| Θρησκευτικά σύμβολα σε σχολεία και σε δημ. χώρους |
| Συντάχθηκε απο τον/την Αναστασίου Μαρίνου - ΤΟ ΒΗΜΑ |
| Τρίτη, 24 Νοέμβριος 2009 01:51 |
του Αναστασίου Μαρίνου
Διδάκτορος Νομικής, Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ.
εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», 22/11/2009
Από τη Μεταπολίτευση και μετά ξεκίνησε μια προσπάθεια χωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απευθυνόμενος στον τότε Αρχιεπίσκοπο Μακαριστό Σεραφείμ, είπε χαρακτηριστικά: «Θα χωρίσουμε τα τσανάκια μας». Τελικώς, τέτοιος χωρισμός δεν θεσπίστηκε καίτοι έγινε μία εξ υφαρπαγής απόπειρα προς τούτο από τον συντακτικό νομοθέτη του 1974, η οποία απέτυχε. Πολλοί όμως ήσαν εκείνοι, νομικοί και μη, που εξακολούθησαν να επαναφέρουν το ζήτημα αυτό εξ αφορμής διαφόρων θεμάτων όπως ο πολιτικός γάμος, ο θρησκευτικός όρκος, η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία κ.ά. Προσφάτως ετέθη εκ νέου το ζήτημα της απομακρύνσεως των θρησκευτικών συμβόλων (Εσταυρωμένου, Εικόνων)
Το ιταλικό ΣτΕ απέρριψε το αίτημά της, κάνοντας δεκτό ότι η ύπαρξη του Εσταυρωμένου στις σχολικές αίθουσες δεν αντιβαίνει προς τις αρχές του λαϊκού κράτους (σ.σ.: ως λαϊκό
ορίζεται το Κράτος στο οποίο υπάρχει πλήρης διαχωρισμός μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας). Κατά της αποφάσεως αυτής, η μητέρα προσέφυγε ενώπιον του ΕΔΑΔ το οποίο με την από 3.11.2009 απόφασή του, ανέτρεψε την απόφαση του ιταλικού δικαστηρίου και δέχτηκε, καταδικάζοντας την Ιταλία, ότι πρέπει να αφαιρεθούν τα θρησκευτικά σύμβολα από τις αίθουσες των σχολείων.
Ήδη πολλοί είναι αυτοί που ζητούν να τύχει εφαρμογής και στην Ελλάδα η ως άνω απόφαση του ΕΔΑΔ. Έχω τη γνώμη ότι τέτοια εφαρμογή δεν είναι δυνατή για τον λόγο που εκθέτω κατωτέρω:
Το ΕΔΑΔ έκρινε την υπόθεση αυτή, εν όψει του καθεστώτος σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας το οποίο ισχύει στην Ιταλία, δηλαδή του πλήρους χωρισμού τους (λαϊκό κράτος). Αντίστοιχο καθεστώς υπάρχει και στη Γαλλία.
Σε ένα τέτοιο (λαϊκό) κράτος η ανάρτηση των Εικόνων και του Σταυρού στα σχολεία αποτελεί παραβίαση της αρχής της θρησκευτικής ουδετερότητας την οποία οφείλει να τηρεί ένα λαϊκό Κράτος. Η ερμηνεία αυτή της συγκεκριμένης αποφάσεως του ΕΔΑΔ προκύπτει από το ίδιο το κείμενό της. Έτσι, στην υπ΄ αριθμ. 30 σκέψη αυτής ορίζονται τα εξής: «Με την επιβολή της υποχρεώσεως να εκτίθεται ο Εσταυρωμένος στις σχολικές αίθουσες διδασκαλίας, το Κράτος προσδίδει στη Ρωμαιοκαθολική θρησκεία μια προνομιακή θέση...» και τούτο απαγορεύεται διότι «...η έννοια του λαϊκού Κράτους σημαίνει ότι το Κράτος πρέπει να παραμένει ουδέτερο και να τηρεί ίσες αποστάσεις έναντι των θρησκειών και δεν επιτρέπεται να θεωρείται ότι ευρίσκεται πλησιέστερα προς ορισμένους πολίτες σε σχέση με άλλους εξ αυτών».
Ρητώς δε δέχεται (βλ. σκέψη 38) ότι «...οι εθνικές Αρχές έχουν ένα ευρύ πλαίσιο εκτιμήσεως επί θεμάτων συνθέτων και ευαίσθητων, συνδεδεμένων στενώς με την πνευματική καλλιέργεια και την ιστορία...» και υπό την έννοια αυτή, συνεχίζει η απόφαση, «...η τοποθέτηση ενός συμβόλου θρησκευτικού σε δημόσιο χώρο δεν θα υπερέβαινε τα περιθώρια εκτιμήσεως κάθε Κράτους... δοθέντος ότι στην Ευρώπη υπάρχει ποικιλία στάσεων έναντι του ζητήματος αυτού όπως π.χ. στην Ελλάδα όπου για όλες τις πολιτικές και στρατιωτικές τελετές προβλέπεται η ενεργός συμμετοχή ενός λειτουργού της Ορθόδοξης λατρείας επί πλέον δε τη Μεγάλη Παρασκευή υπάρχει εθνικό πένθος και όλα τα γραφεία και τα εμπορικά καταστήματα είναι κλειστά όπως ακριβώς στην Αλσατία» (σ.σ.: στη γαλλική επαρχία Αλσατίας και Λωραίνης δεν ισχύει καθεστώς λαϊκού Κράτους).
Εν προκειμένω, στην Ελλάδα και με βάση τα οριζόμενα στο ελληνικό Σύνταγμα, δεν θεσπίζεται χωρισμός Κράτους από την Εκκλησία ούτως ώστε να κάνουμε λόγο για λαϊκό κράτος και συνεπώς για υποχρέωση τηρήσεως θρησκευτικής ουδετερότητος εκ μέρους της Πολιτείας, και κατ΄ επέκτασιν, για απαγόρευση αναρτήσεως θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους. Αντιθέτως μάλιστα, το ίδιο το Σύνταγμα επιβάλλει τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία κατά το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, όπως έχει άλλωστε δεχθεί και το Συμβούλιο της Επικρατείας (βλ. ΣτΕ 3356/1995). Ούτως έχει το ζήτημα και οι διατυπώσαντες αντίθετη άποψη, όπως το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι, υπέπεσαν σε λάθος βαρύ. Ατυχώς, η λανθασμένη αυτή άποψη έχει υιοθετηθεί και από καθηγητή μιας εκ των Νομικών μας Σχολών.
Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς είναι δυνατόν και υπό ποίαν έννοιαν θα εφαρμοσθεί η απόφαση αυτή του ΕΔΑΔ στην Ελλάδα; Εξάλλου η εφαρμογή της ενδέχεται να έχει και άλλες συνέπειες: Μήπως δηλαδή θα πρέπει να αφαιρέσουμε και τον Σταυρό από τη σημαία; Με ανάλογη νοοτροπία όλα να τα περιμένει κανείς...
|
Μη εφαρμόσιμη στην Ελλάδα η απόφαση ΕΔΑΔ κατά Ιταλίας
για τον Εσταυρωμένο λόγω της «Αρχής του δεδικασμένου» !
Τολμηρή επιστολή του Δρ. Γ. Κρίππα στον
«Συνήγορο του Πολίτη» ...
- Ανεφάρμοστη στην Ελλάδα η απόφαση ΕΔΑΔ κατά Ιταλίας για θρησκ. σύμβολα λόγω της «Αρχής του δεδικασμένου».
Προβληματισμός στους νομικούς κύκλους περί της νομολογιακής αντιφατικότητας του ΕΔΑΔ σχετικά με την έννοια του προσηλυτισμού:
- Για την περίπτωση αυτή της Ιταλίας, θεωρεί προσηλυτισμό την απλή ανάρτηση του Εσταυρωμένου.
- Αντίθετα στην περίπτωση Λαρίση κατά Ελλάδος (αποφ. 24.2.1998), θεωρεί προσηλυτισμό συγκεκριμένες πιεστικές και έντονες ενέργειες, και όχι την απλή επίδειξη φυλλαδίων ή συζητήσεις.
- Διαβάστε την τολμηρή επιστολή του Δρ. Γ. Κρίππα στον «Συνήγορο του Πολίτη» για να μην προτρέξουν οι συνεργάτες του από υπερβάλλοντα ζήλο να απευθύνουν σύσταση για την αποκαθήλωση των θρησκ. Συμβόλων στην Ελλάδα και εκτεθούν!
Δρ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΛΕΘ ΠΑΝΕΠ/ΜΙΟΥ ΚΟΝΔΥΛΗ 35
17455 ΑΛΙΜΟΣ
τηλ. 2111029275
KIV. 6948240140
ΦΑΞ 2106857482
Αθήνα 12.11.2009
Αξ. κ. Γεώργιον Καμίνην
Συνήγορον του Πολίτου
Καθηγητήν Πανεπιστημίου
Ενταύθα
Κοινοποίηση
Υπουργείο Παιδείας, διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
1) Γραφείον Κας Υπουργού .
2)Γενικήν Διεύθυνση Θρησκευμότων
3)Διεύθυνση Σπουδών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Αξιότιμε κ. Συνήγορε του Πολίτου
Λαμβάνω την τιμήν, να σας πληροφορήσω περί των τα κάτωθι, ώστε να δώσετε τις αναγκαίες εντολές προς τα αρμόδια στελέχη σας, να προσέξουν όλως ιδιαιτέρως το κατωτέρω αναφερόμενο πολύ λεπτό και καίριο θέμα και να μην προτρέξουν ως παλαιότερον, που εδημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα με το Υπουργείο Παιδείας επικαλεσθέντα στοιχεία ανακριβή.
Ως ανεγνώσατε εις τον τύπον εξεδόθη η από 3.11.2009 απόφαση του
Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Τμήμα 2° (υπόθεση Lautsi κατά Ιταλίας, προσφυγή Νο 30814/06), η οποία αναφέρεται εις την ανάρτηση του Εσταυρωμένου στις σχολικές αίθουσες της lταλίας. Διά την τυχόν περίπτωση που τα στελέχη σας (ως εσφαλμένως έπραξαν εις το παρελθόν δι' άλλην υπόθεση) απευθυνθούν εις το Υπουργείον Παιδείας και ισχυρισθούν, ότι η απόφαση αυτή δεσμεύει την Ελλάδα και άρα πρέπει να απομακρυνθούν οι εικόνες από τις σχολικές αίθουσες της χώρας μας, θεωρώ επιβεβλημένον καθήκον μου (και προς προστασίαν του κύρους και της προσωπικότητός σας, την οποίαν δεόντως σέβομαι και εκτιμώ, να σας ενημερώσω, ότι τοιαύτη τυχόν άποψη είναι εντελώς εσφαλμένη κατά τα νόμω κρατούντα και παρ' ημίν και παρά τη αλλοδαπή.
Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Τμήμα 2° (υπόθεση Lautsi κατά Ιταλίας, προσφυγή Νο 30814/06), η οποία αναφέρεται εις την ανάρτηση του Εσταυρωμένου στις σχολικές αίθουσες της lταλίας. Διά την τυχόν περίπτωση που τα στελέχη σας (ως εσφαλμένως έπραξαν εις το παρελθόν δι' άλλην υπόθεση) απευθυνθούν εις το Υπουργείον Παιδείας και ισχυρισθούν, ότι η απόφαση αυτή δεσμεύει την Ελλάδα και άρα πρέπει να απομακρυνθούν οι εικόνες από τις σχολικές αίθουσες της χώρας μας, θεωρώ επιβεβλημένον καθήκον μου (και προς προστασίαν του κύρους και της προσωπικότητός σας, την οποίαν δεόντως σέβομαι και εκτιμώ, να σας ενημερώσω, ότι τοιαύτη τυχόν άποψη είναι εντελώς εσφαλμένη κατά τα νόμω κρατούντα και παρ' ημίν και παρά τη αλλοδαπή.
Και τούτο, διότι ως γνωστόν το δεδικασμένον μίας δικαστικής αποφάσεως δεσμεύει μόνον τους χρηματίσαντας διαδίκους καικανέναν άλλον βάσει της αρχής «res inter alios judicata nec nocet nec prodest»
Προς πλήρη απόδειξη του δεδομένου αυτού σας παραθέτω τα κάτωθι στοιχεία:
1) Ο γνωστός πανεπιστημιακός καθηγητής της Πολιτικής Δικονομίας εις την Νομ. Σχολήν του Πανεπ/μίοu Αθηνών Κων. Μπέης εις το σύγγραμμά του «Εισαγωγή στην δικονομική σκέψη», 3η εκδ. 1981 (σελ.276) αναφέρει επί λέξει:
«Δεδικασμένο υφίσταται μόνον περί του κριθέντος δικαιώματος Δεν «δημιουργείται επομένως καμμία απολύτως δέσμευση:
«- ούτε ως προς την ερμηνεία που δόθηκε στον εφαρμοζόμενο κανόνα «δικαίου
«-ούτε ως προς την δικαστική παραδοχή της αληθείας των κρισίμων «πραγματικών ισχυρισμών
«-ούτε ως προς τον νομικό χαρακτηρισμό των αποδεδειγμένων γεγονότων «Για όλα αυτά τα ζητήματα το ίδιο δικαστήριο (ακόμη και με την ιδία «σύνθεση δικαστών) μπορεί στο πλαiσιο μίας άλλης δίκης να δεχθεί τα εντελώς αντίθετα.
Παραπέμπει δε στους λοιπούς καθηγητάς της Πολιτικής Δικονομίας (Ράμμον και Σινανιώτην), οι οποίοι δέχονται τα ίδια.
2) Ο έτερος (και ευρέως γνωστότατος) καθηγητής της Πολ. Δικονομίας Κ.
Κεραμμεύς εις το έργον του «Αστικό Δικονομικό Δίκαιο», 1986 εις την
σελ. 303 αναφέρει επί λέξει:
«οι δικαστικές αποφάσεις μη συνιστώσες πηγή δικαίου δεν δεσμεύουν «κανέναν, ως προς την έννοια που προσέδωσαν σε συγκεκριμένους «κανόνες δικαίου»,
3) τα ίδια ακριβώς δέχονται και όλοι οι αλλοδαποί συγγραφείς
καθηγηταί, ήτοι:
4) Ο Coucher, εις το έργον του « Procédure Civile» 1978 σελ. 127
αναφέρει επί λέξει:
«L’autorité de la chose jugée s’ impose aux parties.....Cette autorité est
« en principe relative en ce sens qu' elle n' a lieu que dans les rapports
« des parties au procès et ne joue donc pas a l' égard des tiers.
5) Ο Jauffret εις το έργο του «Manuel de Procédure Civile et voies d'
exécution », 1980 σελ 127 αναφέρει, ότι:
«La chose jugée n' existe que vis-à-vis des personnes qui sont parties au
« procès et ne s' etend pas aux tiers.
6) Ο Vincent εις το έργο του «Procédure Civile», 18η έκδοση, 1976 ,
σελ 102 αναφέρει, ότι:
«la chose jugée qui lie les plaideurs n' a aucun effet a l' égard des tiers 7) Ο Heintzmann εις το έργον του «Zivilprozessrecht", τομ. 1, 1985 σελ
160 αναφέρει:
«Dίθ Rechtskraft wirkt zwischen den Parteien und einem Dritten nur, wenn "das Gesetz diese Rechtskrafterstreckung vorsieht.
8) Ο Ζoller εις το έργον του «Zivilprozessordnung» 15η εκδ. 1987, σελ.
894, αναφέρει ότι:
«Die Rechtskraft wirkt grundsätzlich nur, zwischen den Parteien des rechtskräftig entschiedenen Prozesses», εις δε την σελ. 895 αναφέρει, ότι
«50 erstreckt die Rechtskraft nicht zugunsten Dritten».
9) Οι Hassenpflug-Schwind-Patschke εις το έργον τους
«Zivilprozessordnung", τόμος Ι, 1985 σελ 128 αναφέρουν:
«schaff das Urteil Recht zwischen den Parteien».
10) Τέλος οι Schwab-GottwaId εις το έργο τους «Verfassung und
Zivilprozess» , 1984 εις την σελ. 28 αφού αναφέρουν, ότι το δεδικασμένο ισχύει μόνον μεταξύ των διαδίκων και δεν επεκτείνεται εις τρίτους, προσθέτουν, ότι η εν λόγω αρχή εις την Γερμανία και την Αυστρία προβλέπεται από το Σύνταγμα (επί λέξει: « in der Bundesrepublik und in Osterreich findet das Insti1ut der Rechtskraft seine verfassungsrechtliche Verankerung im Rechtsstaatprinzip», περαιτέρω δε αναφέρουν, ότι η αρχή αυτή ισχύει και σε πολλά άλλa κράτη)
ΠΡΟΣOXH: Η ως άνω μνημονευομένη απόφαση του Ευρωπ. Δικαστηρίου Ανθρ. Δικαιωμάτων αναφέρει και κάτι άλλο, το οποίο οι «προτρέξαντες» να θέσουν θέμα το αποσιωπούν. Αναφέρει η απόφαση αυτή (εις την παρόγραφον 47 εδάφιον d), ότι ο προσηλυτισμός απαγορεύεται (επί λέξει: «Elle lui interdit de poursuivre un but d' endoctrinement».
Διά περισσότερες πληροφορίες είμαι εις την διάθεση των αποδεκτών της παρούσης
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΘΕΙ ΤΗΝ ΩΣ ΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠ. ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΑΠΟΚΛΕIΣΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΟ Το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ οι ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΔIΟTl ΕΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ ΘΑ ΠΑΡΕΒΙΑΖΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΔΙΑΤΥΠΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΙ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΩΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΩΣ ΑΝΩ.
Με την ελπίδα, αξιότιμε Κ. Συνήγορε του Πολίτου, ότι διά της παρούσης μου σας προστατεύω από τυχόν υπερβάλλοντα ζήλον των υπηρεσιών σας, που μπορεί, να σας εξέθετε και επαναβεβαιών την προς το πρόσωπόν σας βαθεία μου εκτίμηση, διατελώ
Μετά τιμής
Δρ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΠΟ http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1073:2009-12-11-18-56-08&catid=170:2009-05-29-17-22-31&Itemid=189
| Ο Εσταυρωμένος και τα ανθρώπινα δικαιώματα ( :ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥΣ !) |  |  |
| Παιδεία - Θρησκευτικά σύμβολα σε σχολεία και σε δημ. χώρους |
| Συντάχθηκε απο τον/την Κωνσταντίνος Χολέβας |
| Τρίτη, 08 Δεκέμβριος 2009 00:31 |
"..Η παρουσία του Εσταυρωμένου στις σχολικές αίθουσες εγγυάται και δεν θέτει σε κίνδυνο τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την προστασία των μειονοτήτων. Οι μη χριστιανικές μειοψηφίες που ζουν στην Ευρώπη πρέπει να εύχονται να διατηρούνται ζωντανές οι Χριστιανικές ρίζες των Ευρωπαίων, γιατί μόνον έτσι θα επικρατεί ανεκτικότητα και θρησκευτική ελευθερία..."
Κωνσταντίνος Χολέβας - Πολιτικός Επιστήμων
Η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ε.Δ.Α.Δ.), με την οποία ζητείται από την Ιταλική Κυβέρνηση να καταβάλει αποζημίωση 5000 ΕΥΡΩ, διότι έχει αναρτήσει την εικόνα του Εσταυρωμένου στα Σχολεία, προκάλεσε την έντονη αντίδραση ολόκληρης της ιταλικής κοινωνίας και όλων των Χριστιανών ανά την Οικουμένη. Το Δικαστήριο δέχθηκε την προσφυγή μιας μητέρας, της οποίας τα παιδιά φοιτούν σε δημόσιο ιταλικό σχολείο. Το σκεπτικό της άποφάσεως αναφέρει ότι ο Εσταυρωμένος είναι θρησκευτικό σύμβολο και η ανάρτησή του προσβάλλει τη θρησκευτική ουδετερότητα και τα δικαιώματα των μη Χριστιανών μαθητών. Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το Δικαστήριο δεν είναι όργανο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως , η οποία έχει 27 κράτη –μέλη, αλλά του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο έχει 48 κράτη –μέλη, στα οποία περιλαμβάνονται η Ρωσία, η Τουρκία κ.α. Το Ε.Δ.Α.Δ. εδρεύει στο Στρασβούργο μαζί με το Συμβούλιο της Ευρώπης και η αποστολή του είναι να κρίνει κατά πόσον εφαρμόζεται η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, την οποία έχει υπογράψει η Ελλάς και σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.
Προσωπικά πιστεύω ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν έχει καμμία σχέση με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ούτε με τη Δημοκρατία.
Φυσικά κάθε Χριστιανός και κάθε καλοπροαίρετος πολίτης δέχεται την προστασία των στοιχειωδών δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Και εμείς ως Ορθόδοξοι Έλληνες θέλουμε να έχουν τη θρησκευτική και εκπαιδευτική ελευθερία τους οι Έλληνες που ζουν στη Τουρκία, στα Σκόπια, στην Αλβανία και αλλού. Ακριβώς γι’αύτό θέλουμε να υπάρχει στα σχολεία ο Χριστός και η Παναγία. Διότι στην Χριστιανική διδασκαλία βασίσθηκαν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η αγριότητα των ειδωλολατρικών ανθρωποθυσιών, μαρτυρίων και βασανιστηρίων κάμφθηκε όταν άρχισε η Ευρώπη να γίνεται Χριστιανική. Σήμερα στις χώρες της Ευρ. Ενώσεως έχει καταργηθεί η θανατική ποινή και τούτο το οφείλουμε στις Χριστιανικές ρίζες της Γηραιάς Ηπείρου. Και στη Δυτική Ευρώπη και στην Ορθόδοξη Ανατολή -όπου εδραιώθηκε η Ρωμηοσύνη- η πρόοδος των Ανθρωπίνων Δικαωμάτων βαδίζει παραλλήλως προς τον εκχριστιανισμό των ηθών και των νόμων. Ο Ιουστινιανός και άλλοι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραλαμβάνουν το Ρωμαϊκό Δίκιαο και το καθιστούν πιο ανθρώπινο, πιο δίκαιο, πιο επιεικές λόγω ακριβώς της Χριστιανικής τους πίστης. Ο Διαφωτισμός του 18ου αιώνος ναι μεν μίλησε για τα Δικαιώμ,ατα του Ανθρώπου και του Πολίτη, όχι όμως με την πληρότητα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Ο Ρήγας Φερραίος επηρεάζεται από τα κείμενα του γαλλικού Διαφωτισμού και προτείνει δωρεάν δημόσια παιδεία. Όμως οι προκηρύξεις των Διαφωτιστών μιλούσαν μόνο για παιδεία των αρρένων. Ο Ρήγας έχοντας ανατραφεί μέσα στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση προσθέτει: Δωρεάν δημόσια παιδεία και των θηλέων.
Αντιθέτως οπουδήποτε εδιώχθη και κατεπιέσθη η Χριστιανική διδασκαλία εκεί ευδοκίμησε η απανθρωπιά, η αντιδημοκρατικότητα, η εξόντωση των αντιπάλων. Η Τρομοκρατία της Γαλλικής Επαναστάσεως υλοποιήθηκε από ανθρώπους που ήθελαν να καταργήσουν κάθε αναφορά στον Χριστό και κήρυτταν τη θρησκεία του Ορθού Λόγου! Η φρίκη του Χιτλερισμού προκλήθηκε από ανθρώπους, οι οποίοι δίδασκαν την επιστροφή στην ειδωλολατρία και στους αρχαίους γερμανικούς «θεούς». Η εξόντωση εκατομμυρίων αντιφρονούντων από τον Λένιν και τον Στάλιν έγινε αφού προηγουμένως είχε κηρυχθεί ως «αντιλαϊκή» και «αντεπαναστατική» η Εκκλησία, γι’ αυτό και χιλάδες Ορθόδοξοι κληρικοί υπήρξαν θύματα του απηνούς διωγμού. Το πιο απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς του 20ου αιώνος, εκείνο του Πολ Ποτ στη Καμπότζη, σκότωσε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αφού πρώτα είχε «καταργήσει » επαναστατικώ δικαίω τη θρησκεία!
Η παρουσία του Εσταυρωμένου στις σχολικές αίθουσες εγγυάται και δεν θέτει σε κίνδυνο τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την προστασία των μειονοτήτων. Οι μη χριστιανικές μειοψηφίες που ζουν στη Ευρώπη πρέπει να εύχονται να διατηρούνται ζωντανές οι Χριστιανικές ρίζες των Ευρωπαίων γιατί μόνον έτσι θα επικρατεί ανεκτικότητα και θρησκευτική ελευθερία. Όσο τα παιδιά μας διδάσκονται κείμενα όπως η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, δεν θα έχουμε έντονα φαινόμενα ρατσισμού στην κοινωνία μας. Αν, όμως διώξουμε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο από τους τοίχους και από την ύλη των Σχολείων, τότε θα έχουμε στροφή των νέων σε άλλα πρότυπα. Απάνθρωπα και αντικοινωνικά. Στη διάρκεια της Κατοχής του 1941-44 η Εκκλησία μας και η κοινωνία μας προστάτευσαν τους Εβραίους συμπολίτες μας ακριβώς επειδή είχαν γαλουχηθεί με τη διδασκαλία και τη θυσία του Εσταυρωμένου.
Αυτή είναι και η πεποίθηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ιταλικού λαού, γι’ αυτό και όλα τα κόμματα του Κοινοβουλιου αντέδρασαν στην ακραία απόφαση του Ε.Δ.Α.Δ. Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί της Ιταλίας τόνισαν ότι η διδασκαλία του Εσταυρωμένου είναι η ρίζα του ιταλικού πολιτισμού. Η Κυβέρνηση αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση διότι θεωρεί υποχρέωσή της να προστατεύσει την ιταλική ταυτότητα. Σε δημοσκόπηση της 8-11-2009 το 84% των Ιταλών δήλωσε ότι επιθυμεί την παραμονή του Εσταυρωμένου στα σχολεία. Χρήσιμα παραδείγματα και για εμάς τους Έλληνες. Μας δείχνουν ότι όταν ένας λαός επιθυμεί συνειδητά να προστατεύσει την εθνική και θρησκευτική του ταυτότητα, μπορεί να το επιτύχει. Η ιταλική κυβέρνηση κατέθεσε έφεση κατά της αποφάσεως στηριζομένη και στην απόφαση του ιταλικού Συμβουλίου της Επικρατείας του Φεβρουαρίου 2006 που έλεγε ότι οι αξίες, τις οποίες ενσαρκώνει ο Εσταυρωμένος Ιησούς αποτελούν τη βάση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Δικαίου της χώρας.
Η πολυπολιτισμικότητα οδηγεί σε ακρότητες. Το Ε.Δ.Α.Δ. χάνει το κύρος του με τέτοιες αποφάσεις. Οι μειοψηφίες είναι σεβαστές , αλλά οφείλουν και αυτές να σέβονται τη θρησκεία, την ιστορία και τη νομοθεσία των χωρών που τις φιλοξενούν. Αλλοίμονο αν ο κάθε επισκέπτης, τον οποίο φιλοξενούμε στο σπίτι μας, αρχίζει να απαιτεί να αλλάξουμε τα ήθη και τις συνήθειές μας για να τον ευχαριστήσουμε! Ας μην ανεχθούμε άλλη διαστροφή των εννοιών και των αξιών. Ας εμμείνουμε σταθερά στη Χριστιανική μας πίστη και κληρονομιά για να εδραιώσουμε μία πραγματικά δημοκρατική κοινωνία, όπου δεν θα καταπιέζονται οι μειονότητες, αλλά και όπου δεν θα περιθωριοποιείται η πλειονότητα. Με τη βοήθεια του Εσταυρωμένου θα το επιτύχουμε!
ΣΗΜ. Την απόφαση έλαβε ένα Τμήμα του Δικαστηρίου, δηλαδή 7 μόνον δικαστές -εκ των οποίων ο ένας ήταν Τούρκος άρα αδιάφορος για τα χριστιανικά σύμβολα- επί συνόλου 46 δικαστών. Κατόπιν της εφέσεως που άσκησε η Ιταλία αναμένεται η απόφαση της Ολομελείας του Ε.Δ.Α.Δ. Θυμίζω επίσης ότι το ίδιο Δικαστήριο κατεδίκασε την ελληνική κυβέρνηση σε μεγάλη αποζημίωση όταν προσέφυγαν 7 Ορθόδοξα Μοναστήρια κατά του «Νόμου Τρίτση» του 1987 περί εκκλησιαστικής περιουσίας. Το Ελληνικό Δημόσιο ακόμη ΔΕΝ έχει καταβάλει την αποζημίωση.
Κ.Χ.
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ: http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1007:2009-12-07-22-31-40&catid=170:2009-05-29-17-22-31&Itemid=18
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου