Μικρές και οικονομικές παρεμβάσεις στην πόλη μπορούν να κάνουν το ανέφικτο εφικτό; Το πείραμα σε τμήμα της οδού Αγίας Σοφίας δίνει ευθέως την απάντηση και αποδεικνύει πως οι ιδέες μπορούν να υλοποιηθούν με την ίδια ταχύτητα που σχεδιάζουν σήμερα οι νέοι σχεδιαστές στον ηλεκτρονικό υπολογιστή τους.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, ήπιες και αναστρέψιμες παρεμβάσεις του Δήμου Θεσσαλονίκης άλλαξαν άρδην την εικόνα του δρόμου. Ελιές, πικροδάφνες, αρωματικά φυτά και λουλούδια στο οδόστρωμα, απελευθερωμένο
απο διπλοπαρκαρισμένα και διερχόμενα οχήματα, μετέτρεψαν το κεντρικότερο σημείο της Θεσσαλονίκης σε έναν καλαίσθητο δημόσιο χώρο που κάθε πολίτης ονειρεύεται.
Οι περαστικοί έχουν την αίσθηση ότι ζουν μια εικονική πραγματικότητα. Μέχρι πρόσφατα, η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Ο φαρδύς δρόμος, που έμοιαζε στενός από τα σταθμευμένα και τα εν κινήσει αυτοκίνητα, ακινητοποιημένα συνήθως στο φανάρι, άνοιξε τον ορίζοντα. Αλλαξε τη ματιά, τη θέα προς τη θάλασσα. Εγινε πράσινος πεζόδρομος από εκατοντάδες γλάστρες, αφήνοντας διαδρόμους και πεζοδρόμια ελεύθερα για πεζούς και ποδηλάτες.
Μια κατασκευή σαν πύλη προς τον πράσινο δρόμο, στη διασταύρωση με το πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης, την οδό Τσιμισκή, σηματοδοτοτεί και επισήμως την πεζοδρόμησή του, έπειτα από δοκιμαστική εφαρμογή 40 ημερών. Μικρές πινελιές αλλάζουν ταυτόχρονα την αισθητική στο υποβαθμισμένο κέντρο. Τρεις δρόμοι μετατρέπονται σε πεζοδρόμους, με προοπτική η πεζοδρόμηση να επεκταθεί σε άλλους 50, παγκάκια τοποθετήθηκαν στον πεζοδρόμο της Τσιμισκή, ένα ποδήλατο δεμένο στα κάγκελα με μια ανθισμένη γλάστρα στο καλάθι του, δίνουν την αίσθηση ότι κάτι αλλάζει στο αστικό περιβάλλον.
Ωστόσο, όπως κάθε δημόσια παρέμβαση, έτσι και αυτή, δέχτηκε τις αρνητικές και θετικές κριτικές της. Πρώτη η αντιπολίτευση έσπευσε να παραδεχθεί μεν ότι οι «πεζοδρομήσεις αποτελούν μια εξαιρετικά σημαντική παράμετρο σε μια πόλη που θέλει να είναι φιλική προς τους κατοίκους της», να διαμαρτυρηθεί δε, «για την προχειρότητα που επέδειξε η διοίκηση του δήμου στην περίπτωση της Αγίας Σοφίας, με το επιχείρημα ότι δεν έγιναν οι απαραίτητες διαβουλεύσεις με τους μόνιμους κατοίκους, τους καταστηματάρχες και τους... γιατρούς οι οποίοι έχουν δυσαρεστηθεί».
Επειδη ως λαός μάθαμε να παρκάρουμε κλείνοντας πεζοδρόμια και διαβάσεις, αρκεί το αυτοκίνητό μας να βρίσκεται έξω απο το κατάστημα που ψωνίζουμε, κάτω απο το σπίτι που μένουμε και δίπλα απο το καφέ που καθόμαστε, το δίλημμα είναι απλό. Μια δημόσια διαβούλευση μπορεί να το ξεκαθαρίσει: Τι δρόμους θέλουμε; Πνιγμένους στα αυτοκίνητα ή στα λουλούδια; Το πείραμα έτσι κι αλλιώς είναι δοκιμαστικό και οι επεμβάσεις του αναστρέψιμες. Ποιος όμως θα αντέξει να επιστρέψει στον γκρίζο και καταθλιπτικό δρόμο;
Της Γιωτας Mυρτσιωτη για την καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου