Χαρούμενο Εργασιακό Μεσαίωνα!

Επιτέλους. Τέλος το πάρτι. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση έχοντας συναίσθηση των περιστάσεων και τηρώντας την ιδεολογία της εξαφάνισε την ντροπή που λέγονταν «γενιά των 700».

Πεντακόσια μικτά και πολλά είναι.

Πολλοί λένε ότι με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση θα έχουμε έναν εργασιακό μεσαίωνα. Έχουν άδικο. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Χωρίς δουλειά, χωρίς σύνταξη, χωρίς αποζημιώσεις, χωρίς ελπίδα, χωρίς σάλιο. Βιασμός άνευ πτυέλου και δεν έχει γίνει ακόμα της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα.

Μην τα βάζετε με τον Ανδρέα -δεν υπάρχει σάλιο- Λοβέρδο. Η απόφαση εξαφάνισης των εργαζόμενων και η μετατροπή τους σε δούλους μιας χρήσης είναι της κυβέρνησης.

Ας μην ξεχνιόμαστε. Η κυβέρνηση συνολικά αποφασίζει και η κυβέρνηση συνολικά έχει την ευθύνη. Με τον Γιωργάκη πρώτον από όλους.

Ας μην πέσουμε πάλι στην παγίδα να βγάζουμε στην απέξω τον πρωθυπουργό, όπως μας είχαν ψήσει οι μεγαλοδημοσιογράφοι να κάνουμε με τον Κωστάκη και τον Κινέζο.

Και φυσικά την ίδια ευθύνη έχουν και οι βουλευτές που στηρίζουν μια κυβέρνηση που παίρνει τέτοια μέτρα.

Όσοι διαφωνούν να καταψηφίσουν την κυβέρνηση. Να ανεξαρτητοποιηθούν. Αλλιώς ας μην τολμήσουν όταν θα τους παίρνουν με τις πέτρες να πουν ότι διαφωνούσαν.

Βέβαια όλες οι αλλαγές στα εργασιακά θα περάσουν με προεδρικό διάταγμα. Που να τολμήσουν να το φέρουν στην βουλή. Αλλά όποιος βάζει την υπογραφή του έχει την ίδια ευθύνη…

Όχι μόνο δέχθηκαν να αποτελειώσουν τους εργαζόμενους αλλά το κάνουν και με πάθος. Για παράδειγμα: 4% έβαζε το όριο η τρόικα στις απολύσεις, 5% το έκαναν οι σοσιαλιστές.

Πάει η Ελλάδα που ξέραμε. Μέχρι τώρα είχαμε χάλια σύστημα υγείας. Πλέον δεν θα έχουμε ούτε σύστημα ούτε υγεία. Μέχρι τώρα είχαμε χάλια παιδεία. Πλέον δεν θα έχουμε παιδεία. Είχαμε τους χειρότερους μισθούς στην Ευρώπη. Δεν θα έχουμε μισθούς παρά φιλοδωρήματα ανάλογα με την διάθεση του εργοδότη. Είχαμε την μικρότερη αγοραστική δύναμη. Δεν θα έχουμε ούτε αγοραστική ούτε δύναμη.

Α, ρε θωρακισμένη και δυνατή Ελλάδα.

Δεν θα μιλήσει τελικά ο Κωστάκης. Όχι ότι είχα καμιά σκασίλα αλλά αυτό το ανέκδοτο «Θα μιλήσει ο Καραμανλής και θα έρθουν τα πάνω κάτω» έχει μπαγιατέψει πια.

Δύσκολο καλοκαίρι αδέρφια. Και τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Σταγόνα – σταγόνα μας τα σερβίρουν. Πιστεύουν ότι έτσι μπορεί να τα χωνέψουμε.

Και να τα συνηθίσουμε. Αλλά χωρίς φαΐ, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο… δεν μπορεί να υπάρχει συνήθεια.

Κάτι μου λέει ότι ο «Δεκέμβρης» θα μοιάζει με παιδική χαρά