Πολιτιστικός Μαρξισμός… Η ιστορία της πολιτικής ορθότητας…

Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς 

Από τον β ΄ παγκόσμιο πόλεμο και μετά και ειδικότερα τις τελευταίες δεκαετίες οι Ευρωπαϊκοί λαοί βιώνουν ένα καθεστώς πολιτιστικής τρομοκρατίας. Μια ιδιόμορφη αντιστροφή αξιών κυριάρχησε παντού. Ότι εθεωρείτο καλό, παραδοσιακές αξίες που ίσχυαν για αιώνες τώρα αναθεωρούνται η ακυρώνονται. Ήθη, έθιμα και θεσμοί που χρειάστηκαν αιώνες για να πάρουν μορφή, τώρα γελοιοποιούνται και ανατρέπονται κάτω από αυτή την ιδιότυπη πολιτιστική τρομοκρατία που έχει επιβληθεί στην Λευκή χριστιανική Ευρώπη. Ο Δυτικός πολιτισμός και η χριστιανική ηθική θεωρούνται το απόλυτο κακό .Ο Λευκός χριστιανός άνδρας της δύσης μισείται ως η εικόνα που ενσαρκώνει το απόλυτο κακό .

Κάθε κριτική σε αυτή την νέου τύπου ιερά εξέταση αντιμετωπίζεται με ψυχιατρικούς όρους. Όποιος αμφισβητεί τις καινοφανείς και αντιφυσικές αξίες της πολιτικής ορθότητας θεωρείται ομοφοβικός, ξενοφοβικός ρατσιστής, φασίστας…, ανάλογα την περίπτωση.

Κάθε τι το παραδοσιακό, κάθε τι που καθρεφτίζει τις αξίες του Δυτικού πολιτισμού πρέπει ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ. Αυτή είναι η πολιτική ορθότητα. Είναι ένας πολιτιστικός μαρξιστικός αυταρχισμός που έχει εκ των άνωθεν επιβληθεί στην Ευρώπη και που για να τον νικήσουμε πρέπει να βρούμε την άκρη του νήματος …

Πολιτιστικός Μαρξισμός

Η ιστορία του πολιτιστικού μαρξισμού πάει πίσω στα 1919. Η κλασική Μαρξιστική θεωρία ήθελε τους εργάτες έτοιμους να ξεσηκωθούν και να διώξουν τους αστούς με το που θα ξεσπάσει πόλεμος στην Ευρώπη. Οι εργάτες όμως, αντιθέτως με τις προβλέψεις του Μαρξ, συντάχθηκαν πίσω από τις σημαίες των χωρών τους και πολέμησαν στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Στα 1919 ο πόλεμος ήδη είχε τελειώσει και κομμουνιστική επανάσταση υπήρχε μόνο στην Ρωσία,μια χώρα καθυστερημένη και εκτός Μαρξιστικών προβλέψεων…

Αυτό ήταν κάτι που προβλημάτισε έντονα τους Μαρξιστές διανοούμενους. Δύο κυρίως από αυτούς ο Ιταλός Αντόνιο Γκράμσι και ο Ουγγροεβραίος Λούκατς σχημάτισαν την πεποίθηση ότι το κυριότερο εμπόδιο για να κατακτηθεί η εξουσία από την εργατική τάξη ήταν ο Δυτικός πολιτισμός και η χριστιανική θρησκεία. Για τον Γκράμσι η πορεία προς την εξουσία έπρεπε να είναι μια μακριά πορεία κατάκτησης της κοινωνίας εκ των έσω και άλωσης όλων των θεσμών της, μέσα από την εκπαίδευση κυρίως.

Ο Γκράμσι ήταν στην πραγματικότητα ο εισηγητής της θεωρίας του πολιτιστικού μαρξισμού. Ο Λούκατς όμως έβαλε πρώτος σε εφαρμογή τα σχέδια αυτά. Έγινε υπουργός πολιτισμού στην κομμουνιστική κυβέρνηση του Μπέλα Κούν στην Ουγγαρία και εφάρμοσε ένα σχέδιο απελευθέρωσης των σεξουαλικών ηθών μέσα από τα σχολεία. Οι Ούγγροι εργάτες όμως δεν βοήθησαν καθόλου τα σχέδια των μαρξιστών και ο Λούκατς κατέφυγε στην Γερμανία. Εκεί, στην Γερμανία, ο Λούκατς μαζί με κάποιον εκατομμυριούχο Γερμανοεβραίο ονόματι Weil δημιουργούν στην Φραγκφούρτη ένα Τhik tank, ένα ινστιτούτο κοινωνικών ερευνών, το οποίο έμελλε να γίνει γνωστό ως ”Η σχολή της Φρανκφούρτης ”

Η σχολή της Φρανκφούρτης

Το μεγάλο Μπαμ της σχολής γίνεται λίγα χρόνια αργότερα. Συγκεκριμένα από το 1930 και μέχρι το 1934, όπου ο Χίτλερ τους έδιωξε από την Γερμανία. Στα 1930 έρχεται στην σχολή κάποιος σκηνοθέτης ονόματι Χορκχάιμερ, αυτός φέρνει μαζί του τον φέρελπι Αντόρνο και τους Εριχ Φρόμ Βίλχεμ Ράιχ και Χέρμπερτ Μάρκούζε.

Το κοινό στοιχείο όλων ήταν η Ιουδαϊκή καταγωγή και η μαρξιστική κουλτούρα. Αυτοί είχαν την αντίληψη ότι έπρεπε ο Μαρξισμός να συνδυαστεί με τον φροϋδισμό για να επιτευχθεί η πλήρης κοινωνική απελευθέρωση.

Η σχολή της Φραγκφούρτης κάτω από την διέυθυνση του Χορκχάιμερ ήρθε σε σύγκρουση με παραδοσιακές αντιλήψεις της Μαρξιστικής σκέψης. Ο Χορκχάιμερ είπε ότι το πολιτιστικό εποικοδόμημα είναι ανεξάρτητο και πολύ πιο σημαντικό από ότι πίστευε ο Μάρξ και ότι στο μέλλον οι εργάτες δεν θα είναι αυτοί που θα κάνουν την επανάσταση.

Με τους Χορκχάιμερ, Αντόρνο Φρόμ και Μαρκούζε θεμελιώνεται η αρχική ιδέα του πολιτιστικού Μαρξισμού και μετασχηματίζεται σε θεωρία. Η θεωρία αυτή λέει ότι όπως οι εργάτες καταπιέζονται στον καπιταλισμό, έτσι όλοι οι άνθρωποι καταπιέζονται κάτω από τον χριστιανικό, πατριαρχικό πολιτισμό της Δύσης. Συνεπώς πρέπει να αποδομηθεί ο δυτικός πολιτισμός για να υπάρξει απελευθέρωση. Απελευθέρωση θρησκευτική, ηθική, σεξουαλική, κάθε είδους…

Χρόνια μετά γύρω στα μέσα του 60 τα κείμενα του Μαρκούζε διαβάζονταν από πανεπιστημιακούς καθηγητές μέχρι χίπηδες και όλα μιλούσαν για την περίφημη απελευθέρωση. Η αρχή είχε γίνει στην Φρανκφούρτη την δεκαετία του 30….

Η σχολή μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ μετά την εκδίωξη της από την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Με τον Αντόρνο στις ΗΠΑ έγινε προσπάθεια για πρώτη φορά στην ιστορία να καθοριστεί το πόσο φασίστας είναι καποιος. Η κλίμακα f του Αντόρνο (f από το facism) ψυχιατρικοποιούσε ορισμένα παραδοσιακά χαρακτηρηστικά.

Σήμερα όποιος διαφωνεί με την πολιτική ορθότητα είναι φασίστας…

Στις ΗΠΑ με τον Μαρκούζε πλέον επικεφαλής η σχολή απάντησε στο ερώτημα του ποιό θα είναι το επαναστατικό υποκείμενο του μέλλοντος. Ο Μαρκούζε ισχυρίστηκε ότι θα είναι ένας συνασπισμός όλων των ομάδων που καταπιέζονται από τον χριστιανικό πατριαρχικό πολιτισμό της Δύσης. Ένας συνασπισμός ομοφυλόφιλων, λεσβιών, Μαύρων, γυναικών και φοιτητών θα ξεθεμελίωνε εκ των έσω τον Δυτικό πολιτισμό. Αυτός ο συνασπισμός Μαύρων, ομοφυλόφιλων, γυναικών και φοιτητών υπήρξε και ο πυρήνας της εξέγερσης των φοιτητών της δεκαετίας του 60 και ο πυρήνας του κινήματος των χίπυς. Το Γούντστοκ έγινε κάτω από την επιρροή των «απελευθερωτικών» ιδεών του Μαρκούζε. Χιλιάδες κορμιά αναζήτησαν την απελευθέρωση από τα δεσμά της πατριαρχίας σε μια μαζική συνουσία. Το βιβλίο του Μαρκούζε «Ερως και πολιτισμός» πραγματευόταν την απελευθέρωση του μή παραγωγικού έρωτα και μιλούσε για «πολύμορφη διαστροφή». Σήμερα οι προστατευόμενοι της θολοκουλτούρας και των επαγγελματιών επαναστατών της πορτοκαλί Αριστεράς είναι ακριβώς αυτές οι ομάδες «θύματα», οι καταπιεσμένοι από τον ΔΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, γκέι γυναίκες, Μαύροι κ.λ.π… το επαναστατικό υποκείμενο κατά Χέρμπερτ Μαρκούζε…

Από το Γούντστοκ και τις φοιτητικές εξεγέρσεις της δεκαετίας του 60 ξεπηδάει η Νέα Αριστερά. Είναι η πορτοκαλί Αριστερά που πλέον βάζει πρώτη προτεραιότητά της τα διάφορα ποικιλόχρωμά κοινωνικά κινήματα με αίτημα την απελευθέρωση (π.χ. γκέι) και θέτει σε δεύτερη μοίρα τα παραδοσιακά εργατικά αιτήματα.

Αυτή η Νέα Αριστερά δραστηριοποιείται και στην χώρα μας φυσικά. Αρχικώς εκπροσωπήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ εντάχθηκαν και παλαιο-κομμουνιστικά στοιχεία και αρκετό λαΪκοπατριωτικό κέντρο, έτσι συνεπέστερος εκπρόσωπος του πολιτικού Μαρξισμού και της πολιτικής ορθότητας είναι στην χώρα μας η ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ είναι ο το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα νεοταξικής Αριστεράς στην χώρα μας γιατί εμπεριέχει όλα τα στοιχεία της μαγικής νεοταξικής εξίσωσης…

Η νεοταξική εξίσωση

Ελεύθερη οικονομία + πολιτιστικός μαρξισμός + πολιτική ορθότητα= Παγκοσμιοποίηση. Αυτή είναι η μαγική εξίσωση της Νέας τάξης. Με απλά λόγια η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η ιδεολογία του one world, είναι η ελεύθερη οικονομία (ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, εμπορευμάτων και χρήματος), ο πολιτιστικός Μαρξισμός όπως τον εισηγήθηκε η σχολή της Φρανκφούρτης και η πολιτική ορθότητα που εκφράζεται με την Νέα Αριστερά.

Από αυτήν την εξίσωση διαπιστώνει κανείς και το πως προέκυψε η ανίερη συμμαχία κάποιων «δεξιών» ή νεοσυντηρητικών με την Αριστερά. Ο κόσμος που δεν γνωρίζει την ιστορία του πολιτιστικού Μαρξισμού δεν μπορεί να κατανοήσει πως γίνεται φιλελεύθεροι Δεξιοί και Αριστεριστές να έχουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις στα κοινωνικά ζητήματα, να μιλάνε και οι δύο για «ανοχή» και «πολυμορφία».

Η Δεξιά με την υλιστική -οικονομικιστική της αντίληψη, όπως έλεγε ο Αλλαίν ντε Μπενουά, οδήγησε από μόνη της τις δυτικές κοινωνίες στην αγκαλιά του Μαρξισμού, αφού πρώτα απομυθοποίησε κάθε παραδοσιακή αξία… Καμία αντίσταση δεν μπορεί να προβάλει η φιλελεύθερη Δεξιά στην επέλαση του πολιτιστικού μαρξισμού που έχει αλώσει τις Δυτικές κοινωνίες, γιατί δεν έχει το απαιτούμενο ιδεολογικό βάθος, αντιθέτως έχει αποκηρύξει τις παραδοσιακές αξίες έχει αποδεχτεί τους όρους ψυχιατρικοποίησης της πολιτικής, όπως τους εισήγαγε η σχολή της Φρανκφούρτης..

Αντίσταση και ανακατάληψη των δυτικών κοινωνιών…

Η φάμπρικα έχει στηθεί πολύ καλά από τους αιώνιους εχθρούς της Λευκής χριστιανικής Δύσης. Μέσω της θεωρίας του πολιτιστικού Μαρξισμού που εισηγήθηκε η σχολή της Φρανκφούρτη έβγαλαν τον Μαρξισμό από τα Εργοστάσια και τον έβαλαν στα πανεπιστήμια και στα σχολεία και αργότερα μέσω της βιομηχανίας του θεάματος κατέστησαν τις αντιφυσικές τους ιδεοληψίες κυρίαρχο δόγμα…

Η ανακατάληψη των πανεπιστημίων και των σχολείων με σκοπό την επανεκπαίδευση των κοινωνιών μας φαντάζει αδύνατη. Επίσης το ίδιο τιτάνιο έργο φαντάζει και ο δημοκρατικός μετασχηματισμός μέσω εκλογών. Ίσως το μόνο που μπορεί να αποδώσει μακροπρόθεσμα είναι η δημιουργία παράλληλων θεσμών όπως το κίνημα του Home schooling στις ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει αποχωρισμό από τα επίσημα θεσμικά όργανα που είναι στα χέρια των πολιτιστικών Μαρξιστών.

Υπό αυτό το πρίσμα οι όποιες προσπάθειες για δημιουργία κρυφού σχολειού διάπλασης των παίδων η δημιουργίας ανοικτού εθνικιστικού πανεπιστημίου από συγκεκριμένο πολιτικό φορέα κρίνονται θετικές και είναι φυσικά αναμενόμενες οι αντιδράσεις Δεξιών και Αριστερών δημοκρατών…

http://aienaristeyein.com/2013/03/25/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82/