Πού βρίσκεται η αλήθεια:

Στο Δήμο Λιτοχώρου ή στην Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου;

 

Αγαπητό blog Λευτεριά,

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία γεγονότα της ηγεσίας του Δήμου Λιτοχώρου (πορεία καλοκαιριού –συνέντευξη τύπου) που είχαν ως επίκεντρό τους μία απαξιωτική στάση όχι μόνο απέναντι στην Ι. Μονή, αλλά γενικότερα στην εκκλησία κατέδειξαν φανερά την ανυπομονησία των διοργανωτών αυτών των εκδηλώσεων να επηρεάσουν αρνητικά για μια ακόμη φορά την κοινή γνώμη απέναντι στην Ι. Μονή.

Οι βεβιασμένες αυτές ενέργειες για υποθέσεις ιδιοκτησίας - στις οποίες ως συνήθως δεν χωράνε πολλά, διότι ή μπορείς να αποδείξεις

με τα κατάλληλα έγγραφα ότι σου ανήκει κάτι, ή όχι και υπάρχουν για αυτές τις υποθέσεις τα αντίστοιχα θεσμικά όργανα – δείχνουν ότι η ηγεσία του Δήμου και η ονομαζόμενη δημοτική επιτροπή αγώνα βρίσκονται σε λάθος πορεία. Μάλιστα, ίσως χωρίς οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν και να το επιδιώκουν κατευθύνουν όλους εμάς τους δημότες που τους εμπιστευθήκαμε και τους ψηφίσαμε να καταλάβουμε ξεκάθαρα ότι άλλα συμφέροντα

και εμπάθειες κρύβονται πίσω από αυτή την επιθετική συμπεριφορά. Για τα συμφέροντα αυτά έχουν γραφτεί πολλά και πρόσφατο είναι και το κείμενο του κ. Μαυρίδη που αναρτήσατε στο blog σας.

Από την άλλη μεριά το μοναστήρι κερδίζει συνέχεια έδαφος στην κοινή γνώμη και μάλιστα σε ανθρώπους που αμφισβητούσαν το δίκιο τουαρχικά, αφού στη διάρκεια των χρόνων πολεμικής που ασκήθηκε εναντίον του και από την προηγούμενη δημοτική αρχή, απέφυγε τις περισσότερες φορές τις δημόσιες εμφανίσεις και αντιπαλότητες. Όπου χρειάστηκε ενημέρωσε τους πολίτες για τα αναγνωρισμένα από όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες στοιχεία και έγγραφα της Μονής. Τέλος επανέλαβε πολλές φορές την πρότασή του για παραχώρηση κτημάτων με τίτλους ιδιοκτησίας σε κατοίκους του Λιτοχώρου, δείχνοντας από την αρχή της υπόθεσης από τη μια το σεβασμό στη νομιμότητα και στηνπαρακαταθήκη του Αγίου και από την άλλη την φιλάνθρωπη στάση του απέναντι σ' ένα κοινωνικό πρόβλημα.

Τελευταία παρακολουθήσαμε τη συνέντευξη του ηγουμένου της Μονής στο ΔΙΟΝ κανάλι - μετά από τη συνέντευξη τύπου των τεσσάρων δημάρχων στο Δήμο Λιτοχώρου - που ήταν κατατοπιστική για οποιονδήποτε καλοπροαίρετο τηλεθεατή.

Είναι γεγονός ότι εκτός από μία ελάχιστη ομάδα που ασκεί πολεμική, τη δράση της οποίας γνωρίζουμε όλοι, η πλειοψηφία των Λιτοχωριτών αγαπά το μοναστήρι, προσπαθεί να το γνωρίσει από κοντά και αναγνωρίζει την τεράστια προσφορά του, τόσο στην ιστορική του διαδρομή ( Εθνικοί αγώνες, Μακεδονικό, συμβολή στην παιδεία) όσο και στις μέρες μας, μετά την ανασυγκρότησή του. Είναι πράγματι ελπιδοφόρο για τον τόπο μας τόσοι νέοι άνθρωποι σε μια εποχή με πάμπολλα αδιέξοδα να θέλουν να γνωρίσουν τα μυστήρια της εκκλησίας μετά από την γνωριμία και επαφή τους με τους μοναχούς της Μονής. Κι είναι γεγονός ότι οι νέοι έχουν αδιάψευστα κριτήρια στη γνησιότητα των επιλογών τους.

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη ομάδα ανθρώπων που εμμένουν στην άποψη ότι το μοναστήρι έπρεπε να παραμείνει όπως ήταν πρώτα, (δηλ. ξέφραγο αμπέλι), χωρίς οργάνωση, τυπικό, αναστηλωτικές εργασίες, κ..λ.π. για να πηγαίνουμε εμείς οι Λιτοχωρίτες και να απολαμβάνουμε κυρίως το γάργαρο νερό κάτω από τη σκιά του πλατάνου μέσα από την πόρτα του αβάτου. Αυτό είναι ένα εντελώς απλοϊκό επιχείρημα γιατί στον Όλυμπο μπορεί κανείς να απολαύσει παντού τέτοια τοπία κι επιπλέον δείχνει την πλήρη άγνοιά μας τι είναι ακριβώς ο μοναχισμός και ποια είναι η ζωή του και η προσφορά του μέσα στην εκκλησία. Ένα βέβαια τέτοιο επιχείρημα μας βολεύει πολύ, γιατί υπηρετεί καθαρά την αδιαφορία μας να γνωρίσουμε από κοντά τη μοναχική ζωή, να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τον αγώνα των μοναχών, όσο μπορούμε ο καθένας, και να ωφεληθούμε από το παράδειγμά τους.

Σε τελική ανάλυση και για να μη μακρηγορούμε, αυτό που οφείλουμε όλοι μας είναι να αισθανθούμε να χτυπάει μέσα μας έστω μια ελάχιστη χορδή ευγνωμοσύνης για τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στο μοναστήρι και σε διάστημα λίγων ετών κατάφεραν με πολλούς κόπους να δώσουν ζωή στα ερείπια, ένα έργο αναγνωρισμένο από όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Είμαστε πραγματικά αγνώμονες αν δεν το αναγνωρίζουμε, την ίδια στιγμή που ο Δήμαρχος Πύδνας στο κανάλι ΔΙΟΝ θεώρησε αυτονόητο πως οφείλει να υπερασπιστεί το μοναστήρι της περιοχής του, άσχετα με το αν φάνηκε καθαρά πως είχε άγνοια για το θέμα.

Κι αν πάλι δεν θελήσουμε να κατανοήσουμε και να αναγνωρίσουμε το έργο της Μονής, τουλάχιστο ας μην το πολεμούμε. Ας σεβαστούμε τα νέα παιδιά που με τόση εμπιστοσύνη το πλησιάζουν και βρίσκουν νόημα και περιεχόμενο στα ιδανικά τους για να μπορούν να παλέψουν στη σύγχρονη αδυσώπητη κοινωνία μας. Ας σκεφτούμε λίγο τα παιδιά με τα ναρκωτικά που με τόση φροντίδα διακονεί ο μοναχός της Μονής π. Μακάριος στην προσπάθειά τους να απεξαρτοποιηθούν και να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας. Ας αναλογιστούμε λιγάκι τις αναξιοπαθείς οικογένειες με τις πολλές στερήσεις που βρήκαν το καταφύγιό τους στο μοναστήρι για όλες τους τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές.

Τέλος ας σκεφτούμε και τον δικό μας εαυτό που τόσο πολύ τον αδικούμε όταν στεκόμαστε μακριά από το Μοναστήρι και το προσεγγίζουμε μόνο με επικριτική διάθεση. Γιατί αυτό το Μοναστήρι το θεμελίωσε ο Άγιος Διονύσιος στην περιοχή μας για να αποτελείκάλεσμα πνευματικής εμπειρίας για όλους μας.

Με την οπτική γωνία της πλειοψηφίας των Λιτοχωριτών

Πολίτες του Δήμου Λιτοχώρου.