Πώς να πάμε μπροστά με τέτοια μυαλά; Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Το Lagasta, το μόνο ελληνικό μουσικό site που μπορεί να περιφανεύεται ότι έχει γκελ στο εξωτερικό, με labels να του δίνουν αποκλειστικότητες κλπ, έβγαλε μια δωρεάν συλλογή για το καλοκαίρι. Με ονόματα όπως οι Munk, Lykke Li, Headman, Acid Washed, Lazydisco και με 8 παγκόσμιες αποκλειστικότητες, η συλλογή είχε κάνει (κάποια στιγμή που ρώτησα) πάνω από 10.000 downloads. Για να δώσουμε ένα μέτρο σύγκρισης, στην λατρεμένη ελληνική πραγματικότητα, 10.000 album downloads ισοδυναμούν με πλατινένιο δίσκο. Είδατε πουθενά, σε οποιοδήποτε ελληνικό μέσο να γίνεται αναφορά σε αυτή την επιτυχία ενός ελληνικού site;
Χθες το Mixtape ανακοίνωσε την συναυλία που πραγματοποιεί τον Δεκέμβριο: o Josh T. Pearson είναι από τα ονόματα που λογικά θα κυριαρχήσουν στις λίστες του 2011 σε περιοδικά και sites που οι εγχώριοι μουσικογράφοι χρησιμοποιούν αβέρτα για copy/paste, βλ. Uncut, Mojo, κλπ. Είδατε να γίνει πουθενά αναφορά στην συναυλία από έστω ένα online μέσο, που τόσο καίγονται για νέες, φρέσκες, indie συναυλίες; Να δούμε και κάτι καινούργιο επιτέλους στην Ελλαδίτσα μωρέ, έτσι δεν το λένε/γράφουν όλοι;
Που είναι λοιπόν οι αναφορές; Γιατί π.χ. το Δ.Τ. του Matt Elliott (που τον βλέπουμε κάθε χρόνο) ανακοινώνεται παντού και ένας καλλιτέχνης όπως ο Josh T Pearson δεν αναφέρεται πουθενά; ΠΟΥΘΕΝΑ;
Αν δεν έκανε το Μixtape αυτό το live, θα το είχαν γράψει όλοι. Αν ήταν της τάδε τελευταίας εταιρείας η συλλογή του Lagasta, το αυτό.
Κατά τα άλλα, το twitter έχει τάχαμου Gigoftheyear και τα λουλούδια που θα λούζουν τον Josh δεν θα τελειώνουν, όπως δεν τελειώνει το νερό του Νείλου. Α, και τα μούσια του Josh είναι κορυφαίο θέμα συζήτησης, στάνταρ. Ρε τι νούμερα είστε; Κάποιες φορές να βγάζουμε το κεφαλάκι μας έξω από τον βούρκο της σάχλας που μας δέρνει και να ξεπερνάμε την πικραμένη καθημερινότητα του indie/lifestyle δήθεν.
Υ.Γ. Αποκλειστικό: μπορεί να έρθουν οι Pulp στο Rockwave 2011, αλλά το γράφω ανώνυμα, γιατί φοβάμαι μην με πάρει τηλέφωνο καμία από εσάς να μου κάνει κριτική για τα γιουβαρλάκια μου. Άιντε βλαχαδερά.
Το Lagasta, το μόνο ελληνικό μουσικό site που μπορεί να περιφανεύεται ότι έχει γκελ στο εξωτερικό, με labels να του δίνουν αποκλειστικότητες κλπ, έβγαλε μια δωρεάν συλλογή για το καλοκαίρι. Με ονόματα όπως οι Munk, Lykke Li, Headman, Acid Washed, Lazydisco και με 8 παγκόσμιες αποκλειστικότητες, η συλλογή είχε κάνει (κάποια στιγμή που ρώτησα) πάνω από 10.000 downloads. Για να δώσουμε ένα μέτρο σύγκρισης, στην λατρεμένη ελληνική πραγματικότητα, 10.000 album downloads ισοδυναμούν με πλατινένιο δίσκο. Είδατε πουθενά, σε οποιοδήποτε ελληνικό μέσο να γίνεται αναφορά σε αυτή την επιτυχία ενός ελληνικού site;
Χθες το Mixtape ανακοίνωσε την συναυλία που πραγματοποιεί τον Δεκέμβριο: o Josh T. Pearson είναι από τα ονόματα που λογικά θα κυριαρχήσουν στις λίστες του 2011 σε περιοδικά και sites που οι εγχώριοι μουσικογράφοι χρησιμοποιούν αβέρτα για copy/paste, βλ. Uncut, Mojo, κλπ. Είδατε να γίνει πουθενά αναφορά στην συναυλία από έστω ένα online μέσο, που τόσο καίγονται για νέες, φρέσκες, indie συναυλίες; Να δούμε και κάτι καινούργιο επιτέλους στην Ελλαδίτσα μωρέ, έτσι δεν το λένε/γράφουν όλοι;
Που είναι λοιπόν οι αναφορές; Γιατί π.χ. το Δ.Τ. του Matt Elliott (που τον βλέπουμε κάθε χρόνο) ανακοινώνεται παντού και ένας καλλιτέχνης όπως ο Josh T Pearson δεν αναφέρεται πουθενά; ΠΟΥΘΕΝΑ;
Αν δεν έκανε το Μixtape αυτό το live, θα το είχαν γράψει όλοι. Αν ήταν της τάδε τελευταίας εταιρείας η συλλογή του Lagasta, το αυτό.
Κατά τα άλλα, το twitter έχει τάχαμου Gigoftheyear και τα λουλούδια που θα λούζουν τον Josh δεν θα τελειώνουν, όπως δεν τελειώνει το νερό του Νείλου. Α, και τα μούσια του Josh είναι κορυφαίο θέμα συζήτησης, στάνταρ. Ρε τι νούμερα είστε; Κάποιες φορές να βγάζουμε το κεφαλάκι μας έξω από τον βούρκο της σάχλας που μας δέρνει και να ξεπερνάμε την πικραμένη καθημερινότητα του indie/lifestyle δήθεν.
Υ.Γ. Αποκλειστικό: μπορεί να έρθουν οι Pulp στο Rockwave 2011, αλλά το γράφω ανώνυμα, γιατί φοβάμαι μην με πάρει τηλέφωνο καμία από εσάς να μου κάνει κριτική για τα γιουβαρλάκια μου. Άιντε βλαχαδερά.
http://stopthatsound.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου