Είναι ίσως νωρίς για μία ασφαλή αποτίμηση της συμφωνίας συγχώνευσης που επετεύχθη ανάμεσα στη Eurobank και την Alpha Bank. Το κατά πόσον τα νέα κεφάλαια που θα εισρεύσουν στο σύστημα, καθώς και οι συνέργειες και οι οικονομίες κλίμακος που θα δημιουργηθούν λόγω της συγχώνευσης, θα σταθούν αρκετές για να αντιστρέψουν την κατιούσα πορεία του ελληνικού τραπεζικού κλάδου, θα εξαρτηθεί σε απόλυτο βαθμό από τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας, αλλά και από τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και, εν πάση περιπτώσει, μετά από όσα έχουμε δει τους τελευταίους μήνες, οι δυσάρεστες εκπλήξεις δεν θα πρέπει να αποκλείονται.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η συμφωνία αποτελεί ένα βήμα ανατροπής του «βασιλείου των μικρομεσαίων». Αν όλα πάνε καλά, θα δημιουργηθεί μία πραγματικά «μεγάλη» τράπεζα. Είναι κάτι που δεν το έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, μία χώρα όπου όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις, σε όλους σχεδόν τους κλάδους είναι μικρομεσαίες: μικρομεσαίες
τράπεζες, μικρομεσαίες εφημερίδες, μικρομεσαία κανάλια, μικρομεσαίες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, μικρομεσαίοι αγροτικοί συνεταιρισμοί, μικρομεσαίες ακτοπλοϊκές, μικρομεσαίες επιχειρήσεις παραγωγής τροφίμων, μικρομεσαίες φαρμακευτικές και ούτω καθεξής. Ταυτόχρονα, όλα τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αποθεώνουν καθημερινά τους μικρομεσαίους, οι οποίοι, κατά το χιλιοειπωμένο κλισέ, αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας».
Η οικονομία των μικρομεσαίων αποτυπώνεται και στους αριθμούς, αφού το 95% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα απασχολούν λιγότερους από 20 εργαζόμενους. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά να μην μπορούν να ανταγωνιστούν στο διεθνές περιβάλλον και να εξαρτώνται απόλυτα από την πορεία της εσωτερικής ιδιωτικής κατανάλωσης, για να επιβιώσουν. Για εξαγωγές, ούτε λόγος βέβαια, κάτι που φαίνεται και στο μονίμως ελλειμματικό εμπορικό μας ισοζύγιο. Ακόμη και έτσι όμως, είναι πάρα πολλές και τελικά κατέληγαν, ακόμη και τις εποχές των παχιών αγελάδων, στα δάνεια, την εισφοροδιαφυγή και την φοροδιαφυγή για να κρατηθούν στη ζωή.
Οι λόγοι που δημιουργήσαμε μία οικονομία μικρομεσαίων ενδεχομένως να είναι πολιτισμικοί. Του Έλληνα ο τράχηλος, όπως ξέρουμε, ζυγόν δεν υπομένει, ενώ φαντάζομαι (χωρίς να ξέρω από πρώτο χέρι), ότι είναι ωραία να είσαι «αφεντικό» του εαυτού σου, αντί για μισθωτός, έστω και υψηλόμισθος. Κάπως έτσι φτάσαμε να έχουμε υπερδιπλάσιο ποσοστό αυτοαπασχολουμένων από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Η κρίση ανέδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πόσο προβληματικό ήταν αυτό το μοντέλο ανάπτυξης. Οι μόνες επιχειρήσεις που πάνε καλά σήμερα είναι αυτές που μπορούν και εξάγουν. Η Εθνική έχει σωθεί χάρη στην Τουρκική θυγατρική της. Και η υπερπληθώρα επιχειρήσεων σε μη παραγωγικούς και ανταγωνιστικούς κλάδους οδηγεί σε χιλιάδες λουκέτα.
Ας είναι λοιπόν η συγχώνευση της Alpha με τη Eurobank, ένα ακόμη βήμα συνειδητοποίησης ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται τόσες τράπεζες, αλλά λιγότερες και πιο ισχυρές, με πολυεθνική παρουσία. Ότι είναι αναγκαίοι, περισσότερο από ποτέ, οι «εθνικοί πρωταθλητές» – στις αερομεταφορές, στις φαρμακευτικές, στον κλάδο της εστίασης και της παραγωγής τροφίμων, στον τουρισμό, στην ενέργεια και στις κατασκευές. Ότι από το να είσαι «αφεντικό», «επιχειρηματίας», ή «ιδιοκτήτης» ενός μαγαζιού που μπαίνει μέσα συστηματικά, καλύτερα να είσαι στέλεχος μιας υγιούς και εξωστρεφούς επιχείρησης. Και εν πάση περιπτώσει, επειδή το φαίνεσθαι είναι τόσο σημαντικά στην καθ' ημάς Ανατολή, ας το δούμε κι έτσι: τι είναι προτιμότερο; Να γράφει η κάρτα σου «Πρόεδρας» της τάδε υπερμικροσκοπικής εταιρείας που δεν την ξέρει κανένας έξω από την πλατεία Κολωνακίου, ή (για να θυμηθώ τον ιδρυτή του Facebook) να γράφει «I 'm CEO, Bitch!» σε μία επιχείρηση που έχει πράγματι πρόσωπο στην Ευρώπη;
Μαζί με τις υπόλοιπες εμμονές μας, ήλθε η ώρα να απαλλαγούμε και από το σύνδρομο του μικρομεσαίου...
WWW.REPORTER.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου