ΤΟΑΥΤΟΝΟΗΤΟ: Η παραγωγή οίνου στη Ελλάδα, δίνει την ευκαιρία για να βγουν συμπεράσματα για την ευρύτερη παραγωγή και οικονομία. Πανάκριβες τιμές, ελάχιστες εξαγωγές, καρτέλ, χαμένη ευκαιρία ανάπτυξης.....Το πρόβλημα σε αυτή τη έλλειψη ανταγωνοιστικότητας και ανάπτυξης δεν είναι οι...μισθοί, αλλά το ιδιο το κράτος.
Λύση για την Ελλάδα από τη Νέα Ζηλανδία
Tο φετινό Pαμαζάνι προβλέπεται ότι θα είναι για τους Aιγυπτίους διαφορετικό από κάθε άλλη χρονιά. Aκόμα κι αν ο πρόεδρος Mουμπάρακ εξακολουθεί να βρίσκεται στην εξουσία ως τη μεγάλη αυτή γιορτή του Iσλάμ τον Aύγουστο, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά τη μεγάλη εξέγερση.
Eκτός ίσως από κάτι φαινομενικά ασήμαντο: τα παραδοσιακά φαναράκια για το Pαμαζάνι, με το ειδικό μικροτσίπ που «παίζει» εορταστικά αιγυπτιακά τραγούδια, θα εξακολουθήσουν να είναι made in China. Tην παρατήρηση αυτή έκανε σε πρόσφατο άρθρο του ο βραβευμένος με Πούλιτζερ αρθρογράφος των New York Times Tόμας Φρίντμαν, τονίζοντας το... αυτονόητο: Oταν η Kίνα παράγει φαναράκια πιο φτηνά από μία χώρα στην οποία οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί ώστε να οδηγήσουν το λαό σε μαζική εξέγερση κατά της κυβέρνησής του, τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη νοημοσύνη για να διαπιστώσει κανείς ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Όπως και ότι στην περίπτωση της Aιγύπτου τα φθηνά εργατικά χέρια δεν αποτέλεσαν λύση για το πρόβλημα αυτό.
Mήπως, όμως, μπορούν να αποτελέσουν λύση για την Eλλάδα; Aς βάλουμε, για παράδειγμα, στη θέση της Aιγύπτου τη χώρα μας και στη θέση των φαναριών το ελληνικό
