Μια γνωστή ιστορία για την κυκλοφορία του χρήματος.
Σε κάποιο χωριό, οι κάτοικοι είναι σε απόγνωση, αφου ρευστό δεν υπάρχεί και όλοι χρωστάνε.Ετσι παραμένουν "κλεισμένοι" στον εαυτό τους και δεν κινείται τίποτα(ύφεση). Ξαφνικά στο ξενοδοχείο του χωριού εμφανίζεται ένας πελάτης και συμφωνεί μια διανυκτερευση πληρώνοντας 100 ευρώ προκαταβολικά.Ο ξενοδόχος τον πηγαίνει στο δωμάτιο, και τρέχει χαρούμενος στην ταβέρνα όπου χρωστάει 100 ευρώ, πληρώνει και ξεχρεώνει.Ο ταβερνιάρης αμέσως πηγαίνει στο μπακάλικο όπου χρωστάει 100 ευρώ, πληρώνει και ξεχρεώνει κι αυτός. Ο μπακάλης με τη σειρά του τρέχει στον έμπορο όπου κι αυτός χρωστάει 100 ευρώ και ξεχρεώνει. Ο κύκλος συνεχίζεται ώσπου ο τελευταίος χρωστάει στον ξενοδόχο.Του δίνει λοιπόν τα 100 ευρώ και πια κανένας δεν χρωστάει ενώ τα 100 ευρώ επιστρέφουν στην τσέπη του ξενοδόχου.Εκείνη την στιγμή ο πελάτης του κατεβαίνει και του λέει πως άλλαξε γνώμη και δεν θα μείνει.Παίρνει τα 100 ευρώ και φεύγει ενώ όλα έχουν αλλάξει και κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν!
Μπορεί αυτό να είναι ένα χοντροκομμένο παράδειγμα, όμως δείχνει καθαρά κάτι που ξέρουν καλά όσοι ασχολούνται με τα οικονομικά.Πως κάθε 1 ευρώ το οποίο κυκλοφορεί στην αγορά πολλαπλασιάζεται επί πολλές φορές λύνοντας προβλήματα.Αυτό το ευρώ είναι το ευρώ του μικρού καταναλωτή που δεν του μένει στο τέλος μία.Όλα πηγαίνουν σε κάποια ανάγκη.Κάθε ευρώ που προορίζεται να συσσωρευτεί όμως, είναι περίπου άχρηστο στην οικονομία.Αυτό είναι το ευρώ του πλουτοκράτη που καταθέτει στις offshore τα πολλά που του περισσεύουν.
Επομένως οποιαδήποτε μέτρα εναντίον των μικρομεσαίων, τελικά βλάπτουν την οικονομία, ενώ ωφελούν τα μέτρα εναντίον της τσέπης αυτών που συσσωρεύουν πλούτο, και βγάζουν χρήμα εκτός κυκλοφορίας.Αυτή είναι μια απλή πραγματικότητα που δεν πρέπει να ξεχνούν όλοι όσοι ζητάνε μέτρα, ουσιαστικά εναντίον μιας σχεδόν νεκρής αγοράς, γιατί δεν θέλουν να θιχτεί η βαθιά τους τσέπη..
Πάρτε μέτρα τώρα λοιπόν, αλλά προς άλλη κατεύθυνση, κι αφήστε τον λαό στην όποια ησυχία του.Πληρώνει ήδη και προσφέρει πολύ παραπάνω απ' όσο μπορεί.
Σε κάποιο χωριό, οι κάτοικοι είναι σε απόγνωση, αφου ρευστό δεν υπάρχεί και όλοι χρωστάνε.Ετσι παραμένουν "κλεισμένοι" στον εαυτό τους και δεν κινείται τίποτα(ύφεση). Ξαφνικά στο ξενοδοχείο του χωριού εμφανίζεται ένας πελάτης και συμφωνεί μια διανυκτερευση πληρώνοντας 100 ευρώ προκαταβολικά.Ο ξενοδόχος τον πηγαίνει στο δωμάτιο, και τρέχει χαρούμενος στην ταβέρνα όπου χρωστάει 100 ευρώ, πληρώνει και ξεχρεώνει.Ο ταβερνιάρης αμέσως πηγαίνει στο μπακάλικο όπου χρωστάει 100 ευρώ, πληρώνει και ξεχρεώνει κι αυτός. Ο μπακάλης με τη σειρά του τρέχει στον έμπορο όπου κι αυτός χρωστάει 100 ευρώ και ξεχρεώνει. Ο κύκλος συνεχίζεται ώσπου ο τελευταίος χρωστάει στον ξενοδόχο.Του δίνει λοιπόν τα 100 ευρώ και πια κανένας δεν χρωστάει ενώ τα 100 ευρώ επιστρέφουν στην τσέπη του ξενοδόχου.Εκείνη την στιγμή ο πελάτης του κατεβαίνει και του λέει πως άλλαξε γνώμη και δεν θα μείνει.Παίρνει τα 100 ευρώ και φεύγει ενώ όλα έχουν αλλάξει και κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν!
Μπορεί αυτό να είναι ένα χοντροκομμένο παράδειγμα, όμως δείχνει καθαρά κάτι που ξέρουν καλά όσοι ασχολούνται με τα οικονομικά.Πως κάθε 1 ευρώ το οποίο κυκλοφορεί στην αγορά πολλαπλασιάζεται επί πολλές φορές λύνοντας προβλήματα.Αυτό το ευρώ είναι το ευρώ του μικρού καταναλωτή που δεν του μένει στο τέλος μία.Όλα πηγαίνουν σε κάποια ανάγκη.Κάθε ευρώ που προορίζεται να συσσωρευτεί όμως, είναι περίπου άχρηστο στην οικονομία.Αυτό είναι το ευρώ του πλουτοκράτη που καταθέτει στις offshore τα πολλά που του περισσεύουν.
Επομένως οποιαδήποτε μέτρα εναντίον των μικρομεσαίων, τελικά βλάπτουν την οικονομία, ενώ ωφελούν τα μέτρα εναντίον της τσέπης αυτών που συσσωρεύουν πλούτο, και βγάζουν χρήμα εκτός κυκλοφορίας.Αυτή είναι μια απλή πραγματικότητα που δεν πρέπει να ξεχνούν όλοι όσοι ζητάνε μέτρα, ουσιαστικά εναντίον μιας σχεδόν νεκρής αγοράς, γιατί δεν θέλουν να θιχτεί η βαθιά τους τσέπη..
Πάρτε μέτρα τώρα λοιπόν, αλλά προς άλλη κατεύθυνση, κι αφήστε τον λαό στην όποια ησυχία του.Πληρώνει ήδη και προσφέρει πολύ παραπάνω απ' όσο μπορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου