Αν ρίξεις έναν βάτραχο σε νερό που βράζει θα πηδήξει αμέσως έξω. Αν όμως ζεστάνεις το νερό σιγά σιγά τότε ο βάτραχος θα περιμένει υπομονετικά να βράσει μέχρι θανάτου
Η ελληνική δημοκρατία είναι σαν τον βάτραχο που βράζει, εξαιρετικά αποδυναμωμένη από τις πελατειακές σχέσεις και την κατάχρηση εξουσίας, πληγωμένη από τα πέντε χρόνια της ύφεσης και της λιτότητας και πλέον… σε μεγάλο κίνδυνο.
Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά γίνεται όλο και πιο απολυταρχική, περνώντας νόμους με διατάγματα και υιοθετώντας την ατζέντα της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής. Οι αναφορές, άλλωστε, στην περίοδο της χούντας του 1967-1974 δεν αποτελούν πλέον αποκλειστικό προνόμιο της αριστερής ρητορικής.
Το ξαφνικό κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας (ΕΡΤ) τον προηγούμενο μήνα, χωρίς την παραμικρή συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, επανέφερε μνήμες από την εποχή των τανκς και των στρατιωτικών εμβατηρίων σε πολλούς Έλληνες που μέχρι πρότινος θα απέρριπταν κάθε τέτοια απαράδεκτη σύγκριση.
Στα εφτά χρόνια της δικτατορίας πολλοί Έλληνες έβλεπαν την Ευρώπη ως ελπίδα για εκείνους. Η αλήθεια είναι ότι πολλές ευρωπαϊκές οργανώσεις υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία. Ωστόσο, σήμερα, οι πολιτικοί της ΕΕ, τα οικονομικά ιδρύματα και οι συνεταίροι τους στο ΔΝΤ ενδιαφέρονται μόνο να κλείνουν τρύπες στον ισολογισμό, παρά το κόστος σε ανθρώπινες ζωές και σε πολιτικές ελευθερίες
Πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού -62% από αυτούς είναι κάτω από 25 ετών- είναι ήδη άνεργοι. Αυτή την εβδομάδα οι δανειστές, προκειμένου να χορηγήσουν επιπλέον πακέτα διάσωσης, απαίτησαν από την Ελλάδα να θέσει 12.500 δημόσιους υπάλληλους σε «καθεστώς κινητικότητας» με πιθανή κατάληξη την απόλυση, επιπλέον των συμφωνηθέντων 15o000 καταργούμενων θέσεων εργασίας στο δημόσιο μέχρι τα τέλη του 2014.
Μία σειρά από διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις φέρουν την ευθύνη της επιλογής των περικοπών και της αύξησης των φόρων, έναντι των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ακόμα κι έτσι, όμως, το τίμημα που απαιτείται από την τρόικα δε μπορεί να ικανοποιηθεί χωρίς κατασταλτικά μέτρα. Η οικονομική λιτότητα οδηγεί με αμείλικτο τρόπο σε σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα.
Η αποχώρηση του μικρού κόμματος «Δημοκρατική Αριστερά» από την κυβέρνηση συνεργασίας επιτάχυνε τη δεξιά στροφή της Νέας Δημοκρατίας. Από τις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού, το κόμμα του Σαμαρά έχει παίξει με την ξενοφοβία, μιλώντας για ανάγκη «ανακατάληψης» των ελληνικών πόλεων και μαζεύοντας μετανάστες και αιτούντες άσυλο στα τυφλά. Ένας νόμος του 2010 που άνοιξε την πόρτα των πολιτικών δικαιωμάτων στους μετανάστες δεύτερης γενιάς τελικά ανακλήθηκε.
Μία καυστική έκθεση του Nils Muiznieks, του επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που ασκούσε κριτική για την ανοχή της αστυνομίας ή και τη φημολογούμενη συμμετοχή της σε ρατσιστική βία, αποπέμφθηκε από την ελληνική κυβέρνηση ως προσβλητική για την Ελλάδα. Πρόσφατες προτάσεις αντιρατσιστικής νομοθεσίας μπλοκαρίστηκαν από το γραφείο του πρωθυπουργού χωρίς να φτάσουν να συζητηθούν. Το πιθανότερο είναι ότι οι προτάσεις αυτές θάφτηκαν και δεν πρόκειται να ξαναδούν το φως της μέρας.
Όλες αυτές οι κινήσεις έχουν ενισχύσει τη Χρυσή Αυγή, η οποία καταγράφει στις δημοσκοπήσεις ποσοστά από 10 έως 14% και της οποίας οι 18 βουλευτές ενθαρρύνουν τη βία. Και με δεδομένη την έστω ισχνή πλειοψηφία της νέας συγκυβέρνησης που προέκυψε μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, η ακροδεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας έχει ελεύθερο πλέον το πεδίο να διαλαλεί τις απόψεις της χωρίς κανέναν έλεγχο.
Έτσι, ένα από τα πιο φανταχτερά μέλη αυτής της πτέρυγας, ο Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης (ο οποίος έχει δηλώσει ότι οι Εβραίοι ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα, και ο οποίος διαφημίζει τα βιβλία του Κωνσταντίνου Πλεύρη, ενός αρνητή του Ολοκαυτώματος) διορίστηκε υπουργός υγείας στο ανασχηματισμένο υπουργικό συμβούλιο.
Η πρώτη του υπουργική απόφαση ήταν να επαναφέρει έναν νόμο που επιτρέπει στην αστυνομία να προσαγάγει δια της βίας ανθρώπους προκειμένου να εξεταστούν για AIDS. Ο νόμος αυτός που εισήχθη για πρώτη φορά πέρυσι από τον τότε υπουργό υγείας και στη συνέχεια ανεστάλη, χρησιμοποιήθηκε για να ονοματίσει και να διαπομπεύσει πιθανώς εμπλεκόμενα άτομα σε πορνεία, τα περισσότερα από αυτά μετανάστες, τα οποία δυσφημίστηκαν ως «υγειονομικές βόμβες» και κρατήθηκαν για μήνες στη φυλακή με την κατηγορία «της από πρόθεση σωματικής βλάβης».
Εξουθενωμένοι από την ατελείωτη λιτότητα, αηδιασμένοι με τους πολιτικούς και αδυνατώντας να φανταστούν κάποιο μέλλον, οι άνθρωποι στην Ελλάδα υπαναχωρούν σε προσωπικούς ιδιωτικούς αγώνες επιβίωσης ενάντια στη φτώχεια και την κατάθλιψη. Οι πολιτικές ελευθερίες γίνονται πολυτέλεια. Το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ΕΡΤ άναψε ένα σύντομο βεγγαλικό διαμαρτυρίας, αλλά οι περισσότεροι αποδέχτηκαν τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί μίας «αμαρτωλής» εστίας αχρηστίας και μίας φωλιάς δημοσιογραφικής ολιγαρχίας που ζει με δημόσιο χρήμα.
Οι μεταρρυθμίσεις μοιάζουν πλέον ως σενάριο χωρίς καμία ελπίδα υλοποίησης, αφού τα δύο κόμματα που έχουν την εξουσία είναι αυτά που ανέθρεψαν το σάπιο σύστημα της χώρας. Απελπισμένοι οι περισσότεροι Έλληνες για αλλαγές, θα ήταν ευτυχείς να δουν το τσεκούρι να πέφτει, αρκεί να μην είναι πάνω τους.
Οι δικαστικές καταχρήσεις εξουσίας – όπως η παράνομη κράτηση χωρίς δίκη για 31 ολόκληρους μήνες του αναρχικού Κώστα Σακκά – δημιουργούν ελάχιστες πλέον εντυπώσεις στην ελληνική κοινωνία. Ο Σακκάς είναι απεργός πείνας από τις 4 Ιουνίου – αν τελικά πεθάνει, ο θάνατός του δε θα είναι τίποτε περισσότερο από μία σύντομη αναφορά στις ειδήσεις. Ακόμα και οι μαυροφορεμένοι τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής, που περιπολούν στο κέντρο της Αθήνας, έχουν γίνει ένα μέρος της καθημερινότητας και δεν εντυπωσιάζουν πλέον κανένα.
Το νερό ζεσταίνεται, ο βάτραχος πέφτει σε βαθύ ύπνο και στη συνέχεια σε κώμα. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας η Ευρώπη έμοιαζε ένα ασφαλές μέρος, έξω από την κατσαρόλα.
Τώρα η Ευρώπη είναι αυτή που δυναμώνει τη φωτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου