Ορθοδοξία: Στρατηγικό κριτήριο μιας εθνικής πολιτικής
Τα ακαδημαϊκά γιλέκα και ιδιαίτερα τα κόκκινα αποτελούν τις πιο αποτελεσματικές «βαλβίδες ασφαλείας» των καθεστώτων. Ασκούν κριτική, συχνά δριμύτατη, εναντίον της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, κριτική όμως παντελώς ανώδυνη και άσφαιρη: «βαλβίδα» εκτόνωσης και εξαπάτησης.
Η φιλοσοφία της ακαδημαϊκής κριτικής είναι αυστηρά καθεστωτική, κινείται εντός των τειχών. Δεν είναι μόνο αποσπασματική και επιλεκτική, αλλά το σπουδαιότερο: Δεν ΘΕΤΕΙ ΠΟΤΕ τις πολιτικές αιχμές των σοβαρών ζητημάτων.
Αντιμετωπίζει όλα τα ζητήματα αφαιρετικά και «στρογγυλοποιημένα», εξατμίζοντας την κοινωνική και εθνική ουσία τους και εξαφανίζοντας (αφαιρώντας) από αυτά τις συγκεκριμένες πολιτικές τους αιχμές: Το «πεδίο» και τους «στόχους» της δράσης: Ιδεολογικής και πολιτικής (πρακτικής) δράσης.
Σήμερα πολλοί μιλάνε για «πατριωτισμό», για
έναν «πατριωτισμό» αφηρημένο, δηλαδή δίχως να προσδιορίζουν το κοινωνικό περιεχόμενο αυτού του «πατριωτισμού», ούτε τις συγκεκριμένες πολιτικές αιχμές δράσης.
Έτσι αυτός ο αφηρημένος πατριωτισμός εντοιχίζεται μέσα στις πλάκες του υπάρχοντος καθεστώτος, του καθεστώτος το οποίο είναι ο ασυμφιλίωτος εχθρός και υπονομευτής του έθνους και της πατριωτικής συνείδησης, ακριβώς γιατί αυτό το καθεστώς από τη φύση του και τη λειτουργία είναι πλέον παγκοσμιοποιημένο, πλανητικό, πολυπολιτισμικό.
Να γιατί ο αφηρημένος πατριωτισμός είναι αερολογία και ηθική καραμέλα εξαπάτησης.
Το ίδιο γίνεται σε όλα τα σοβαρά και καυτά προβλήματα της εποχής μας. Αφηρημένα κλισέ, ακαδημαϊκές, αποσπασματικές και κοινωνικά μετέωρες κριτικές (άσφαιρες) και τσόφλια ηθικών κατηγοριών.
Τέτοιες, όμως, μέθοδοι κριτικής ΟΧΙ μόνο δεν αναιρούν το καθεστώς της Νέας Τάξης (το οποίο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ακαθόριστο και απροσδιόριστο κοινωνικά και πολιτικά), όχι μόνον περιορίζονται σε κάποια εξωτερικά μολυσματικά συμπτώματα αλλά και εδραιώνουν το καθεστώς, παρέχοντας το «άλλοθι» και το «τεκμήριο» άλλων, δήθεν εναλλακτικών, «πατριωτικών» λύσεων εντός του καθεστωτικού πλαισίου και με τα ίδια φθαρμένα υλικά του πλαισίου.
Έτσι με αυτά τα αφαιρετικά τεχνάσματα και τις αποσπασματικές ακαδημαϊκές κριτικές (καθεστωτική φιλοσοφία) κατασκευάζονται οι ιδεολογικές και πολιτικές εφεδρείες του καθεστώτος, τα νέα υλικά απάτης: Οι ασφαλιστικές δικλίδες…
Μία από αυτές τις ασφαλιστικές δικλίδες είναι τα ιδεολογήματα των «αρίστων» και των καθεστωτικών ειδώλων:Πλασάρονται ιδιαίτερα σε εποχές μεγάλων κρίσεων, όταν το καθεστώς καταρρέει και οι κοινωνικές θύελλες αρχίζουν να φαίνονται στον ορίζοντα…
Αυτές, λοιπόν, οι χρυσές εφεδρείες της Νέας Τάξης και των ιδεολογημάτων της καταγγέλλουν ηχηρά, αλλά αφηρημένα τη Νέα Τάξη και τους κινδύνους που μας απειλούν, φωνασκούν «πατριωτικά» και «εθνικά», αλλά θέτουν όλα τα ζητήματα με τη φιλοσοφία της αποσπασματικής ακαδημαϊκής κριτικής και με τη μέθοδο του τεμαχισμού και του εκλεκτικισμού.
Τεμαχίζουν την ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα και επιλεκτικά ασκούν κριτική χωρίς πραγματικά πυρά. Δηλαδή αφαιρούν τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΙΧΜΕΣ της λαϊκής δράσης.
Δύο παραδείγματα:
α). Καταγγέλλουν την αποδόμηση της ιστορίας μας από τη Νέα Τάξη, αποκαλύπτουν επιλεκτικά τα ψεύδη, αλλά παραμένουν σε μια αφηρημένη, ακαδημαϊκή θεώρηση, έξω από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τη διαλεκτική της ιστορίας, έξω από τις μορφές της λαϊκής ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ και το σπουδαιότερο: Δεν συνδέουν αυτή την κριτική τους με πρακτικά αιτήματα και μορφές λαϊκής δράσης.
Το να ξεσκεπάζουν τους επιδοτούμενους «ιστορικούς», (Ρεπούση, Κουλούρη, Δραγώνα κ.λπ) είναι σημαντικό, αλλά καθόλου αρκετό.
Οι αποκαλύψεις (σήμερα ήδη πανελλαδικά γνωστές) έχουν νόημα όταν συνδέονται με την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ της ουσίας των πραγμάτων και κυρίως όταν καταλήγουν σε ΑΙΧΜΕΣ λαϊκής συσπείρωσης και δράσης. Όταν δηλαδή συγκεκριμενοποιούνται σε ΓΕΝΙΚΑ, αλλά και ΕΙΔΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ λαϊκής δράσης.
Διαφορετικά η κριτική είναι μετέωρη, άσφαιρη και δεν αποτελεί καμία απειλή για το καθεστώς. Αντίθετα εκκολάπτει ποικίλους και πολύχρωμους εμπόρους της «πατριωτικής» κριτικής.
Ο Μίκης «αντέγραψε» και συνέθεσε πολλές κριτικές κατά της επιδοτούμενης ιστορίας (πολύ όψιμα) δίχως να θέτει κανένα αίτημα πολιτικής αιχμής και λαϊκού αγώνα.
Και αν αυτό είναι δικαιολογημένο όταν μιλάει ως άτομο, είναι αδικαιολόγητο όταν δημιουργεί «πολιτικό κίνημα» που φλυαρεί για την αποδόμηση της Ιστορίας και του Πολιτισμού.
Το χειρότερο: Βλέπουμε σήμερα το «Κίνημα Μίκη», να πετάει έξω από την ακαδημαϊκή κριτική εναντίον της αποδόμησης της ιστορίας μας τον υπ’ αριθμόν ένα παράγοντα της εθνικής μας ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ: Την Ορθοδοξία!!!!
Ο δυναμικός αυτός συντελεστής της Εθνικής μας Επανάστασης και υπόστασης, η σπονδυλική στήλη και το νευρικό σύστημα της εθνικής συγκρότησης και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, αφανίζεται κυριολεκτικά….
Με πιο απλά λόγια: Η κριτική εδώ δεν είναι απλώς κοινωνικά ακαθόριστη και ακαδημαϊκή, αλλά κινείται, σαν ασφαλιστική δικλίδα, στις προδιαγραφές της Νέας Τάξης: Στην αποδόμηση των εθνικών ιστών, ιδιαίτερα του κεντρικού ιστού που είναι η Ορθοδοξία.
Δεν νοείται ιδεολογική και πολιτική ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ εναντίον της Νέας Τάξης στο καταχθόνιο έργο της, αυτό της ισοπέδωσης της εθνικής μας ιστορίας, δίχως να υπερασπιζόμαστε, με νύχια και με δόντια, τον βασικό εθνικό συντελεστή της εθνικής μας συγκρότησης: Την Ορθοδοξία…
Και δίχως να αναδεικνύουμε το ΓΙΑΤΙ η Ορθοδοξία έχει μπει στο στόχαστρο της Νέας Τάξης…
Το «Κίνημα Μίκη» πάνω σε αυτό το κομβικό σημείο σιωπά σκανδαλωδώς. Ούτε ΕΝΙΣΧΥΕΙ και ούτε ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στο αγωνιστικό λαϊκό κίνημα το οποίο με πρωτοβουλίες των κληρικών και μοναχών αναπτύσσεται δυναμικά πάνω στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ αγωνιστικό αίτημα-αιχμή: Την Κάρτα του Πολίτη!!!!
β). Ένα άλλο στρατηγικά κομβικό ζήτημα είναι: Η αλλοδαπή εισβολή, ο εποικισμός και η κατοχή της χώρας μας.
Αυτό το γεγονός αποτελεί το στρατηγικό «εργαλείο» της Νέας Τάξης για την ολοκληρωτική διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, τον πολυπολιτισμικό ΕΦΙΑΛΤΗ του χρηματιστηριακού «διεθνισμού».
