ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ..
"Εχασα αναπάντεχα τον πατέρα μου, πριν ένα μήνα περίπου.
Ηταν μόλις 65, δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας και απλώς...δεν ξύπνησε το πρωί.
Μαζί με τον πατέρα μου έχασα τη γη κάτω απ'τα πόδια μου.
Ας ήταν άρρωστος, κάτι, να είχα προετοιμαστεί, όχι έτσι.
Ξέρω, θα μου πείτε είναι καλός θάνατος η καρδιά, αλλά ρωτήστε και αυτούς που μένουν πίσω, που μερικές ώρες πριν ο άνθρωπός...
τους είναι μια χαρά και το επόμενο πρωί δεν υπάρχει.
Δε ζούσαμε μαζί με τους γέρους μου, τους έβλεπα όμως συχνά.
Λιγο πριν φύγει ο πατέρας μου είχαμε τακωθεί.
Ασχημα.
Αισθανομαι τυχερός που πρόλαβα έστω να ζητήσω μια συγγνώμη για κάτι που είπα, θα είχα τρελαθει αν είχε φύγει και ημασταν έτσι.
Και είμαι σε άσχημη κατάσταση τελευταία.
Κάθε αγαπημένο μου πρόσωπο του μιλάω και μετά με πιάνει άγχος ότι δε θα το ξαναδώ.
Την αρραβωνιαστικιά μου την έχω μουρλάνει, δεν την αφήνω σε ησυχία.
Τη μάνα μου, την αδερφή μου, το γαμπρο΄μου, τα ίδια.
Ακόμα και στο βλάκα συνάδελφο στη δουλειά μιλάω ευγενικά γιατί φοβάμαι ότι θα πάθει κάτι και εγώ θα έχω φερθεί σα μ...κας.
Είμαι 35 χρονών, έχω και εγώ τρομερά οικονομικά προβλήματα όπως αρκετός κόσμος, αλλά πλέον το βρίσκω ανούσιο να κλαιγόμαστε γι'αυτά.
Θελω να πω στους αναγνώστες, κοιτάξτε να είστε καλά με τους αθρώπους σας, με όποιον αγαπάτε, είναι μικρή η ζωή και απρόοπτη, δεν ξέρει πότε θα γίνει το κακό.
Μην αφήνετε να σας χωριζουν μικροεγωισμοί.
Ζητήστε συγγνώμη τώρα, αν έχετε φερθεί άσχημα.
Και μην τα θεωρείτε όλους και όλα δεδομένα.
Αύριο το πρωί μπορεί να μην υπάρχουν και εσείς να μην έχετε πει ποτέ "Σ'αγαπάω".
Γιατί το αφήσατε για αύριο..."
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου