Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

είναι πολλά τα λεφτά ...





Η υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου είναι η χαριστική βολή στην ημιθανή αξιοπιστία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Κάθε μέρα από εδώ και πέρα, όταν τα δελτία των 8 θα σωρεύουν το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, όταν τα πρωινάδικα και τα ξενυχτάδικα θα φτύνουν το ένα όνομα μετά από το άλλο, ο κόσμος θα μπλαβιάζει από ασφυξία. Και οι μεγαλύτεροι θα ξαναζήσουν τη σύγχρονη εκδοχή του «βρώμικου ‘89» - όταν η Ελένη Βλάχου έδινε την εφημερίδα της στον κ. Κοσκωτά και ο μεγάλος κατήφορος ξεκινούσε.
Το πρότυπο παρέμεινε ίδιο, επί 25 χρόνια: Ο επιχειρηματίας διέθετε κεφάλαια από κάποια, νόμιμη ή παράνομη, δραστηριότητα. Ή, εάν δεν είχε, αποκτούσε τράπεζα. Ή, εάν δεν μπορούσε, εύρισκε πρόσβαση σε ανεξάντλητο τραπεζικό δανεισμό. Μετά, εφημερίδα, μετά ομάδα, κατά προτίμηση ποδοσφαιρική μαζί με τον «λαό» της, μετά ραδιοφωνικό σταθμό, ίσως και τηλεόραση και στο τέλος site. Με πολιτικούς, πρέσβεις, μητροπολίτες και χρηματιστές, βραβεία, χορηγίες, μέγαρα και απονομές. Και, βέβαια, με διαφημιστική δαπάνη. Ποιος τολμούσε να στενοχωρήσει έναν μεγάλο διαφημιζόμενο; Ή τον διαφημιστή του, που άλλα χρέωνε, άλλα πληρωνόταν, και το διάφορο σφάλιζε τα πάντα;
Σήμερα, από αυτούς που παραγγέλνουν τα κάρα και τις γκιλοτίνες (για τους 25 του ΤΤ, για τους 15 των εξοπλιστικών, για τους 3 της λίστας Λαγκάρντ, και για τους τόσους άλλους που έπονται) - ποιος μίλαγε τότε, όταν, για παράδειγμα, ένας μόνο επιχειρηματίας που σήμερα κρατείται στον Κορυδαλλό είχε φθάσει να συμμετέχει σε 14 (δεκατέσσερις, ολογράφως) επιχειρήσεις Τύπου, μικρές και μεγάλες, έντυπες και ηλεκτρονικές; Ποιος μίλαγε, την ώρα και τη στιγμή που έπρεπε; Τότε που θα ‘χε νόημα, τότε που θα έκανε τη διαφορά; Και δυνατά, στο κέντρο, να ακούγεται, όχι στο περιθώριο της ενημέρωσης και του δημοσιογραφικού κουτσομπολιού;
Τώρα, βέβαια, όλοι θα το ‘χουν κρυφό καμάρι: Θα ενημερώσουν, αχ, πόσο πολύ θα ενημερώσουν! Πρώτοι, οι τότε μουγκοί, τυφλοί και κουφοί. Αυτοί που, άμεσα ή έμμεσα, 25 χρόνια τρώγανε γλυκό ψωμί απ’ τα χέρια που θα ζητάν να κόψουν. Πόσο εύκολα τη χαστουκίζεις τη Δήμητρα, άμα πεθάνει ο Αντρέας.
Μόνοι σας, λοιπόν, κύριοι - μαζί τα φάγατε, μαζί να συνεχίσετε. Εξάλλου, όπως οι πάτρωνες και χορηγοί σας, και όσοι καταχράστηκαν δημόσιο αξίωμα και εξουσία, όσο κι αν τρώγατε, πάντα νηστικοί σηκωνόσασταν απ’ το τραπέζι.
Το κοινό - οι πολίτες που χώρια θα πληρώνουν μια ζωή - μόλις σας τελείωσε.
ENOLYMPO.GR

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Free Blog Counter