπάλα διαγωνίως, οριζοντίως και καθέτως, φτιάχνοντας το παιχνίδι της ομάδας του. Και όταν η ομάδα του χάσει την κατοχή, με το μοναδικό πάθος του, θα κυνηγήσει την μπάλα για να την κλέψει. Είναι αυτό που κάνει τους δύσκολους άγγλους φιλάθλους να τραγουδούν: «There's only one Karagounis, one Karagounis, he's a hundred and four but he can still score» (Υπάρχει μόνο ένας Καραγκούνης, ένας Καραγκούνης, είναι 104 ετών, αλλά μπορεί ακόμη να βάλει γκολ).

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013