Ούτε εδώ, συνεπώς, μπορεί να μιλάμε γενικά, αφηρημένα, ακαδημαϊκά και «στρογγυλοποιημένα». Πρέπει να θέτουμε τις πολιτικές αιχμές του ζητήματος και συγκεκριμένα ΑΙΤΗΜΑΤΑ και μορφές συσπείρωσης και δράσης του λαού.
Ιδιαίτερα αυτό είναι ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ όταν «δημιουργείς» πολιτικό κίνημα.
Το «Κίνημα Μίκη» ούτε καν αγγίζει αυτό το ζήτημα: ΕΘΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ της ελληνικής κοινωνίας.
«Πατριωτικό Κίνημα» δίχως άξονες δράσης πάνω στο υπ’ αριθμόν ένα εθνικό μας πρόβλημα δεν νοείται…
Υπάρχουν ακόμα πολλά ζητήματα που ούτε καν τίθενται από το Μίκη και τους δοτούς του…
Περιοριστήκαμε μόνο σε αυτά τα δύο ΚΟΜΒΙΚΑ ζητήματα μιας εθνικής πολιτικής κατά της Νέας Τάξης. Εδώ η «κίνηση Μίκη» προσαρμόζεται ΣΙΩΠΗΡΩΣ και με τη μέθοδο της άσφαιρης ταχυδακτυλουργικής κριτικής, στα κελεύσματα της Νέας Τάξης.
Το «Κίνημα Μίκη» δεν επιδιώκει, ούτε επιθυμεί ΚΑΝΕΝΑ λαϊκό δυναμικό αγώνα. Απλώς εμπορεύεται «πατριωτικά» την οργή και την απελπισία του ελληνικού λαού και ΑΦΟΡΙΖΕΙ κάθε αγωνιστική πράξη αυτής της οργής, όπως έγινε με την κατάληψη της Πλατείας Συντάγματος…
Κινείται αυστηρά μέσα στα πλαίσια του ΑΝΤΙ-ΕΘΝΙΚΟΥ καθεστώτος, ως πολιτική εφεδρεία και ασφαλιστική δικλίδα του…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5423
ΓΙΑΤΙ παρασιωπάται η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;
Κλασσικοπερίπτωση
Τηλεοπτική συνέντευξη του Θεοδωράκη στον Καραμπελιά για το 1821 - Λιγες μέρες πριν την μεγάλη συγκεντρωση της 6ης Φεβρουαρίου 2011 για την Κάρτα του Πολίτη
Οι θέσεις τόσο του Μίκη Θεοδωράκη όσο και του κ. Καραμπελιά με την πρώτη ματιά θα συγκινήσουν και θα ερεθίσουν το γνήσιο πατριωτικό συναίσθημα του Έλληνα "θεατή".
Λέγονται μεγάλες αλήθειες σε σχέση με την παραχάραξη της Ιστορίας από τους εθνομηδενιστές του ειδικά μισθωμένου για αυτό τηλεοπτικού σταθμού, όπως και για τον ρόλο του Σιωνισμού στις τοπικές αλλά και παγκόσμιες εξελίξεις.
Αυτά λοιπόν τα "ωραία" στα οποία ασφαλώς και συμφωνούμε δεν αποτελούν παρά το περίγραμμα μιας έξυπνης στρατηγικής του νεοφανούς "κινήματος" των "ανεξαρτήτων πολιτών" προκειμένου να παρασύρουν ακόμα και τους "εκλεκτούς" όπως γράφεται στην Καινή διαθήκη.
Αυτό λοιπόν που δεν θα δείτε στο παρακάτω Video, είναι η αναφορά στον ρόλο της Ορθοδοξίας όχι μόνο στον αγώνα του ΄21 αλλά και στην διαμόρφωση του Ελληνικού πολιτισμού και της Ιστορίας.
Αντιθέτως, θα παρατηρήσετε αρκετές αναφορές στο αρχαίον κάλλος, στον Παρθενώνα, στο DNA και σε μια "Ελληνικότητα" αποστειρωμένη όμως από το βασικό της στοιχείο που ήταν και είναι η Χριστιανική πίστη.
Βλέπουμε δηλαδή μια πανέξυπνη νεοεποχήτικη προπαγάνδα,που υπό τις παρούσες συνθήκες είναι πολύ φυσικό να δείχνει άκρως ελκυστική εφ΄όσον επενδύει τον "αντιστασιακό" περιεχόμενο λόγο με "πατριωτική χλαμύδα ". Ένας λόγος όμως που δεν μπορεί παρά να είναι στείρος άρα και ακίνδυνος για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Η σπονδυλική στήλη του πατριωτισμού όπως αυτός επέζησε,καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μεγαλούργησε στα χρόνια της εθνεγερτηρίου επανάστασης του ΄21, δεν είναι άλλη από την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και την Ελληνική παράδοση και Ιστορία.
Όχι μόνο ο Μακρυγιάννης αλλά και δεκάδες άλλοι αγωνιστές του ΄21 μίλησαν για την άρρηκτη σχέση αυτών των δύο βασικών συνιστωσών του γνήσιου άρα και παραγωγικού πατριωτισμού η οποία εξ΄άλλου πιστοποιείται από τις εκατοντάδες χιλιάδες των σφαγιασμένων Αγίων Μαρτύρων Ομολογητών και των αγωνιστών της ελευθερίας.
Το σύμβολο του πολιτισμού και της αντίστασης (κατά τον κ. Καραμπελιά) ομολογεί στο παρακάτω video ότι είναι αντισημίτης και αντισιωνιστής και ενώ εξηγεί (ορθώς) τους λόγους της αντισιωνιστικής του θέσης δεν αναφέρει τους λόγους για τους οποίους είναι αντισημίτης.
Αν κάποιος διαβάσει την συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στο νεοειδωλολατρικό και φανατικά αντιχριστιανικό περιοδικό "Δαυλός", εύκολα θα αντιληφθεί ότι ναι μεν καλά τα λέει για τον Σιωνισμό και τον ρόλο του Σκάϊ στην αποδόμηση της Ελληνικής Ιστορίας, όμως τόσο αυτός όσο και οι σπίθες που αστράφτουν γύρω του κτίζουν επί της ουσίας το ίδιο τσόφλι με εκείνους στους οποίους δήθεν αντιστέκονται.
Βασικό σύνθημα του "κινήματος" των ανεξάρτητων κατά τα άλλα πολιτών, είναι η ανυπακοή σε ένα σύστημα που και κατά την δική μας άποψη είναι τυρρανικό Εθνοκτόνο και λαοκτόνο.
"Ανυπακοή" και "πατριωτισμός" μαζί, ένας άριστος φυσικά συνδυασμός που θα ήταν αποτελεσματικός και θα παρήγαγε αγαθά, για την πατρίδα και τον λαό, αποτελέσματα αν το περιεχόμενό του δεν ήταν στείρο και ακίνδυνο.
Διότι άλλο να μιλάς για ανυπακοή αναφερόμενος στο "δεν πληρώνω- δεν πληρώνω" που ως ευκατάληπτο θεατρικό έργο έγινε γρήγορα αποδεκτό και εκδηλώθηκε με την άρνηση πληρωμής των όντως παράλογων και παράνομων διοδίων και άλλο να αρνείσαι να συμμετάσχεις στο ίδιο το σύστημα δηλώνοντας ότι δεν θα παραλάβεις την "Κάρτα του Πολίτη" ξέροντας ότι θα υποστείς πολύ μεγαλύτερες και τραγικώτερες συνέπειες και τιμωρίες από αυτές που θα υποστούν οι σπίθες που σηκώνουν τις μπάρες των διοδίων.
Η συνέντευξη που θα δείτε δόθηκε λίγες ημέρες πριν την μεγάλη συγκέντρωση εναντίον της Κάρτας του Πολίτη στο Σύνταγμα (6 Φεβρουαρίου).
Τότε και μόνο τότε, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες είχαν ασχοληθεί με αυτή την γνήσια και αληθινή έκφραση ανυπακοής προσπαθώντας μάλιστα να την υποβαθμίσουν ως μια πρωτοβουλία κάποιων "ταλιμπάν" που θα μαζευτούν και θα ουρλιάζουν για το 666.
Φυσικά οι δεκάδες χιλιάδες των Ελλήνων που συγκεντρώθηκανκαθώς επίσης και το ήθος και το ύφος των ομιλητών σε αυτήν την συγκέντρωση δεν άφησαν και πολλά περιθώρια για τέτοιου είδους νεοεποχήτικη επικοινωνιακή εκμετάλλευση.
Για αυτήν λοιπόν την τεράστια και ουσιώδη έκφραση ουσιαστικής ανυπακοής, ούτε Θεοδωράκης ούτε ασφαλώς και το στέλεχος του "κινήματός" του είπαν κουβεντα. Κατά τα άλλα, παχιά λόγια και "φρέσκος" αέρας σε "πατριωτική" συσκευασία.
Μετά το Video παραθέτουμε μια παλαιότερη ανάρτησή μας που καταδεικνύει με σαφή τρόπο τα αληθινά κίνητρα αυτού που θεωρεί ο Θεοδωράκης ως πατριωτισμό (αναφερόμαστε στην συνέντευξή που είχε δώσει στον "Δαυλό").
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/03/1821-6-2011.html
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5423
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου