ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ 'ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ'

Του Μιχαήλ Χρυσανθόπουλου καθ. ιστορικού - συγγραφέα, δημοσιογράφου SBS Αυστραλίας Ο σλαβικός “θυμός” και η “απογοήτευση” της γειτονικής χώρας, που επικρατεί μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Γκρούεφσκι σχετικά με την απόφαση του Βρυξελλών να μη δοθεί ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ, δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Έχουμε τονίσει αρκετές φορές τη σλαβική, εκβιαστική, σπειροειδή, ύπουλη και ενίοτε κουτοπόνηρη τακτικίστικη “συμπεριφορά”, που εντάσσεται στο πλαίσιο του σύγχρονου βουλγαρικού διεκδικητισμού, που αλλάζει απλώς μορφές ανάλογα με τις ιστορικές συγκυρίες και επιταγές, αλλά με αναλλοίωτο σκοπό και στόχο: τη Μακεδονία ιστορικά, πολιτισμικά, πολιτιστικά, εδαφικά (παρά την υποστήριξη στην Ελλάδα). Η υποκρισία της γείτονος είναι εμφανής, καθώς τον τελευταίο μήνα όλος ο έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος στη χώρα είχε ξεκάθαρα προαναγγείλει ότι δεν υπάρχουν ελπίδες (επί λέξει σχεδόν καμία) να δοθεί, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΕΕ. Το ίδιο είχαν πει και ο Γκρούεφσκι και ο πρόεδρος Ιβάνοφ έχοντας πλήρη συναίσθηση του τι ακριβώς θα γίνει. Άσχετα τώρα αν ο πρωθυπουργός Γκρούεφσκι ανεβάζει και θα ανεβάσει τους τόνους, όσο μπορεί θα προκαλέσει την Ελλάδα, όσο μπορεί θα στήσει αγάλματα, θα διοργανώσει “χολιγουντιανές” αρχαιόπληκτες φιέστες και παραστάσεις του “ψευτομακεδονισμού” της γειτονικής χώρας. Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του και από τα χέρια των ισχυρών πατρώνων του διεθνώς, που τον “στηρίζουν” για να εδραιωθεί στο εσωτερικό της χώρας του, να απενεργοποιήσει ό,τι αντιπολιτευτικό υπάρχει (SDSM, DPA) και να χαλιναγωγήσει το DUI, το αλβανικό κόμμα που στηρίζει την κυβέρνησή του. Ήδη ο ηγέτης του DPA Μεντούχ Θάτσι ζήτησε την παραίτηση της κυβέρνησης Γκρούεφσκι, την αποχώρηση του DUI από τον κυβερνητικό σχηματισμό και την προτεκτορατοποίηση της γειτονικής χώρας. Και φυσικά θα δαιμονοποιήσει πλήρως την Ελλάδα ως την κύρια υπεύθυνο για την κατάσταση, επειδή “δεν υποχωρεί” και ζητά την αλλαγή της “εθνικής ταυτότητας” της γειτονικής χώρας και του ονόματος που εκφράζει αυτήν την ταυτότητα, και δεν δείχνει υποχωρητικότητα στις θέσεις της, δεν κάνει βήματα συμβιβασμού καλής γειτονίας. Δηλαδή ο Γκρούεφσκι και ο κάθε Γκρούεφσκι ζητά από την Ελλάδα να επικυρώσει τη μεγαλύτερη ιστορική απάτη όλων των εποχών, να νομιμοποιήσει την κλοπή, τη ληστεία, την αρπαγή του ιστορικού ελληνικού ονόματος Μακεδονία - Μακεδονικός με ό,τι συνεπάγεται αυτό (και δυστυχώς στο εσωτερικό της Ελλάδος υπάρχουν άνθρωποι “μορφωμένοι”, “διακεκριμένοι” σε καίριες θέσεις παιδείας και εκπαίδευσης σερνόμενοι στο ψέμα της ψευτοεπιστημοσύνης τους, προσπαθούντες να αποδομήσουν ό,τι απέμεινε από το ελληνικό έθνος και το ένδοξο παρελθόν του, ισοπεδώνοντας τα πάντα. Η κληρονομιά βαριά στους ώμους τους, η ευθύνη ασήκωτη και δεν αντέχεται). Είχαμε τονίσει ότι η σλαβική αδιαλλαξία δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει σε όλους τους τομείς, αν η ελληνική πλευρά δεν δει το πρόβλημα με σταθερότητα, με ευθύνη από όλες τις απόψεις, και να το αντιμετωπίζει συνεχώς και ανελλιπώς. Είχαμε τονίσει ότι η εκκλησιαστική διάσταση του θέματος δεν ήταν γνωστή, ούτε από εθνοτική - εθνολογική άποψη, και σε αυτό τον τομέα θα μπορούσαμε να πιέσουμε και να έχουμε τα επιθυμητά και δίκαια ιστορικά αποτελέσματα (με εξαίρεση τη συμβολή του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και του νυν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου). Στους εορτασμούς του προστάτη της “εκκλησίας” της γειτονικής χώρας, Αγίου Κλήμεντος Αχρίδος, στον “οίκο του Στρατού”, εκτός από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της γείτονος, το διπλωματικό σώμα και άλλους επισήμους, για πρώτη φορά παρευρέθη επισήμως και ο αρχιμανδρίτης “αναπληρωτής-προεδρεύων” του τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Υποθέσεων της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας Νικολάι Μπαλασόφ, ο οποίος ξεκάθαρα έκανε λόγο για “μακεδονική ορθόδοξη εκκλησία”, για “μακεδονικό έθνος”, για “μακεδονικό χριστεπώνυμο πλήρωμα”, το οποίο έχει και θα έχει υπό τη σκέπη της η ρωσική πανίσχυρη ορθόδοξη εκκλησία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σχεδόν έδωσε οδηγία σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες, προπαντός την ελληνική και τη σερβική, να αναγνωρίσουν τη “μακεδονική ορθόδοξη εκκλησία” ως αυτόνομη - αυτοδιοίκητη εκκλησία, ως τη μόνη λύση για την έξοδο από το άλυτο “μακεδονικό εκκλησιαστικό πρόβλημα”. Αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, η Μόσχα έχει επιστρέψει δυναμικά στο “παιχνίδι” των Βαλκανίων, ήδη από την εποχή του μακαριστού πατριάρχη Αλεξίου και πιο έντονα τώρα επί Κυρίλλου. Απερίφραστα λοιπόν ο Μπαλασόφ δίνει υποστήριξη και “εντολή” για να “λυθεί” το εκκλησιαστικό πρόβλημα ως άλλος πανσλαβιστής ψυχρός διπλωμάτης κόμης Ιγνάτιεφ, ο οποίος τον 19ο αιώνα για τα συμφέροντα της τότε τσαρικής Ρωσίας, για έξοδο στο Αιγαίο, για έλεγχο της ελληνικής (βαλκανικής) χερσονήσου, επέβαλε στον “υπουργό” εξωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεγάλο βεζύρη Ααλή Πασά, την έκδοση του φιρμανιού για την ίδρυση ανεξάρτητης βουλγαρικής εκκλησίας, της εξαρχίας, με σαφείς εδαφικές διεκδικήσεις στον μακεδονικό χώρο (υπό το εκκλησιαστικό “κάλυμμα”), οι οποίες θα αποτελούσαν το modus vivendi για την κατοπινή βουλγαρική συμπεριφορά, μια συμπεριφορά αγριότητας, αίματος, επιβολής, συγκρούσεων και καταστροφής από ένα λαό που είχε χάσει κατά τη διάρκεια της οθωμανοκρατίας ακόμη και το εθνικό του όνομα, αλλά “ξύπνησε” απότομα με ρωσικά χρήματα, συντηρήθηκε από τον ρωσικό παράγοντα, όπως τώρα τα παιδιά της Σόφιας και οι γείτονές μας στα Σκόπια συντηρούνται από τον παράγοντα πέραν του Ατλαντικού και όχι μόνο. Ιγνάτιεφ, Μπαλασόφ - τίποτε δεν άλλαξε, η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και πολύ φοβόμαστε ότι θα έχει τις ίδιες συνέπειες, τραγικές στην περιοχή, όπως και τότε (να θυμηθούμε μόνο την πραξικοπηματική προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας το 1885 από την ηγεμονία της Βουλγαρίας), αν δεν έχουμε εγρήγορση, ετοιμότητα, σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και όχι εγκληματική αφέλεια και νωχέλεια πυροσβεστικού χαρακτήρα. Ακόμη και οι επιθέσεις του ξένου οικονομικού Τύπου, και όχι μόνο, για τα χάλια της οικονομίας μας έχει ένα και μοναδικό σκοπό: την άμεση υποχώρησή μας στα εθνικά θέματα, σε όλα τα επίπεδα. Ό,τι από τώρα κάνουμε, αν δεν το κάνουμε σωστά, θα είναι μοιραίο για τις επόμενες γενιές. Και αν πέσει όλος ο κόσμος πάνω μας, να μη λυγίσουμε. Η αλήθεια είναι μία και δεν έχει λόγο να φοβάται τίποτα.