Από τις 4 στις 5 Ιουνίου 19, 2010
ΠΟΠ και ΡΟΚ club
1977 στο χωριό της μάνας μου. Ο Βασίλης, γειτονόπουλο που μοιραζόμασταν τα καλοκαίρια και έν αχρόνο μεγαλύτερος μας γνωρίζει το pop & Rock club. Κάθε μεσημέρι εκείνου του καλοκαιριού πάμε να ακούσουμε τον Γιάννη Πετρίδη να παίζει τις μουσικές του και μετά να βγούμε να παίξουμε.
1978 πάλι στο χωριό της μάνας μου. Καθαρίσαμε ένα μικρό κτίσμα, 10 μέτρα από το κοτέτσι του παππού του Βασίλη για να το κάνουμε το λημέρι μας. Βάλαμε αφίσες των αγαπημένων συγκροτημάτων μας, φέραμε το πικ απ του θείου του, τα single του δικού μου θείου και μερικά LP του Βασίλη, δικά μου και του
αδελφού μου. Όλο το καλοκαίρι παίζαμε τα δικά μας βινύλια, εκτός από την ώρα που δίδασκε ο Γιάννης Πετρίδης.
αδελφού μου. Όλο το καλοκαίρι παίζαμε τα δικά μας βινύλια, εκτός από την ώρα που δίδασκε ο Γιάννης Πετρίδης.
Χριστούγεννα 1979. Στο πατρικό μου στην Τούμπα, ακούμε τον Πετρίδη να λέει τι ωραία πέρασε στην συναυλία των Talking heads στο Λονδίνο και πόσο του άρεσε το ιρλανδέζικο support group. Ο αδελφός μου βάζει την κασέτα να γράφει, ο Πετρίδης βάζει στα deck της ΕΙΡΤ το Gloria των U2. Τους μάθαμε καλύτερα χρόνια αργότερα με το album WAR
1980. To Pop & Rock club γίνεται τηλεοπτικό με τον τίτλο Pop 80. Ξεκινά, αν θυμάμαι καλά με το Another Brick in the wall. Δεν πρέπει να συνέχισε 2η χρονιά…
1983-84 δεν θυμάμαι καλά. Εκδήλωση του Πετρίδη στην αίθουσα της εταιρίας Μακεδονικών σπουδών στην τότε Βασιλίσσης Σοφίας, σήμερα Εθνικής Αμύνης. Τελειώνοντας την παρουσίαση, αν θυμάμαι είχαμε δει και video clip τραγουδιού των residents, ξεκινά ένα διαγωνισμό με ερωτήσεις και όσοι απαντούσαν παίρναν σαν δώρο από ένα album. Η παρέα ήταν ο αδελφός μου, ο Μάνθος (παντρεμμένος σήμερα με 2 παιδιά), ο Γιάννης (μοναχός στο Αγ, Όρος σήμερα) και εγώ. Ο Πετρίδης ρωτά και ο ηλίθιος αδελφός μου απαντά σε μένα όλες τις ερωτήσεις αλλά καμία στον Πετρίδη, ντρέπεται. Συγχύζομαι. Ρωτά ο Πετρίδης “Με ποιόν κάνει ντουέτο σε πρόσφατο δίσκο ο Paul Simon;” , το ξέρω, το έχω δει στο blow up, στον Πάτση, πετάγομαι και φωνάζω “Με τον Randy Newman”. Κερδίζω ένα LP και αναγκάζεται ο Πετρίδης να θεσπίσει κανόνα “Θα σηκώνετε χέρι πριν απαντάτε, από εδώ και μπρος”
1985 γράφω σε κασέτες τις εκπομπές τους με τα 120 καλύτερα τραγούδια, βάση των charts, στις ΗΠΑ από το 1955 έως το 1985. Ακόμα τις έχω. Δεν ξέρω αν ακούγονται. Είναι όμως κομμάτι όμως της ζωής μου.
1988-89 είμαι στον σκαραβαίο του κουμπάρου μου και ανεβαίνουμε την Αγγελάκη για 40 εκκλησιές. Πάμε στην Άντζελα όπου μας περιμένει η υπόλοιπη παρέα για να φάμε και να κάνουμε χαβαλέ (αιώνια φοιτητικά χρόνια). Είναι βραδάκι και στο ραδιόφωνο ακούμε τον φίλο Νίκο “Μπέλου” Κομνηνό (σήμερα OFF Radio) που είχε λίγο καιρό που είχε μεταπηδήσει από τα ελληνικά του FM100 στα “ξένα” του FM101. Μαζί του μια πολύ γνωστή φωνή. “Ρε ο Πετρίδης είναι;”, “Σιγά ρε μαλάκα μην είναι. Τι δουλειά έχει στον Θούκη;” Όπως περνάμε μπροστά από τα γραφεία του ραδιοφώνου κοιτάμε και αναγνωρίζουμε τον Πετρίδη και δίπλα του ένας άγνωστος σε μας. Φτάνουμε 40 εκκλησιές και βάζουμε την Άντζελα να ανοίξει το ραδιόφωνο. Ακούμε τον Πετρίδη να εκθειάζει τον παπάρα (γιατί έμεινε εδώ) τον Κομνηνό και εμείς χαιρόμαστε διπλά. Φεύγει ο Πετρίδης και τηλεφωνώ στον Νίκο. Ο Πετρίδης ήταν μαζί με τον Τουρώνη (star fm) στο αμάξι και ακούγανε την εκπομπή του Κομνηνού. Ο ίδιος ζήτησε να πάνε να τον γνωρίσει γιατί του έκανε εντύπωση η μουσική που έπαιζε.
Δεκαετίες ’90-’00 η σχέση με το ραδιόφωνο παύει να είναι τόση καλή. είμαι στην παραγωγική διαδικασία και το 4-5 δεν είναι η καλύτερη ώρα. Ακούω αποσπασματικά τον Πετρίδη, τον χάνω.
Η εκπομπή κάποια στιγμή άλλαξε και από Pop & Rock club αλλάζει γίνεται από 4 στις 5, γίνεται επίσης μέρα παρά μέρα ενώ ήταν καθημερινή, δυστυχώς έχω γεράσει και δεν θυμάμαι την σειρά των γεγονότων. Θυμάμαι όμως την τελευταία εκπομπή, το τελευταίο τραγούδι στο Pop & Rock club που ο Πετρίδης το έπαιζε με νόημα. “Hello Goodbye” των Beatles.
2010 η σοσιαλιστική κυβέρνηση που προσπάθησε να μας διαπαιδαγωγήσει με Βίσσυ, Γαρμπή και ευρωτσιφτετέλια ειδικά την δεκαετία του ’90, στα πολιτιστικά κέντρα όπως τα ονόμαζε κορυφαίο στέλεχος των τότε κυβερνήσεων, ρίχνει την ταφόπλακα στην εκπομπή ανακοινώνοντας το τέλος της.
Δεν θα διαμαρτυρηθώ για τον Πετρίδη, δεν μου το ζήτησε και δεν το έχει και ανάγκη.
Δεν θα διαμαρτυρηθώ σε αυτόν τον απίθανο υπουργό, τον κ. Γερουλάνο, που νομίζει ότι υπουργιλίκι είναι να γυρνάς από εκδήλωση σε εκδήλωση και να το παίζεις όμορφος. Που να καταλάβει από πολιτισμό ή από ιστορία. Εδώ χρωστά, σαν υπουργείο, σε όλο τον κόσμο και γράφει στα @@@ το αν θα κλείσουν εταιρίες εξ’ αιτίας των χρεών τους. Είναι ο ίδιος που προτιμά να απολύσει τον Γιάννη Πετρίδη παρ’ όλη την προσφορά του και ταυτόχρονα να κρατήσει την Θάλεια Ιωαννίδου, διορισμένη διευθύντρια από την ΝΔ στην ΕΡΤ3, παρ’ ότι υπάρχουν καταγγελίες ότι η συνταξιούχος δημοσιογράφος παίρνει υπέρογκα ποσά για μισθούς.
Απλά όπως αυτή η σοσιαλιστική κυβέρνηση έβαλε με τον Λοβέρδο την ταφόπλακα στα εργατικά δικαιώματα, συνεχίζει και σε μικρότερα θέματα, βάζοντας ταφόπλακα σε μικρές οάσεις.
Γιατί; Ίσως γιατί με κανέναν από αυτούς δεν έχουμε κοινές μνήμες, κοινές καταβολές. Δεν θυμούνται κανέναν Πετρίδη, δεν ήταν εδώ. Δεν ξέρουν τι θα πει εργατικά δικαιώματα, δεν ήταν ποτέ εργάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου