Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

"ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ" ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΠΑΣΚΕΤ.......

 Ο κ. Διαμαντίδης εγκατέλειψε την Εθνική ομάδα στα 30 του........ Ο κ. Σπανούλης θεώρησε ότι το 33ο έτος είναι ηλικία συνταξιοδότησης, παραμονές ολυμπιακής χρονιάς..........ο κ. Παπαλουκάς άνοιξε πρώτος την πόρτα των αρνήσεων.......,......Στα 32 τους. Στα 33 τους. Στα 31 τους. Στα 30 τους. Ο Τζινόμπιλι είπε το "αντιός" εννέα χρόνια μεγαλύτερος από τον Διαμαντίδη και έξι από τον Σπανούλη.Ο Γκασόλ είναι ο κορυφαίος σέντερ του πλανήτη και παίζει χωρίς σταματημό στο ανώτατο δυνατό επίπεδο δύο χρόνια σερί, γεννημένος 3 χρόνια νωρίτερα από τον Ζήση. Ο Τσαρτσαρής αποχαιρέτησε την Εθνική στα 31 του και ο Χατζηβρέττας στα 30, εννέα χρόνια πριν τον συνομήλικο Τζινόμπιλι.

Και πού είναι οι δικοί σου;



O Nίκος Παπαδογιάννης συγχύζεται όταν παρακολουθεί το Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ.


Έπαψα να ενδιαφέρομαι για το Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ γύρω στο 9ο λεπτό του αγώνα Ισπανίας-Αργεντινής. Άλλαξα κανάλι όταν είδα να συνυπάρχουν στο παρκέ της αρένας "Καριόκα" ή όπως αλλιώς λέγεται ο 39χρονος Τζινόμπιλι, ο 36χρονος Γκασόλ, o 37χρονος Νοσιόνι, ο 36χρονος Ναβάρο, ο 36χρονος Σκόλα και ο 36χρονος Ρέγιες.
Αφοσιώθηκα στη συγχρονισμένη κολύμβηση. Και αυτή είναι μία φράση που δεν θα με ακούσετε να ξεστομίζω συχνά.
"Βάλε πάλι το μπάσκετ", πρότεινε δύο ώρες αργότερα η συμβία μου. "Παίζει η Γαλλία, να δούμε τον Πάρκερ".
Σωστά, να βάλω να δω τον 34χρονο Πάρκερ, ακριβώς δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση με την Εθνική Γαλλίας, στο Ευρωμπάσκετ της Κωνσταντινούπολης. Στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι, το δικό του και του συνομήλικου Ντιαό.
Όχι, μισό λεπτό, ο Ντιαό συνεχίζει...
Και οι δικοί σου, ´Ελληνα; Οι δικοί σου, πού βρίσκονται;
Στον καναπέ τους, εκεί βρίσκονται. Tριανταπεντάρηδες απόστρατοι με παντούφλες. Ή ίσως σε κάποια αμμουδιά, με χαβαϊάνας. Όχι γιατί δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν στο Ρίο, αλλά επειδή δεν ήθελαν.
Ας ήξερα, δεν ζηλεύουν; Παρακολουθούν τουλάχιστον τους Αγώνες ή έχουν άλλες δουλειές; Συντονίζονται ΟΤΕ ή έστω στην ΕΡΤ όταν βάζουν τα παιδιά για ύπνο ή παρακολουθούν Grey's Anatomy με την κυρά;
Βλέπουν μπάσκετ από το Ρίο ή φοβούνται ότι θα πεταχτούν από την τηλεόραση ο Μάνου και ο Πάου, να τους πλακώσουν στις μπούφλες;
Ρώτησαν ποτέ τον Παναγιώτη Γιαννάκη αν έζησε πιο μεγάλη στιγμή από το δακρύβρεχτο "αντίο" του στο αποδυτήριο του Τζόρτζια Ντομ στην Ατλάντα ή πιστεύουν ότι ο χρόνος σταμάτησε στη Σαϊτάμα;
Να σου θυμίσω εγώ, πού βρίσκονται οι δικοί σου, για να μη τους ψάχνεις στα τηλεοπτικά πλάνα, εσύ ο ανυποψίαστος.
Ο κ. Διαμαντίδης εγκατέλειψε την Εθνική ομάδα στα 30 του και αφιέρωσε την καριέρα του σε αυτούς που βρίζουν μανάδες και στον Δημήτρη τον Γιαννακόπουλο. Ο κ. Σπανούλης θεώρησε ότι το 33ο έτος είναι ηλικία συνταξιοδότησης, παραμονές ολυμπιακής χρονιάς. Ο κ. Ζήσης εγκατέλειψε το πλοίο το καλοκαίρι της απόλυτης λειψανδρίας.
Πιο παλιά, ο κ. Παπαλουκάς άνοιξε πρώτος την πόρτα των αρνήσεων, επειδή αισθάνθηκε κουρασμένος. Στις μέρες μας, τουλάχιστον 2-3 παίκτες μετράνε και ξαναμετράνε αν κόλλησαν αρκετά ένσημα ώστε να ακολουθήσουν το κακό παράδειγμα των άλλων.
Στα 32 τους. Στα 33 τους. Στα 31 τους. Στα 30 τους. Ο Τζινόμπιλι είπε το "αντιός" εννέα χρόνια μεγαλύτερος από τον Διαμαντίδη και έξι από τον Σπανούλη.
Ο Γκασόλ είναι ο κορυφαίος σέντερ του πλανήτη και παίζει χωρίς σταματημό στο ανώτατο δυνατό επίπεδο δύο χρόνια σερί, γεννημένος 3 χρόνια νωρίτερα από τον Ζήση. Ο Τσαρτσαρής αποχαιρέτησε την Εθνική στα 31 του και ο Χατζηβρέττας στα 30, εννέα χρόνια πριν τον συνομήλικο Τζινόμπιλι.
"Μα, επιθυμούν να αφιερώσουν χρόνο στην οικογένειά τους". Την οικογένειά τους θα τη χαρούν όσο θέλουν στα επόμενα 50 χρόνια της ζωής τους.
"Μα, δεν αντέχει το σώμα τους τόση καταπόνηση". Ας κάνουν περισσότερη προπόνηση για να αντέξουν.
"Μα, βρίσκονται σε χρονιά συμβολαίου". Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι στη ζωή τους, αν το επόμενο κοντράτο γράφει 100 χιλιάρικα λιγότερα.
"Μα, πρέπει και αυτοί να ξεκουραστούν". Κανένας εργαζόμενος δεν ξεκουράζεται περισσότερες από 20-25 ημέρες τον χρόνο.


"Μα, οι προπονήσεις στο ΝΒΑ είναι χαλαρές και παίρνουν αβέρτα αναβολικά". Επίσης,
ο αη-Βασίλης είναι υπαρκτό πρόσωπο, ενώ τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός.


"Μα, ο ΛεΜπρόν και ο Κάρι ζήτησαν εξαίρεση και κανένας δεν έβγαλε κιχ". Οι ΗΠΑ έχουν την πολυτέλεια να ξεγράφουν και 5 και 10 και 15 και 25 παίκτες, ενώ η μικροσκοπική Ελλάδα όχι.


"Μα, μπορεί να τραυματισμούν σοβαρά". Αυτός ο κίνδυνος ελλοχεύει ακόμα και στις προπονήσεις των συλλόγων τους, για να μη μιλήσουμε για τουριστικά τουρνουά τύπου Σύρου.


"Μα, δεν γουστάρουν την Εθνική του Βασιλακόπουλου". Περιμένετε να αποχωρήσει ο Βασιλακόπουλος, να δείτε τη γλύκα των διαδόχων του.


"Μα, το κλίμα στην Εθνική δεν είναι όπως παλιά". Το κλίμα ήταν μια χαρά, μέχρι που άρχισαν τα αδικαιολόγητα σκασιαρχεία. Και πάντως παραμένει πολύ καλύτερο από το αντίστοιχο των συλλόγων.


"Μα, οι παίκτες πιέζονται από τους συλλόγους για να απόσχουν". Υπάρχουν όμως και εκείνοι που αγνοούν αυτά τα κελεύσματα και τοποθετούν τις προτεραιότητες σε διαφορετική σειρά.


"Μα, θα σέρνονται τον χειμώνα και θα τους βρίζει η εξέδρα". Ας κάνουν τότε κουμάντο στις ζωές μας οι χαπακωμένοι και οι κακοποιοί. Δεν είναι προτιμότερο να χαμογελάσουν η μάνα μου και ο ανηψιός μου;


"Μα, δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή στις εθνικές ομάδες". Είναι όμως υποχρεωτική η επιθυμία για προσφορά στην πατρίδα και στον χειμαζόμενο λαό της.


"Μα, δεν πληρώνονται οι παίκτες για να παίξουν στην Εθνική". Ασφαλίζονται όμως κανονικά και ωφελούνται ποικιλοτρόπως. Πολλοί εξασφάλισαν πλουσιοπάροχα συμβόλαια χάρη στα Μουντομπάσκετ, τα Ευρωμπάσκετ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.


"Μα, δεν χρωστάνε τίποτε σε αυτούς που βρίσκουν ευκαιρία για να χύσουν τη χολή τους κάθε καλοκαίρι". Η κακεντρέχεια είναι το εθνικό μας σπορ και δεν έχει ποτέ ρεπό, δώδεκα μήνες τον χρόνο.


Μα, μα, μα, μα....

Ωστόσο, ωστόσο, ωστόσο, ωστόσο...


Τα έχω γράψει εκατοντάδες φορές και έχω καταντήσει γραφικός. Δεν με νοιάζει που κούρασα τον εθισμένο στα χάδια του οπαδικού τύπου αναγνώστη, με νοιάζει που κουράστηκα εγώ ο ίδιος. Εγώ, που θεωρω τους εθνικισμούς και την πατριδοκαπηλεία σύγχρονη πανούκλα.


Βαρέθηκα πια. Ορισμένοι πρωτοκλασάτοι αθλητές μου έκοψαν τη καλημέρα επειδή θεωρούν εαυτούς υπεράνω κριτικής, αλλά στο τέλος έρχονται εκείνοι για να συμφιλιωθούμε.


Καταλαβαίνουν ότι η κριτική είναι καλοπροαίρετη και με γνώμονα το κοινό καλό. Όχι το καλό του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού ή του Αγγελόπουλου ή του Γιαννακόπουλου ή του Βασιλακόπουλου.


Άλλοι, βέβαια, εξακολουθούν να παριστάνουν το βαρύ πεπόνι. Ας κάνουν ό,τι νομίζουν.


Αφού δεν στενοχωριούνται εκείνοι για την κατάντια της Εθνικής και για την απουσία της από το Ολυμπιακό τουρνουά (όπου θα διεκδικούσε βάθρο αν εμφανιζόταν πλησίστια, όπως το 1996, το 2004 και το 2008), δεν πρόκειται να χαλάσω εγώ τη ζαχαρένια μου. Έχω πιο σοβαρά πράγματα για να ασχοληθώ.


Τα μετάλλια στη Βραζιλία ας τα μονοπωλήσουν οι Ισπανοί, οι Σέρβοι και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Δεν μου φαίνονται πια αντιπαθητικοί. Συσπειρώθηκαν, εμφανίστηκαν πλήρεις πέρυσι στο Ευρωμπάσκετ, κέρδισαν το ολυμπιακό εισιτήριο, ξανασυσπειρώθηκαν εν όψει Ρίο και αξίζουν χίλια μπράβο.


Το ίδιο και οι Αυστραλοί, οι Αργεντινοί, οι Γάλλοι, οι Λιθουανοί, οι Κροάτες, οι Βραζιλιάνοι, οι Ιταλοί μολονότι αποκλείστηκαν, οι Αμερικανοί που έχουν απώλειες αλλά στελεχώνονται από χρυσοπληρωμένους άσους του ΝΒΑ, όλοι.


Εμείς πήγαμε να παίξουμε Προολυμπιακό τουρνουά με τον Αγραβάνη, τον Θανάση Αντετοκούνμπο, τον Παπαπέτρου, τον Αθηναίου και τον Χαραλαμπόπουλο. Και, θράσος του θράσους, τους βαφτίσαμε και ...αποτυχημένους, επειδή δεν μπόρεσαν -για δύο γουρουνότριχες- να ξεπεράσουν τον εαυτό τους!


Με όλη την αγάπη και τον (απέραντο) σεβασμό στα παιδιά που αγωνίστηκαν στο Τορίνο, η Εθνική του 2016 θα έπρεπε να έχει στις επάλξεις τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη, τον Ζήση, διότι μόνο αυτοί λείπουν από το κύκνειο άσμα της χρυσής ευρωπαϊκής και λατινοαμερικανικής γενιάς, αλλά και όλους τους υπόλοιπους ετοιμοπόλεμους.


Εξαιρώ μόνο τους τραυματίες, αλλά αποκλειστικά εκείνους που ήσαν στ'αλήθεια νοκ-άουτ και ανήμποροι να αγωνιστούν.


Ποιος πιστεύει ότι θα χάναμε από τους Κροάτες, αν παίζαμε πλήρεις; Τους Κροάτες, διάβολε, που εκπροσωπούν μία χώρα διαζευγμένη πια με το μπάσκετ και όμως έφτασαν ένα βήμα από τα προημιτελικά...
http://www.gazzetta.gr/olympic-games-2016/article/968288/kai-poy-einai-oi-dikoi-soy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Free Blog Counter