Το τέλος της μεταπολίτευσης το ορίζει πλέον η επί της ουσίας χρεοκοπία του ελληνικού κράτους.  Η επίλυση του προβλήματος όμως απαιτεί πολιτισμικό μετασχηματισμό... 
Οι τελευταίοι που έχουν καταλάβει αυτή την ανάγκη είναι το σύμπλεγμα πολιτικών με τους πελατειακούς τους στρατούς.
Η μεταπολίτευση είχε δυο πτυχές για την Ελλάδα.
 
Η μία είναι η Ελλάδα που ανέπτυξε τα φοβικά και ενοχικά σύνδρομα για το επιχειρείν,  την νοοτροπία  της δημοσιοϋπαλληλίας, της αρπαχτής, της κοινωνικής αποδοχής της διαφθοράς, των διάφορων εκτάκτων που απεργούν αιτώντας τακτοποίηση κλπ.
 
Η άλλη είναι η Ελλάδα της προσπάθειας που κατέληξε στην είσοδο στην ευρωζώνη, της Ολυμπιάδας του 2004, της ομάδας που σκηνοθέτησε την ασύλληπτη έναρξη της Ολυμπιάδας, του πανευρωπαϊκού στο ποδόσφαιρο, η Ελλάδα των πολυεθνικών που έχουν κατακλύσει με την παρουσία του τις βαλκανικές αγορές, των μεγάλων έργων που αποτελούν τα πάγια αυτής της χώρας αν τη δούμε σαν επιχείρηση...
 
Η Ελλάδα των Μαντέληδων, των Τσουκάτων, των Παυλίδιδων, των βατοπεδινών, των δομημένων και της Siemens αλλά και η Ελλάδα της Apivita, του Κορρέ, της Follli-Follie, των τσιμέντων (που όχι άντεξαν τον πόλεμο του καρτέλ αλλά επεκτάθηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα...), της μεγαλύτερης εξαγωγικής δύναμης ψαριών στη Μεσόγειο, της παρέας από την Κοζάνη που έχει γεμίσει τα σούπερ μάρκετ με  φακές, των χιλιάδων οικοτουριστικών μονάδων  και πάει λέγοντας...
 
Οι Έλληνες είμαστε κυκλοθυμικός λαός...
 
Μετά τον αγώνα της εθνικής ομάδας με τη Νότια Κορέα άπαντες είχαν στείλει στον πυρ το εξώτερον και την ομάδα και κυρίως τον προπονητή. Λίγοι απ’ όσους  άκουσα δεν είχαν μια άποψη για τι ακριβώς έπρεπε να κάνει ο Οττο Ρεχάγκελ για να μη χάσει.
 
Στον επόμενο αγώνα το 75% των Ελλήνων πόνταρε στην ήττα της εθνικής ομάδας και πάλι έχασε...
Μια μεγάλη μερίδα των συμπατριωτών μας πιστεύει στα χειρότερα για το μέλλον. Αυτό δεν είναι έκπληξη καθώς είμαστε κυκλοθυμικός λαός, αλλά είναι χρησιμότερο αντί να κλαίμε τη μοίρα μας περιμένοντας το μοιραίο να κάνουμε το ελάχιστο από αυτό που αναλογεί στον καθένα για να το αποφύγουμε.
 
Δεν περιμένω από τους πελάτες που βρήκαν μια πλεονασματική θέση στο Μετρό Αθηνών, τον χρεοκοπημένο ΟΣΕ, την ΕΡΤ ή τα μέλη του ΠΑΜΕ που συνεχίζουν να κλείνουν λιμάνια, να αλλάξουν συμπεριφορά. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι δεμένοι σε ένα πελατειακό σύμπαν που βυθίζεται πλέον και παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
 
Απλά επειδή ο παλιός κόσμος βυθίζεται στα επόμενα 2-3 χρόνια οι περισσότεροι θα βρεθούμε κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τότε δεν θάχουμε άλλη επιλογή από το κουνήσουμε τα χέρια για να βγούμε στην επιφάνεια...  
 
Παραλειπόμενα
 
Αγορά: Όταν οι αγορές δρομολογούν μια νέα τάση ή προετοιμάζουν την αντιστροφή της συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον. Πόσο μάλλον όταν βρίσκονται σε φάση που μοιράζουν εύκολα κέρδη και μαγνητίζουν το ενδιαφέρον.
Η τελευταία τέτοια χρονιά ήταν το 2009. Το 2010 όπως και αναμενόταν δεν είναι. Το ζητούμενο είναι αν θα είναι το 2011 και το 2012... Προς το παρόν δεν υπάρχουν ενδείξεις γι’ αυτό ούτε θετικές ούτε αρνητικές...
 
Οικονομολόγοι: Έχει συσταθεί κάποιο μέτωπο οικονομολόγων εναντίον της αποπληρωμής του χρέους με κείμενα και ομιλίες του οποίου με βομβαρδίζουν πολλοί αναγνώστες καθημερινά μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ζητώντας τη γνώμη μου. Κατ΄ αρχήν σε δημοκρατικό καθεστώς βρισκόμαστε, ο καθένας μπορεί να υποστηρίζει ό,τι θέλει. Αυτό είμαι διατεθειμένος να το υπερασπιστώ.  Εξάλλου ο καθένας φέρει μια προσωπική ευθύνη να κατανοεί και να αξιολογεί αυτά που ακούει.
 
Πέραν τούτου βρίσκω καμιά ουσία και αξία στα λεγόμενα αυτά. Απλά πρόκειται για μια συμπόρευση πρώην κνιτών, σταλινικών, τροτσκιστών, μαοϊκών και λοιπών εξαρτημένων από τους διάφορους ισμούς του παρελθόντος που σαν να έχουν καταπιεί μαγνητόφωνο επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια τα τελευταία 150 χρόνια.
 
Με όχημα το φόβο της χρεοκοπίας προσπαθούν να διευρύνουν το ακροατήριό τους. Θεμιτό...  Όλοι μαζί δεν λαμβάνουν πάνω από 10-20.000 ψήφους. Αν θυμάμαι καλά πριν από 20 χρόνια ελάμβαναν πενταπλάσιους. Κατά την άποψή μου σαν πολιτικός χώρος ο συγκεκριμένος  δεν χρήζει πολιτικής προσέγγισης και ανάλυσης. Προσωπικά η κατηγορία αυτή πάντα μου γεννούσε μια κοινωνιολογική και ψυχαναλυτική περιέργεια. Τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον να αγνοεί την πραγματικότητα ή  να την αντιλαμβάνεται σε τέτοια έκταση παραμόρφωσης με βάση μια ιδεολογία που έχει καταπιεί αμάσητη;...