Βιώνουμε μία αποκαλυπτική περίοδο.
Αποκαλυπτική από άποψη πολιτικών, ρόλων, επιδιώξεων και συνεπειών.
Η ελληνική κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από τους υπερκυβερνήτες των
Βρυξελλών, προσπαθεί να επιβάλλει ένα δήθεν μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Λιτότητας σε βάρος του Λαού και Εκποίησης εθνικού πλούτου.
Επαναφορά τρομακτικών διλημμάτων, συνεχείς εκβιασμοί και ωμές
παρεμβάσεις στα εσωτερικά πολιτικά μας πράγματα, είναι τα χαρακτηριστικά
αιχμής της περιόδου.
Ο πρωθυπουργός, ξεπερνώντας εαυτόν, επισείει τον μόνιμο κίνδυνο χρεω-
κοπίας, απαιτώντας "συναίνεση" από κόμματα και Πολίτες.
Ο υπουργός Οικονομικών απειλεί με "στάση πληρωμών", κινδυνολογώντας
ως απλός (και ανεύθυνος) τζογαδόρος τοκογλύφος.
Η ελληνίδα επίτροπος προωθεί (άθελα;) επιδιώξεις-στόχους αλλότριων συμ-
φερόντων, ορίζοντας το μέλλον της Χώρας ως..."δραχμικό".
Οι Ξένοι απαιτούν πολιτική και κοινωνική "συναίνεση", απαράβατο όρο συνέ-
χισης του δανεισμού.
Η ίδια η ΕΕ φαίνεται να διαφωνεί σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής
κρίσης. Μέρος των αξιωματούχων της και μελών διάφορων κυβερνήσεων, υπο-
στηρίζει την "ήπια", "λελογισμένη", "συμφωνημένη" αναδιάρθρωση του ελληνικού
χρέους. Αντίθετα, ένα μέρος διαφωνεί "βροντερά" με οποιαδήποτε προοπτική
αναδιαρθρωσης, σε κάθε της εκδοχή (κούρεμα, επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων).
Το σύνολο των παραπάνω αξιωματούχων της..."κυβέρνησης" των Αθηνών καιτης υπερκυβέρνησης των Βρυξελλών...σε ένα σημείο ταυτίζονται:
Στην άμεση εφαρμογή ενός (νέου) προγράμματος Λιτότητας
και Αποκρατικοποιήσεων.
Ενός σοκαριστικού, δηλαδή, για την Κοινωνία και τον Λαό προγράμματος, πιο
βάρβαρου και πιο "διευρυμένου" από το πρώτο.
Ενός προγράμματος αφελληνισμού-ξεπουλήματος δημόσιων επιχειρήσεων και
κρατικής ακίνητης περιουσίας.
Ενός προγράμματος επιβολής νέων φόρων, αύξησης υπαρχόντων, μείωσης εισο-
δημάτων, κατάργησης του (όποιου) κοινωνικού κράτους, απελευθέρωσης απολύ-
σεων εργαζομένων.
Κάθε μέρα και πιο έντονα η κυβέρνηση αποκαλύπτεται.
Ταξικές επιλογές, καταστροφικές για τη Χώρα και τους Ανθρώπους.
Αποφάσεις Ολίγων...για Ολίγους. Μή νόμιμες. Επικίνδυνες.
Κυβέρνηση...πλεονασμάτων: Ανικανότητας, Αναποτελεσματικότητας.
Αναξιοπιστίας και Διλημμάτων. Εκβιασμών και Μεθοδεύσεων.
Περιορισμένης πολιτικής βούλησης και διαπραγματευτικής αποφασιστικότητας.
Μία κυβέρνηση ένα κι ένα για....απέλαση!!
Αποκαλυπτική από άποψη πολιτικών, ρόλων, επιδιώξεων και συνεπειών.
Η ελληνική κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από τους υπερκυβερνήτες των
Βρυξελλών, προσπαθεί να επιβάλλει ένα δήθεν μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Λιτότητας σε βάρος του Λαού και Εκποίησης εθνικού πλούτου.
Επαναφορά τρομακτικών διλημμάτων, συνεχείς εκβιασμοί και ωμές
παρεμβάσεις στα εσωτερικά πολιτικά μας πράγματα, είναι τα χαρακτηριστικά
αιχμής της περιόδου.
Ο πρωθυπουργός, ξεπερνώντας εαυτόν, επισείει τον μόνιμο κίνδυνο χρεω-
κοπίας, απαιτώντας "συναίνεση" από κόμματα και Πολίτες.
Ο υπουργός Οικονομικών απειλεί με "στάση πληρωμών", κινδυνολογώντας
ως απλός (και ανεύθυνος) τζογαδόρος τοκογλύφος.
Η ελληνίδα επίτροπος προωθεί (άθελα;) επιδιώξεις-στόχους αλλότριων συμ-
φερόντων, ορίζοντας το μέλλον της Χώρας ως..."δραχμικό".
Οι Ξένοι απαιτούν πολιτική και κοινωνική "συναίνεση", απαράβατο όρο συνέ-
χισης του δανεισμού.
Η ίδια η ΕΕ φαίνεται να διαφωνεί σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής
κρίσης. Μέρος των αξιωματούχων της και μελών διάφορων κυβερνήσεων, υπο-
στηρίζει την "ήπια", "λελογισμένη", "συμφωνημένη" αναδιάρθρωση του ελληνικού
χρέους. Αντίθετα, ένα μέρος διαφωνεί "βροντερά" με οποιαδήποτε προοπτική
αναδιαρθρωσης, σε κάθε της εκδοχή (κούρεμα, επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων).
Το σύνολο των παραπάνω αξιωματούχων της..."κυβέρνησης" των Αθηνών καιτης υπερκυβέρνησης των Βρυξελλών...σε ένα σημείο ταυτίζονται:
Στην άμεση εφαρμογή ενός (νέου) προγράμματος Λιτότητας
και Αποκρατικοποιήσεων.
Ενός σοκαριστικού, δηλαδή, για την Κοινωνία και τον Λαό προγράμματος, πιο
βάρβαρου και πιο "διευρυμένου" από το πρώτο.
Ενός προγράμματος αφελληνισμού-ξεπουλήματος δημόσιων επιχειρήσεων και
κρατικής ακίνητης περιουσίας.
Ενός προγράμματος επιβολής νέων φόρων, αύξησης υπαρχόντων, μείωσης εισο-
δημάτων, κατάργησης του (όποιου) κοινωνικού κράτους, απελευθέρωσης απολύ-
σεων εργαζομένων.
Κάθε μέρα και πιο έντονα η κυβέρνηση αποκαλύπτεται.
Ταξικές επιλογές, καταστροφικές για τη Χώρα και τους Ανθρώπους.
Αποφάσεις Ολίγων...για Ολίγους. Μή νόμιμες. Επικίνδυνες.
Κυβέρνηση...πλεονασμάτων: Ανικανότητας, Αναποτελεσματικότητας.
Αναξιοπιστίας και Διλημμάτων. Εκβιασμών και Μεθοδεύσεων.
Περιορισμένης πολιτικής βούλησης και διαπραγματευτικής αποφασιστικότητας.
Μία κυβέρνηση ένα κι ένα για....απέλαση!!
πηγη: http://politikokoraki.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου