Η Λερναία Ύδρα
Όλοι έχουµε διαβάσει ή ακούσει για τη Θάλεια ∆ραγώνα, την Άννα Φραγκουδάκη ενώ λιγότερα για την κ. Ασκούνη. Εδώ θα επιχειρήσουµε να “µαζέψουµε” τις δραστηριότητές τους σε ένα ενιαίο κείµενο.
Θα µπορούσαν πολλοί να ισχυριστούν ότι αυτές οι κυρίες, βλέπουν την ιστορία και τα τρέχοντα γεγονότα µε διαφορετική ιδεολογική “µατιά”, πράγµα που βεβαίως έχουν κάθε δικαίωµα να κάνουν.
Ωστόσο µια τέτοια συµπεριφορά δεν δικαιολογείται, διότι από τις ακαδηµαϊκές θέσεις που κατέχουν, προσπαθούν να διαµορφώσουν πολιτική και αυτό το επιχειρούν αυτές οι απειροελάχιστες για να επιβάλλουν τη θέληση τους στους πολλούς. Αυτό το επιχείρησαν για την γλώσσα µας, για την ιστορία µας ενώ έφτασαν και στο σηµείο να υποστηρίζουν ανοιχτά θέµατα εξωτερικής πολιτικής όπως στη Κύπρο, όπου και ετάχθησαν ενεργά υπέρ του σχεδίου Αναν ή και πρόσφατα υπέρ της πολιτικής Χριστόφια σε τέτοιο µάλιστα βαθµό, ώστε να κάνουν αυτόκλητα εξωτερική πολιτική µε την τουρκοκυπριακή πλευρά. Όµως, όταν ένας αιρετός άρχοντας, όπως ο της Καλύµνου ενεπλάκη στα Ιµία επί Ελληνικού εδάφους µε το γεγονός της σηµαίας, αυτό ελέχθη τότε ως παρατυπία και προσπάθεια εµπλοκής σε εθνικά θέµατα.
Στο βιβλίο τους: «Η συγκρότηση της εθνικής ταυτότητας στο ελληνικό σχολείο: ‘εµείς’ και οι ‘άλλοι’», Α. Φραγκουδάκη, Θ. ∆ραγώνα (επιµ.), «Τι είν’ η Πατρίδα µας;» Εθνοκεντρισµός στην Εκπαίδευση. Στο συλλογικό αυτό τόµο γράφουν οι: Έφη Αβδέλα, Νέλλη Ασκούνη, Λίνα Βεντούρα, Θάλεια ∆ραγώνα, Χρυσή Ιγγλέση, Γεράσιµος Κουζέλης και Άννα Φραγκουδάκη. Και περιέχει δεδοµένα και αναλύσεις από δύο συλλογικές έρευνες: µια ανάλυση δείγµατος σχολικών εγχειριδίωνιστορίας, γεωγραφίας και γλώσσας
και µια έρευνα σε αντιπροσωπευτικό δείγµα εκπαιδευτικών της πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης, µε αντικείµενο την εικόνα και την αξιολόγηση του ελληνικού έθνους και των άλλων εθνών. Ο εθνοκεντρισµός των σχολικών βιβλίων µοιάζει να εναρµονίζεται µε τις ξενοφοβικές πεποιθήσεις αρκετά µεγάλου ποσοστού εκπαιδευτικών.
ΠΩ Σ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΙΠΤΩ ΣΕΙΣ ΕΧΕΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΦΕΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟ-ΕΘΝΕΙΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ Σ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩ ΠΑΪΚΗ ΕΝ ΩΣΗ
H µη αναγνώριση της γλωσσικής διαφοράς και της πολιτισµικής διαφορετικότητας, οδηγεί στην αποσύνδεση της ταυτότητας του ∆ιαφορετικού µαθητή από την εκπαιδευτική διαδικασία. Αξιολογείται αρνητικά, γιατί ο λόγος του δεν παράγει τα επιθυµητά µηνύµατα κοινωνικής αναγνώρισης και σεβασµού, που ταιριάζουν στην ανώτερη εξουσιαστική τάξη, αφού δε µιλά την πρότυπη γλώσσα. Παράδειγµα αυτής της θεωρίας, αποτελούν τα παιδιά των εργατών στην Αγγλία καθώς και οι Μαύροι στις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, το σχολείο αλλοιώνει τη «διαισθητική» ή µητρική προηγούµενη γλώσσα του οικογενειακού περιβάλλοντος, καταστρέφοντας σχεδόν την ήδη αποκτηµένη επικοινωνιακή δεξιότητα. Ο κάθε οµιλών, έχει τη γλωσσική και την επικοινωνιακή του ικανότητα. Κατανοεί τα εισερχόµενα µηνύµατα και συγχρόνως αποκτά την κριτική ικανότητα της γλωσσικής επιλογής µετάδοσης αυτών των µηνυµάτων.
Το παρακάτω άρθρο δηµοσιεύτηκε στην εφηµερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 17-11-2001.
ΑΝΝΑ ΦΡΑΓΚΟΥ∆ΑΚΗ
“∆εν είναι ωραίο το έργο που αρχίσαµε να βλέπουµε κάθε 28η Οκτωβρίου µε την παρέλαση των µαθητών και τη σηµαία. ∆εν είναι ωραία η σύγκρουση ανάµεσα σε πατριώτες και αξιοκράτες ούτε ο δηµόσιος διάλογος εάν µπορεί να κρατάει τη σηµαία Αλβανός µαθητής που κατάφερε να είναι άριστος. Παρά τα φαινόµενα, ωστόσο, το λάθος δεν είναι µε το µέρος εκείνων που φωνάζουν πως τη σηµαία πρέπει να την κρατούν χέρια Ελλήνων. Αυτό που είναι παλιωµένο, αντίθετο µε την ευρωπαϊκή εποχή µας και αντιδηµοκρατικό είναι η στρατιωτική παρέλαση µε τη σηµαία µπροστά, γιατί η στρατιωτική παρέλαση των µαθητών και όλα όσα συµβολίζει πράγµατι απαιτούν τη σηµαία να την κρατάει εκείνος που αύριο θα πολεµήσει για την πατρίδα. Το ζήτηµα εποµένως είναι αν το σχολείο ετοιµάζει στρατιώτες έτοιµους να πεθάνουν αύριο για την πατρίδα, οπότε η νεολαία παρελαύνει στρατιωτικά, τραγουδώντας εµβατήρια και τη σηµαία την κρατούν Έλληνες. Αν, αντίθετα, το σχολείο ετοιµάζει τους αυριανούς Έλληνες ως πολίτες ενός κράτους µε σύνορα αδιαπραγµάτευτα αλλά και οριστικά δεδοµένα, για να γίνουν συνειδητοί πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να χτίσουν έναν κόσµο όπου οι διαφορές συµφερόντων ανάµεσα στα έθνη κράτη θα λύνονται µε διάλογο, όλες οι πολιτισµικές διαφορές θα γίνονται σεβαστές, θα εφαρµόζονται πλήρως τα Ανθρώπινα ∆ικαιώµατα και τέλος η ειρήνη θα έχει την πρώτη προτεραιότητα, άρα θα επιδιώκονται συµµαχίες και θα γίνονται αποδεκτοί οι συµβιβασµοί, τότε δεν κάνει το σχολείο στρατιωτικές παρελάσεις. Τότε βρίσκει το σχολείο εναλλακτικούς και µοντέρνους τρόπους για να ερµηνεύσει στα µάτια των νέων τους πολέµους του παρελθόντος και να τιµήσει την ιστορία.
Με άλλα λόγια, πρέπει να συνειδητοποιήσουµε ότι όσοι φωνάζουν πως τη σηµαία πρέπει να την κρατούν χέρια Ελλήνων είναι απολύτως συνεπείς µε το πρότυπο πατριωτισµού που συµβολίζει ο εορτασµός µε τη στρατιωτική παρέλαση των µαθητών, πρότυπο άλλων εποχών, όταν η εθνική πολιτική διεκδικούσε εδάφη και ήταν επεκτατική, τότε που το σχολείο έπρεπε να προετοιµάζει στρατιώτες. Η στρατιωτική παρέλαση των µαθητών σηµαίνει παρελαύνουν «τα νιάτα µας» που αύριο θα πολεµήσουν για την πατρίδα. Αυτό είναι και το κεντρικό επιχείρηµα του κ. Παπαθεµελή. Όποιος κρατάει τη σηµαία πρέπει να είναι έτοιµος να σκοτώσει και να σκοτωθεί για την πατρίδα.
∆εν είναι δυνατό να γεφυρωθεί ο εθνικισµός άλλων εποχών µε τις δηµοκρατικές απαιτήσεις της ενσωµάτωσης των παιδιών µεταναστών στα σχολεία. Καµιά υπουργική εγκύκλιος δεν µπορεί να λύσει την αντίφαση ανάµεσα στη σηµαία που συµβολίζει τον ηρωισµό των πατριωτών που θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές και πρώτη τη δική τους για να την καρφώσουν σ’ ένα ύψωµα όπου θα ανεµίζει οριοθετώντας νέα εδάφη… και τους Αλβανούς µαθητές που αριστεύουν στα ελληνικά σχολεία.
Το ελληνικό σχολείο είναι ακόµα σήµερα παγιδευµένο στην εθνικιστική µυθολογία του 19ου αιώνα, δηλαδή στους εθνικούς µύθους που νοµιµοποιούν τη διεκδίκηση εδαφών και προετοιµάζουν τους επεκτατικούς πολέµους. Τα βιβλία ιστορίας σε όλο το σχολείο, δηµοτικό γυµνάσιο και λύκειο, έχουν αναλυθεί επιστηµονικά και έχει επισηµανθεί ότι καλλιεργούν µια εθνική ταυτότητα εύθραυστη και ανασφαλή, απολύτως ακατάλληλη για να βαδίσουν οι νέες γενιές στο ευρωπαϊκό µέλλον της χώρας.
Η ιστορία του σχολείου είναι σε µεγάλο ποσοστό µυθολογία, που αποσιωπά τη νεωτερική διάσταση της έννοιας έθνος και τη δηµιουργία των εθνών, εµφανίζει το ελληνικό έθνος σαν οντότητα περίπου αιώνια και περίπου φυσική που ενώνουν δεσµοί αίµατος, σαν µια οικογένεια µε απόλυτη πάντοτε οµοιογένεια, ανεπηρέαστη πολιτισµικά από τα κοινωνικά γενόµενα και την πορεία της ιστορίας στη µακριά διάρκεια. Η ιστορία του σχολείου διαιρεί τον κόσµο σε «εµάς» τους Έλληνες και τους «άλλους» λαούς, αποδίδει σε «εµάς» τους Έλληνες µόνο δίκαια, ενώ στους «άλλους» αποδίδει άλλοτε άδικα και άλλοτε «συµφέροντα», αποδίδει όλα τα επιτεύγµατα και τις πολεµικές νίκες στα χαρίσµατα και στον ηρωισµό των Ελλήνων, ενώ αποδίδει όλα τα λάθη και τις πολεµικές ήττες στην αγριότητα των εχθρών και την αδιαφορία των συµµάχων, εµφανίζοντας έτσι την εκάστοτε ηγεσία του ελληνικού κράτους απολύτως ανεύθυνη για τις ήττες και τις καταστροφές. Η ιστορία του σχολείου ονοµάζει απελευθερωτικούς όλους τους πολέµους του ελληνικού κράτους και άρα εµφανίζει σαν αµυντική την επεκτατική των κρατικών συνόρων εθνική πολιτική άλλων εποχών. Με τη διαίρεση των λαών σε «εµάς» και τους «άλλους» και το διπλό σύστηµα αξιολόγησης, η ιστορία του σχολείου εµποδίζει την κατανόηση της ευθύνης των ηγεσιών και των καθεστώτων, κατασκευάζει έµµεσα µια εικόνα «κακών» και «καλών» λαών και αυτή η ρατσιστική γενίκευση εµποδίζει επιπλέον τη δυνατότητα να σκεφθούν οι µαθητές οποιαδήποτε πιθανή συµµαχία µε τους «κακούς» λαούς.
Η εθνική ταυτότητα που καλλιεργούν τα περιεχόµενα των σχολικών βιβλίων ανήκει σε εποχές περασµένες, ανήκει στις εποχές των επεκτατισµών και των ηρώων. ∆εν προετοιµάζει για την αποδοχή της πραγµατικότητας που υπερκαθορίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το κοινό ευρωπαϊκό νόµισµα, η αυξανόµενη παρουσία αλλοδαπών, τόσο Ευρωπαίων πολιτών όσο και µεταναστών εργαζοµένων.
Αν το σχολείο αρχίσει να διδάσκει ιστορία στη θέση της εθνικής µυθολογίας, θα βρεθούν και άλλοι τρόποι εορτασµού από τη στρατιωτική παρέλαση. Αν πάψει η σχολική ιστορία να εξυµνεί τον ελληνικό ηρωισµό και την περιφρόνηση του θανάτου στο αλβανικό µέτωπο, θα µάθει στα παιδιά να ξεχωρίζουν ανάµεσα στους επιθετικούς και τους αµυντικούς πολέµους του παρελθόντος και έτσι να καταλαβαίνουν τις νίκες άρα και τις ήττες. Αν πάψει η σχολική ιστορία να εµφανίζει ανεύθυνους όλους τους κρατικούς ηγέτες, θα σταµατήσει να εξυµνεί τον Ιωάννη Μεταξά για το ηρωικό του «όχι» και θα αποπειραθεί να ερµηνεύσει γιατί ο φιλοναζιστής δικτάτορας τοποθέτησε το 1940 την Ελλάδα στο πλευρό των Άγγλων.
Πράγµατι δεν είναι δυνατό να γεφυρωθεί ο εθνικισµός άλλων εποχών µε τις δηµοκρατικές απαιτήσεις της ενσωµάτωσης των παιδιών µεταναστών στα σχολεία.
Η κ. Φραγκουδάκη, συν τοις άλλοις προκαταλαµβάνει και απόφαση της δικαιοσύνης για τον εµπρησµό στην Εβραϊκή συναγωγή των Χανίων.
Κατόπιν όµως µετά την σύλληψη των δραστών που ήσαν στην πλειοψηφία ξένοι, προτίµησε να σιωπήσει.
Ευτυχώς, το 1999 µια τίµια “φωνή” τις έκραζε από την εφηµερίδα “τα Νέα”.
ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ Ζήτω τα γιούχα
Κ ΩΣΤΑΣ ΓΕ ΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
Η κ. Άννα Φραγκουδάκη στο άρθρο της, στα «ΝΕΑ» του προπερασµένου Σαββάτου, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Θύµωσε µάλιστα πολύ διαβάζοντας πως ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζοσπέν επικαλείται την ιδέα της πατρίδας και προτρέπει τους Γάλλους να προσέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση µε τις ακµαίες παραδόσεις του έθνους τους.
Η κ. Φραγκουδάκη θεωρεί πως κάθε αναφορά σε πατρίδα, πατριωτισµό και έθνος είναι συντηρητική, δεξιά και, σχεδόν, φασιστική πολιτική.
Επειδή η ορθή αντιµετώπιση ανάλογων κινδύνων και στον τόπο µας έχει ανάγκη από τέτοιες επισηµάνσεις και επειδή η πρόληψη είναι η αρίστη µέθοδος, κάνω έκκληση στους υπεύθυνους πολιτικούς, κρατικούς, δηµοτικούς φορείς και στα κέντρα αποφάσεων να σπεύσουν να προλάβουν κάθε ενέργεια, κίνηση, συνωµοσία που σκοπεύει στην πατριωτική και εθνική έξαρση που µπορεί στα ξαφνικά να µας προκύψει.
Έτσι, καλό θα είναι να απαλειφθούν από τα σχολικά βιβλία όλα τα ποιήµατα, τα διηγήµατα και τα δοκίµια που αναφέρουν µε θετικούς χαρακτηρισµούς τις έννοιες «πατρίδα» και «έθνος». Έτσι θα χρειαστεί να σβήσουν από τους «Πέρσες» του Αισχύλου οι στίχοι από τον παιάνα της Σαλαµίνας «Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα… κτλ.». Η µελέτη τέτοιων φανατικών ιδεοληψιών είναι δυνατόν να οδηγήσει τους ανώριµους µαθητές σε τίποτε κουτουράδες, και να θολώσει το µυαλό τους και να αρρωστήσουν από την ασθένεια του πατριωτισµού.
Πρέπει ευθύς να αφαιρεθούν από τα σχολικά εγχειρίδια όλες οι αναφορές που υπάρχουν στο έργο του Σολωµού και ιδίως στον πατριδοκαπηλικό «Ύµνον εις την Ελευθερίαν» στις έννοιες Πατρίδα και Έθνος. Είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει πάραυτα ο Ζακύνθιος ποιητής να µην προσφωνείται Εθνικός. Αν δεν γίνεται αλλιώς, να καταχωνιαστεί η «Ιστορία του ελληνικού έθνους» του Παπαρρηγόπουλου, καλό θα είναι να καεί.
Οπωσδήποτε όµως θα πρέπει να καεί και, µάλιστα δηµοσίως, το φασιστικό µυθιστόρηµα της Πηνελόπης ∆έλτα «Για την Πατρίδα». Να εξοβελιστούν τα δεκατετράστιχα του Παλαµά «Πατρίδες», εκτός αν τον παµπόνηρο αυτόν γέροντα τον σώσει η κραυγή του Γύφτου του «Γιούχα και πάλι γιούχα των πατρίδων».
Η κ. Φραγκουδάκη δεν είναι ούτε µόνη ούτε πρώτη. Έχουν ήδη προηγηθεί δύο άλλοι επίσης πανεπιστηµιακοί, οι οποίοι σε βιβλία και άρθρα τους χαρακτηρίζουν φασίστες τον Ελύτη, τον Εγγονόπουλο και τον Εµπειρίκο γιατί µιλούν για πατρίδα και ελληνική γλώσσα και εθνικιστή τον Σεφέρη!
Επειδή όµως η λέξη έθνος, αυτή η βόµβα στα θεµέλια του Λαού, υπάρχει, δυστυχώς, στο πρώτο άρθρο του Συντάγµατος θα πρέπει, νοµίζω, να προβλεφθεί η εξάλειψή του κατά την προσεχή αναθεώρηση του θεµελιώδους Νόµου της Πολιτείας.
Εντός σύντοµης προθεσµίας πρέπει να αλλάξουν όνοµα η ποδοσφαιρική οµάδα «Εθνικός», το «Εθνικό Θέατρο», η εφηµερίδα «Έθνος», το «Πατριωτικό Ίδρυµα», το «Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών», το υπουργείο Εθνικής Αµύνης και το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευµάτων, η Εθνική Λυρική Σκηνή και για να προληφθούν παγκόσµια δεινά ο «Οργανισµός Ηνωµένων Εθνών»!
Αλλά και οι φίλοι µας Γάλλοι, αν πληροφορηθούν την οργή της κ. Φραγκουδάκη, οφείλουν αµέσως να διορθώσουν τον πρώτο στίχο του «Εθνικού» τους Ύµνου, που ένας φανατικός επαναστάτης και φασίστας εθνικιστής συνέθεσε µέσα στα χαρακώµατα της Γαλλικής Επανάστασης: «Αλόνζανφαν ντε λα πατρί»!
Οι προειδοποιήσεις της κ. Φραγκουδάκη θα πρέπει να φθάσουν και στα αυτιά ορισµένων παρασυρµένων αριστερών και σοσιαλιστών, οι οποίοι συµπαραστέκονται στους Κούρδους και τους Παλαιστίνιους οι οποίοι, θύµατα εθνικιστικών φανατισµών, επιµένουν να διεκδικούν µια πατρίδα εν ονόµατι της εθνικής τους ιδιαιτερότητας.
Πάντως, η κ. Φραγκουδάκη θα πρέπει µε συνεχή τεκµηριωµένα άρθρα να ενηµερώσει τους παραπλανηµένους Γάλλους, Γερµανούς, Άγγλους, Ιταλούς κ.ά. σοσιαλιστές που κυβερνούν στη χώρα τους πως δεν φθάνει να µην επικαλούνται πατρίδες, έθνη και άλλα ηχηρά παρόµοια, όσο συνεχίζουν να µιλούν και να γράφουν τη γλώσσα τους και να έχουν όνοµα. Είναι άκρως επικίνδυνο να είναι κανείς Γάλλος, Γερµανός, Έλληνας, Ισπανός, γιατί και µόνο η εκφώνηση του ονόµατος προκαλεί εθνικά ρίγη. Οφείλω, πάντως, να οµολογήσω πως διαπιστώνω και κάποιες αντιφάσεις στα πολιτικώς ορθά άρθρα της κ. Φραγκουδάκη.
Ενώ κόπτεται, εν ονόµατι του δικαιώµατος κάθε λαού να επιλέγει ελεύθερα το όνοµά του, να ονοµάζονται Μακεδόνες οι Σκοπιανοί και Τούρκοι οι Μουσουλµάνοι της Θράκης, αρνείται στον Γάλλο πρωθυπουργό να ονοµάζει έθνος τη χώρα του και πατρίδα την επικράτειά του.
Πληροφορούµαι, εξάλλου, πως η κ. Φραγκουδάκη επιδοτείται µε 1 δισ. 750 εκατ. δρχ. για να εκπονήσει µαζί µε τους συνεργάτες της πρόγραµµα εκµαθήσεως της ελληνικής γλώσσας για τους Μουσουλµάνους της Θράκης. Αυτό που οµοϊδεάτες της κ. Φραγκουδάκη, όταν έγινε για τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας, το ονόµαζαν εκστρατεία εξελληνισµού των µειονοτήτων.
Υπέρογκα χρηµατικά ποσά.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάει ο Έλληνας και που όλοι αναρωτιόµαστε ποιοί κατασπατάλησαν τα δισεκατοµµύρια, οι κυρίες αυτές αποδεικνύεται οτι διαχείστηκαν υπέρογκα χρηµατικά ποσά. Συνολικά για το πρόγραµµα από το 1997 έως το 2008 οι κυρίες ∆ραγώνα και Φραγκουδάκη διαχειρίσθηκαν τουλάχιστον 7.000.000 ευρώ!
Η αλληλοεξαρτώµενη οµάδα
Ωστόσο ενώ είναι βέβαιο ότι αυτή η “οµαδούλα” συµπλέκεται µαζί σε εκδόσεις βιβλίων και σε επιµερισµούς υπέρογκων χρηµατικών ποσών και σε διάφορα συνέδρια πολιτικής φύσεως. Όπως στην προσπάθεια εθνικής αποδόµησης στην Ελλάδα και Κύπρο. Ταυτόχρονα παρατηρούµε να εξαρτάται ή µία από την άλλην µε σχέση (ίσως?) διδάσκαλου και µαθητή. Πράγµα που ενδεχοµένως, να δείχνει την αλληλοεξάρτηση ακόµα και στην ακαδηµαϊκή καριέρα οδηγώντας στην υποψία αναξιοκρατίας. Πανεπιστήµιο Αθηνών:
Επίλογος
Ζούµε σε µια εποχή κατά την οποία το υπόδουλο ελληνικό έθνος ακόµη απελευθερώνεται από πεντακόσια χρόνια κατοχής και γενοκτονίας.
Μεγάλα τµήµατα εδαφών, όπου οι Έλληνες έχουν ζήσει για χιλιετίες είναι ακόµα υπό ξένη κατοχή – τα αδέρφια µας στην Κύπρο που ζουν κάτω από τον ιµπεριαλιστικό, εταιρικό µηχανισµό µπορούν να το επιβεβαιώσουν.
Και όµως, ενώ η χώρα µας βρίσκεται ακόµη υπό κατοχή και φωνάζει για απελευθέρωση, η Άννα Φραγκουδάκη και οι λοιπές γράφουν ότι το να διδασκόµαστε στο σχολείο για την εθνική και πολιτιστική µας ταυτότητα ισούται µε τη νοµιµοποίηση του να επιθυµείς άλλες χώρες και την προετοιµασία για επεκτατικούς πολέµους..
Η Άννα Φραγκουδάκη καθώς και οι λοιπές “χάριτες”, καταβάλουν επίσης µεγάλες προσπάθειες για να γελοιοποιήσουν και να επιτεθούν σε όσους από εµάς επιµένουµε στην προσπάθεια να διατηρήσουµε τη γλώσσα µας, την ελληνική πολιτιστική κληρονοµιά, την ιστορία µας και την αίσθηση της εθνικής µας συνέχειας, οι οποίες απειλούνται από στρατιωτικές και γενοκτονικές κατοχές, από πολιτισµικό ιµπεριαλισµό, από την προσεκτικά καλλιεργηµένη άγνοια και τον αυτό-κατευθυνόµενο ρατσισµό. Γιατί είναι σηµαντικό να υπερασπιστούµε τα δικαιώµατα της γλώσσας των υπό κατοχή φυλών Ναβάχο ή Λακότα ; Επειδή µε την υπεράσπιση αυτών των γλωσσών βοηθάµε την υπεράσπιση των αυτόχθονων πληθυσµών της Αµερικής κατά των αποικιοκρατών που τους έχουν σχεδόν εξαφανίσει πολιτισµικά, εθνοτικά και πολιτικά.
Το ίδιο κα Φραγκουδάκη, δε θα έπρεπε να ισχύει και για εµάς ;
Είµαστε ηθικοί αυτουργοί
Γράφει η Άννα Φραγκουδάκη
#Τη νύχτα 15 Ιανουαρίου, «άγνωστοι» δράστες καταστρέφουν µε εµπρησµό ένα ιστορικό κόσµηµα των Χανίων, τη Συναγωγή Ετς Χαΐµ, και µέρος των αρχείων της. Όµως λίγες µέρες νωρίτερα (6/1), είχαν κάνει άλλο εµπρησµό µε λιγότερες καταστροφές. Πώς και δεν υπάρχουν ύποπτοι; Πώς µπόρεσε να ξαναγίνει; Πώς δεν πάρθηκαν µέτρα; Γιατί δεν φυλαγόταν η Συναγωγή τη νύχτα της 15ης;
#Είναι και άλλα τα βαριά ερωτήµατα. Η Συναγωγή αναστηλώθηκε το 1998, χάρη στο Ταµείο Παγκόσµιων Μνηµείων. Πόσο σχετίζονται οι αποτρόπαιες πράξεις µε αντιλήψεις της ευρύτερης κοινωνίας, όταν π.χ. ο έως το 2006 νοµάρχης Χανίων, του Συνασπισµού (!), είχε έντονα αντιταχθεί στην επαναλειτουργία της Συναγωγής, ενώ σε διαδήλωση υπέρ των Παλαιστινίων στην πόλη (4.4.02) είχε ονοµάσει την κυβέρνηση του Ισραήλ «τα κτήνη του Τελ-Αβίβ»;
#Σε όλη τη χώρα κυκλοφορούν τις νύχτες «άγνωστοι» φορείς της πιο ακραίας µισαλλοδοξίας, κραδαίνουν ναζιστικά σύµβολα της σφαγής, βεβηλώνουν τάφους και καταστρέφουν ιερά µνηµεία. Έχουµε όλοι ανεξαιρέτως µεγάλη ευθύνη, γιατί παραµένουν «άγνωστοι». Έχουν οι τηρητές των νόµων µεγάλη ευθύνη που παραµένοντας άγνωστοι ξαναγυρίζουν την άλλη νύχτα. Έχουν όλοι οι θεσµοί του κράτους ευθύνη.
#Οι ακραίες αυτές µειοψηφίες δεν είναι εξωγήινοι, είναι προϊόντα της κοινωνίας µας. Η κοινή γνώµη, τα ΜΜΕ, οι θεσµοί δεν αποτρέπουν αυτά τα εγκλήµατα. Αθωώνεται Μάρτιο 2009 στο Εφετείο ο συγγραφέας (Κ. Πλεύρης) βιβλίου µε αποκρουστικά περιεχόµενα, µολονότι όχι µόνο καλλιεργούν µίσος, αλλά ρητά προτρέπουν στη βία και το έγκληµα. Και ενώ αθωώνεται ο κατηγορούµενος για προτροπή σε έγκληµα, το πιο απίστευτο και απειλητικό για την κοινωνία είναι ότι το δικαστήριο διώκει τους µάρτυρες κατηγορίας!
#Όχι, δεν είναι εξωγήινοι. Οι θεσµοί, τα ΜΜΕ, εµείς όλοι τους επιτρέπουµε να βγαίνουν τις νύχτες να χαράζουν αγκυλωτούς σταυρούς, να καταστρέφουν κειµήλια της ιστορίας, να κάνουν σε µιάµιση εβδοµάδα δύο εµπρησµούς στη Συναγωγή των Χανίων. Εµείς ευθυνόµαστε, εµείς δεν ακούµε τις νύχτες κανέναν θόρυβο, εµείς δεν ξέρουµε ποιοι είναι, εµείς δεν µαθαίνουµε τι κάνουν, εµείς όλοι είµαστε µε τη σιωπή οι ηθικοί αυτουργοί αυτών των εγκληµάτων.
Νέλλη Ασκούνη
Βαθµίδα
Επίκουρη Καθηγήτρια του ΤΕΑΠΗ-ΕΚΠΑ
Γνωστικό Αντικείµενο
Κοινωνιολογία των εκπαιδευτικών πρακτικών
Στοιχεία Επικοινωνίας:
Τηλέφωνο γραφείου
210-3688403
Ηλεκτρονικό ταχυδροµείο
naskouni@ecd.uoa.gr
∆ιεύθυνση γραφείου
Πανεπιστήµιο Αθηνών
Τµήµα ΤΕΑΠΗ
Ιπποκράτους 33, 1ος Όροφος
106 80 Αθήνα
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ
Σπουδές
1993-4
Μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Εργαστήριο «Εργασία και Κινητικότητα» (Laboratoire «Travail et Mobilités του Université de Paris X – Nanterre, Παρίσι.
1990 ∆ιδακτορικό δίπλωµα στις Επιστήµες της Εκπαίδευσης, ειδίκευση: Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης, Πανεπιστήµιο Paris V – René Descartes, Παρίσι.
1985 Μεταπτυχιακό δίπλωµα DEA στη ∆ιδακτική της Ιστορίας, Γεωγραφίας και Κοινωνικών Επιστηµών, Πανεπιστήµιο Paris VII, Παρίσι.
1982 Πτυχίο, Φιλολογικό Τµήµα, Φιλοσοφική Σχολή, Πανεπιστήµιο Αθηνών.
Επαγγελµατική Εµπειρία
2005-σήµερα, Επίκουρη καθηγήτρια, Τ.Ε.Α.Π.Η., Πανεπιστήµιο Αθηνών.
1998-2005 Λέκτορας, Τ.Ε.Α.Π.Η., Πανεπιστήµιο Αθηνών.
1994-98 Ειδική Επιστήµων (σύµβαση του Π.∆. 407/80) Τ.Ε.Α.Π.Η., Πανεπιστήµιο Αθηνών.
1995-97 Ειδική Επιστήµων (σύµβαση του Π.∆. 407/80) Παιδαγωγικό Τµήµα ∆ηµοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας.
1990-93 Ειδική Επιστήµων (σύµβαση του Π.∆. 407/80) Τµήµα Κοινωνιολογίας,
Σχολή Κοινωνικών Επιστηµών, Πανεπιστήµιο Κρήτης.
∆ιδακτικό έργο
Προπτυχιακό πρόγραµµα σπουδών του ΤΕΑΠΗ
Από το 1994 διδασκαλία των µαθηµάτων: Εισαγωγή στην Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης, Σεµινάρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης (µε διαφορετική θεµατική: το επάγγελµα του εκπαιδευτικού, οι κοινωνικές ανισότητες στην εκπαίδευση),
Εκπαίδευση παιδιών µεταναστών και µειονοτήτων: ταυτότητες και κοινωνικές ιεραρχήσεις (σε συνεργασία µε την Α. Ανδρούσου), Επιστηµονικές εργασίες: ζητήµατα ανάγνωσης και γραφής, Εισαγωγή στις Κοινωνικές Επιστήµες, Κοινωνιολογία της σχολικής γνώσης.
Μεταπτυχιακό επίπεδο
ΠΜΣ «Εκπαίδευση και Ανθρώπινα ∆ικαιώµατα», ΤΕΑΠΗ, Πανεπιστήµιο Αθηνών / Institute of Education, Πανεπιστήµιο του Λονδίνου. Από το 2001 διδασκαλία του µαθήµατος Κοινωνιολογία της σχολικής γνώσης.
Π.Μ.Σ. «Πολιτική Επιστήµη και Κοινωνιολογία», Τµήµα Πολιτικής Επιστήµης και ∆ιοίκησης και Τµήµα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, Πανεπιστήµιο Αθηνών. 2004-2006: διδασκαλία του µαθήµατος Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης, σε συνεργασία µε την Ά. Φραγκουδάκη.
Ερευνητικά αντικείµενα
Σύγχρονες όψεις των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση Εκπαίδευση µειονοτικών οµάδων Επαγγελµατικές ταυτότητες και πρακτικές των εκπαιδευτικών
Ερευνητική ∆ραστηριότητα
2005-08: Επιστηµονική Σύµβουλος του Προγράµµατος ΕΠΕΑΕΚ «Εκπαίδευση Μουσουλµανοπαίδων» (Υπεύθυνη: Ά. Φραγκουδάκη, Πανεπιστήµιο Αθηνών)
2002-2004: Επιστηµονική υπεύθυνη της έρευνας «Τα χαρακτηριστικά της φοίτησης στο γυµνάσιο και της σχολικής διαρροής των µουσουλµανοπαίδων». Η έρευνα έγινε στο πλαίσιο του Προγράµµατος ΕΠΕΑΕΚ «Εκπαίδευση Μουσουλµανοπαίδων».
1997 – 2000: Υπεύθυνη της δράσης «Έρευνα» του προγράµµατος ΕΠΕΑΕΚ «Εκπαίδευση Μουσουλµανοπαίδων»
1995-1997: Μέλος της ερευνητικής οµάδας του διεθνούς προγράµµατος της I.E.A. (International Education Association) «Civic Education».
Υπεύθυνοι για την Ελλάδα: ∆ήµητρα Μακρυνιώτη, Πανεπιστήµιο Αθηνών, Ιωσήφ Σολοµών, Πανεπιστήµιο Πατρών.
1994-1996: Μέλος της ερευνητικής οµάδας του προγράµµατος «Νέοι και ιστορία» (διεθνής συντονιστής του προγράµµατος: Magne Angvik, Bergen College of Education, Νορβηγία, υπεύθυνη για την Ελλάδα: Α.Φραγκουδάκη, Πανεπιστήµιο Αθηνών).
1993-94 Συµµετοχή στο ερευνητικό πρόγραµµα «Education – travail, état d’un champ de recherches dans trois pays européens: Allemagne, Grande Bretagne, Italie». Υπεύθυνη: L.Tanguy, διευθύντρια ερευνών στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστηµονικής Έρευνας της Γαλλίας) στο πλαίσιο µεταδιδακτορικής έρευνας στο Laboratoire «Travail et Mobilités», Πανεπιστήµιο Paris X – Nanterre.
1993-94 Συµµετοχή στο ερευνητικό πρόγραµµα «Les enseignants et l’intégration des cultures étrangères à l’école en France». Υπεύθυνη: P.Zagefka, Ecole Normale Supérieure de Fontenay-St.Cloud.
1992-94: Μέλος της ερευνητικής οµάδας του προγράµµατος «Les réseaux de relations sociales dans neuf villes européennes». Υπεύθυνος: M.Gribaudi, Laboratoire de Démographie Historique, Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Παρίσι.
1992-1995: Μέλος της ερευνητικής οµάδας του προγράµµατος «Αναπαραστάσεις του εθνικού «άλλου» στα πλαίσια του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήµατος». Υπεύθυνες: Α. Φραγκουδάκη, Θ. ∆ραγώνα, Πανεπιστήµιο Αθηνών.
Στις δηµοσιεύσεις της περιλαµβάνονται
2008 «Η διαρροή των µαθητών της µειονότητας της Θράκης από την υποχρεωτική εκπαίδευση» στο Θ. ∆ραγώνα, Ά. Φραγκουδάκη (επιµ.), Πρόσθεση, όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασµός, όχι διαίρεση.
Η µεταρρυθµιστική παρέµβαση στην εκπαίδευση της µειονότητας της Θράκης, Αθήνα, Μεταίχµιο, 123-137
2007 (σε συνεργασία µε την Α. Ανδρούσου) “La religion à l’école grecque. Changements sociohistoriques et contradictions actuelles”, Education Comparée, vol.61, τόµος 1, 285-300
2006 Η εκπαίδευση της µειονότητας στη Θράκη: από το περιθώριο στην προοπτική της κοινωνικής ένταξης, Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2006.
2004 «Η µειονοτική εκπαίδευση στη Θράκη ως ερευνητικό πεδίο: πολιτικές διαστάσεις της έρευνας» στο Μειονότητες στην Ελλάδα. Επιστηµονικό Συµπόσιο 7-9/11/2002, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισµού και Γενικής Παιδείας, Αθήνα, 313-324.
2004 (σε συνεργασία µε την Α. Ανδρούσου) Ετερογένεια και σχολείο, στη σειρά Κλειδιά και Αντικλείδια, Πρόγραµµα «Εκπαίδευση Μουσουλµανοπαίδων» ΥΠΕΠΘ, Πανεπιστήµιο Αθηνών (www.kleidiakaiantikleidia.net).
2004 Κοινωνικές ανισότητες στο σχολείο, στη σειρά Κλειδιά και Αντικλείδια (επιστ. υπεύθ. Α. Ανδρούσου), Πρόγραµµα «Εκπαίδευση Μουσουλµανοπαίδων» ΥΠΕΠΘ, Πανεπιστήµιο Αθηνών (www.kleidiakaiantikleidia.net).
2003 (σε συνεργασία µε την Α. Ανδρούσου) «Προσεγγίζοντας την έννοια της ετερότητας σε προγράµµατα αρχικής εκπαίδευσης και επιµόρφωσης εκπαιδευτικών» στο Τζ. Βαρνάβα-Σκούρα (επιµ.), Ερευνητικές οπτικές, εκπαιδευτικές προοπτικές, ΤΕΑΠΗ, Αθήνα, 151-164.
2001, «Εθνοκεντρισµός και πολυπολιτισµικότητα: η αναζήτηση ενός νέου προσανατολισµού της εκπαίδευσης» στο Εκπαίδευση: πολιτισµικές διαφορές και κοινωνικές ανισότητες, τόµος β’: Εθνοπολιτισµικές διαφορές και εκπαίδευση, Πάτρα, Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήµιο, 67-110.
2001 (σε συνεργασία µε την Α. Ανδρούσου) «Οι «άλλοι» µαθητές στο σχολείο: από την αφοµοίωση των διαφορών στη «διαπολιτισµική» αναζήτηση» στο Εκπαίδευση: πολιτισµικές διαφορές και κοινωνικές ανισότητες, τόµος β’: Εθνοπολιτισµικές διαφορές και εκπαίδευση, Πάτρα, Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήµιο, 13-45.
2001 «Χρειάζεται ένα µάθηµα περί ανάγνωσης και γραφής στο πανεπιστήµιο; Σχόλιο για µια διδακτική εµπειρία» στο Γ.Κουζέλης (επιµ.) Γραφή και ανάγνωση. Για τη χρήση της γλώσσας στις επιστήµες, Αθήνα, Ε.Μ.Ε.Α., 243-249.
2000 «Ρατσισµός στην εκπαίδευση. Η αξία της οµοιογένειας και τα όρια της διαφοράς» στο Π.Νάσκου-Περράκη (επιµ.) Η καταπολέµηση του ρατσισµού και της ξενοφοβίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη, Εισηγήσεις και συζητήσεις στρογγυλής τράπεζας στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου του ρατσισµού και της ξενοφοβίας, 20 Νοεµ. 1999, Αθήνα-Κοµοτηνή, εκδ. Σάκκουλα, 67-74.
2000 «Greek Adolescents’ Perceptions of Social Change: An Ahistorical Interpretation of Society», Journal of Modern Greek Studies, 18, 255-268.
1998 «Réseaux et modes d’intégration du milieu enseignant. Une lecture des données athéniennes» στο M.Gribaudi (ed.), Espaces, temporalités, stratifications. Exercices sur les réseaux sociaux, Παρίσι, Editions de l’Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, 235-253.
1997 «”Μια µακρά πορεία στο χρόνο…”: οι Έλληνες και οι άλλοι στα βιβλία της γλώσσας» στο Α. Φραγκουδάκη και Θ.∆ραγώνα (επιµ.), «Τι είν’ η πατρίδα µας;»: Εθνοκεντρισµός στην εκπαίδευση, Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 442-489.
1997 «Απέναντι σε δύο αντιθετικές φιγούρες του ‘εθνικού άλλου’: στοιχεία από µια ανάλυση του λόγου των εκπαιδευτικών» στο Α. Φραγκουδάκη και Θ.∆ραγώνα (επιµ.), «Τι είν’ η πατρίδα µας;»: Εθνοκεντρισµός στην εκπαίδευση, Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 283-322.
1997 (Σε συνεργασία µε τους Θ. ∆ραγώνα και Γ. Κουζέλη), «Περιγραφή των αποτελεσµάτων της έρευνας πεδίου» στο Α. Φραγκουδάκη και Θ.∆ραγώνα (επιµ.), «Τι είν’ η πατρίδα µας;»: Εθνοκεντρισµός στην εκπαίδευση, Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 220-282.
1996 (Σε συνεργασία µε την A. Van Zanten) « L’école et la transmission des savoirs et des attitudes face au travail et aux entreprises. L’approche de la sociologie de l’éducation» στο DARES, DIIJ, Les jeunes et l’emploi. Recherches pluridisciplinaires, Cahier Travail et Emploi, Παρίσι, La Documentation Française, 151-184.
1996 (Σε συνεργασία µε τους Θ. ∆ραγώνα και Γ. Κουζέλη) «Initial Intercultural Teacher Education: The Singular, Non-contradictory Identity Contested» στο Th. Dragonas et al. (eds), Beyond One’s Own Backyard: Intercultural Teacher Education in Europe, Αθήνα, Νήσος, 95-105.
1994 «Η εργασία στο σχολείο: αφετηρίες, όροι και προοπτικές της παιδαγωγικής πρότασης του C.Freinet», Σύγχρονα Θέµατα, 50-51, 78-87.
1993, «Hétérogénéité et processus d’intégration d’un groupe professionnel: les enseignants des Lycées Techniques en Grèce» στο A.E.C.S.E., Premier congrès d’actualité de la recherche en éducation et formation. Portefeuille de communications, τόµος 1, Παρίσι, 204-207
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου