Για την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να παρέμβει η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στη δικαστική διαμάχη Ιταλίας Γερμανίας για την αποζημίωση των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου, έκανα την ακόλουθη δήλωση:
«Για την αποζημίωση των θυμάτων της σφαγής, θα έφθανε να δώσει ο πρωθυπουργός εντολή στον υπουργό Δικαιοσύνης να επιτρέψει στα θύματα να προχωρήσουν σε κατάσχεση ακινήτων του γερμανικού Δημοσίου στην Ελλάδα σε εκτέλεση της σχετικής απόφασης της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, αντί να τρέχουν να κατασχέσουν γερμανικά ακίνητα στην Ιταλία.
Με αυτό το δεδομένο, η μόνη λογική εξήγηση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου είναι ότι: η Ελλάδα παρεμβαίνει στο Δικαστήριο της Χάγης για να
βοηθήσει στην πράξη τη Γερμανία να ξεπεράσει τις αποφάσεις της ιταλικής Δικαιοσύνης.»
Διότι πώς θα απαντήσει η Ελλάδα στο ερώτημα: «Γιατί δεν αφήνετε να εκτελεστεί η απόφαση στην Ελλάδα, αλλά εμφανίζεστε εδώ για να βοηθήσετε τους δικαιούχους (που είναι Ελληνες) να την εκτελέσουν στην Ιταλία»; Δεν νομίζω ότι υπάρχει λογική απάντηση και γι’ αυτό εκτιμώ ότι το δικαστήριο δεν θα επιτρέψει να ικανοποιηθούν τα θύματα στην Ιταλία.
Τι σχέση έχει το παραπάνω ζήτημα με το «Λεφτά υπάρχουν»; Καμία. Αλλά με αφορμή τη δήλωσή μου για τα θύματα του Διστόμου αναζήτησα στοιχεία για το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και βρήκα ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό άρθρο του κ. Τάσου Ηλιαδάκη «Το γερμανικό κατοχικό δάνειο» στην εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου. Συνιστώ σε όσους ενδιαφέρονται, να το διαβάσουν. Θα το βρουν στο Διαδίκτυο στη διεύθυνση http: //www. patris. gr/ articles/173185.
Το 1942, Γερμανοί και Ιταλοί επιβάλλουν στην Ελλάδα μια (αναγκαστική) δανειακή σύμβαση. Σύντομα μετά, η σύμβαση αυτή τροποποιείται, κοινή συναινέσει, και από αναγκαστική μετατρέπεται σε κοινή δανειακή σύμβαση. Οπως είναι η σύμβαση που συνήψε η Ελλάδα με την τρόικα. Με μία όμως διαφορά: τότε η Ελλάδα δάνεισε, ενώ σήμερα δανείζεται. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος το ύψος του δανείου χωρίς τόκους το 1944 ήταν 227.940.201 δολάρια! Σήμερα πολλά δισεκατομμύρια ευρώ.
Η Ελλάδα ποτέ δεν έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο. Αλλά ώς εκεί. Οπως ποτέ δεν έπαψε να διεκδικεί το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Στην πράξη όμως τίποτε. Γιατί; Μα προφανώς διότι... υπάρχουν λεφτά. Αδικούμε τον πρωθυπουργό όταν τον κατηγορούμε για την προεκλογική δήλωση «υπάρχουν λεφτά». Είπε φωναχτά ό, τι ακριβώς έλεγαν εμπράκτως οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ενας δημοσιογράφος, με την ευκαιρία της δήλωσής μου για το Δίστομο, με ρώτησε: «Μα είναι τώρα η στιγμή κατάλληλη να δείξουμε πυγμή απέναντι στη Γερμανία;». Το ερώτημα είναι ενδεικτικό της κατεστημένης ολέθριας νοοτροπίας ότι οι νόμοι και οι συμβάσεις εφαρμόζονται ανάλογα με τις περιστάσεις. Εχει κανείς την εντύπωση ότι σε κάποια άλλη μικρή αλλά νομοκρατούμενη χώρα της Ευρώπης, ας πούμε στη Δανία ή στην Ελβετία, θα δίσταζαν για ένα έστω λεπτό να εφαρμόσουν τον νόμο ή μια κρατική σύμβαση; Η Γερμανία έχει υπογράψει με την Ελλάδα μια σύμβαση και πρέπει να την τηρήσει. Οπως πρέπει εμείς να τηρήσουμε τις συμβάσεις που συνομολογούμε με την τρόικα. Ετσι κάνουν τα πολιτισμένα κράτη. Ασφαλώς θα υπάρξουν διαφορές, π. χ. για τους τόκους που αναλογούν. Η αφετηρία όμως δεν αμφισβητείται. Υπάρχει το δάνειο και δεν έχει εξοφληθεί. Αρμόδιο για την επίλυση των ενδεχόμενων διαφορών είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Πριν από δέκα χρόνια καταφέραμε να διώξουμε μια μεγάλη επένδυση εκμετάλλευσης των βεβαιωμένων κοιτασμάτων χρυσού στη Χαλκιδική. Για να μην στενοχωρήσουμε μερικούς κακομαθημένους Θεσσαλονικείς με οικόπεδα στην περιοχή. Ο ουγγιά του χρυσού τότε άξιζε 280 δολάρια. Σήμερα 1.380 δολάρια! Αλλά δεν βαριέστε, υπάρχουν λεφτά...
Είκοσι χρόνια γράφω και ξαναγράφω για την ανάγκη να προχωρήσουμε στην αναζήτηση και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο Αιγαίο που, όμως, προϋποθέτει ανατροπή της προ εικοσαετίας ολέθριας συμφωνίας Παπανδρέου-Οζάλ στο Νταβός. Το πετρέλαιο θα ξεπεράσει τα 100 δολάρια το βαρέλι. Αλλά… δεν βιαζόμαστε. Λεφτά υπάρχουν!
Η πραγματικότητα δυστυχώς είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά, αλλά περίσσευμα ανευθυνότητας και ψοφοδεϊσμού.
* Ο κ. Στέφανος Μάνος είναι πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ.
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου