Ο Άγιος αισθανόμενος το τέλος του, παρακάλεσε τη Θεοτόκο να του χαρίσει παράταση λίγων ημερών για να ρυθμίσει τα σχετικά με τη ζωή των μοναχών και της Μονής του. Έτσι επέστρεψε στον αγαπημένο του Όλυμπο και έζησε 15 ημέρες ακόμη. Αφού λειτούργησε, άφησε τις τελευταίες παρακαταθήκες του στους αδελφούς του. Μεταξύ άλλων τους είπε: …Σας παραγγέλλω να θυμάσθε ότι όλα τα πρόσκαιρα παρέρχονται σαν όνειρο, γι αυτό κι εγώ τα πάντα καταφρόνησα για την αγάπη του Κυρίου μου…Κατά τον τύπο του Αγίου Όρους να πορεύεσθε…Να έχετε αγάπη, υπομονή και ταπείνωση, την «ξενητεία» να ασπάζεσθε, την σιωπή, την προσευχή και τις νηστείες τις οποίες οι Άγιοι Πατέρες μας παρέδωσαν…Αν έτσι πορεύεσθε θα αξιωθείτε της Βασιλείας των ουρανών και θα συνευφραίνεσθε με το Δεσπότη Χριστό και τους Αγίους του……Τέλος έχετε καλό σημάδι τούτο: Αν κάποτε αυξηθούν τα Μοναστήρια που με τόσους κόπους και ιδρώτες έκτισα και τόσο πολύ βασανίστηκα, να γνωρίζετε ότι ο Θεός δέχτηκε τους κόπους μου.Στις 23 Ιανουαρίου 1541 παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό. Το τίμιο λείψανό του «εντίμως και οσιακώς» ενταφιάστηκε στο νάρθηκα του Καθολικού που έχτισε με τα ίδια του τα χέρια. Όταν μετά από χρόνια ανοίχτηκε ο τάφος, βρέθηκε το Άγιο λείψανό του να ευωδιάζει περισσότερο από μύρο και ταυτόχρονα να επιτελεί μέχρι τις μέρες μας πλήθος θαυματουργίες.
Στο σκευοφυλάκιο της Μονής σώζεται τουρκικό έγγραφο ιδρύσεως της Μονής, 17/26 Απριλίου 1542. Η προσφορά της Μονής Αγ. Διονυσίου του εν Ολύμπω στην διαδρομή των 5 αιώνων της ιστορίας της είναι ανεκτίμητη σε πνευματικό, πολιτιστικό, και εθνικό επίπεδο (13 εθνομάρτυρες μοναχοί της Μονής σφαγιασθέντες το 1821, _ ενεργός συμμετοχή της Μονής στην Επανάσταση του Ολύμπου και στον Μακεδονικό Αγώνα, _ συμβολή στην προαγωγή της Παιδείας και της Επιστήμης με την οργάνωση πλούσιας βιβλιοθήκης και την ανάδειξη λογίων μοναχών _ οργάνωση εργαστηρίων αγιογραφίας και αντιγραφής χειρογράφων, _ λειτουργία κρυφού σχολειού). Άλλωστε ο ίδιος ο Άγιος υπήρξε συγγραφέας με πλούσιο αγιολογικό και πνευματικό έργο, αγιογράφος και αντιγραφέας χειρογράφων, ενώ παράλληλα συνδύαζε άριστα την αυστηρή άσκηση με τον αποστολικό ζήλο και την κοινωνική δράση, τον αναχωρητισμό του ησυχαστού με την οργανωτικότητα και τα σπάνια διοικητικά χαρίσματα, την αυστηρή προσήλωση στους κανόνες της Εκκλησίας με τη φιλάνθρωπη δράση και τη συγκαταβατικότητα στους συνανθρώπους του. Ο ενάρετος βίος του, η καρτερία στις άδικες συκοφαντίες και στους διωγμούς, το έργο του, το κήρυγμά του, τα πάμπολλα θαύματά του, τα ευωδιαστά του λείψανα, τον καθιέρωσαν πολύ νωρίς στη συνείδηση των πιστών ως ένα γνήσιο φίλο του Χριστού, Άγιο μεταξύ των μεγάλων Οσίων θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου