ΤΟΑΥΤΟΝΟΗΤΟ: Αγαπητέ συνάδελφε του Γουτεμβέργιου. Καλή αρχή. Ελπίζω να μην νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες με αυτό το κείμενο; Γιατί τόσα χρόνια έχεις γράψεις και εσύ και ο υπάλληλός σου πολλές....λαλακίες* και έχεις κάνει πολλές κωλοτούμπες. Οπότε αν θέλεις να μπορείς να καλωπίζεσαι κοιτάζοντας το είδωλό σου, συνέχιζε να γράφεις......
Για να μπορώ να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.
Τον Ιούλιο του 2010 δημοσιεύτηκε στην ΕΠΤΑ άρθρο μου με τίτλο «Εγώ ο Μαλάκας». Αποτελούσε τον κολοφώνα της διαμαρτυρίας μου για την υποχρεωτική ασφάλισή μου ως επιτηδευματία στον Ο.Α.Ε.Ε., για τα μέχρι τότε, βλακωδώς σύμφωνα με το άρθρο, καταβληθέντα ασφάλιστρα αφού για 24 χρόνια δεν
είχα χρειαστεί ούτε ασπιρίνη. Ενδεχομένως τότε το δημοσίευμα να το ΄χε διαβάσει έστω κι ένας ομοιοπαθής οπότε συμφωνόντας μαζί μου να προέβη σε διακοπή καταβολής των εισφορών που του αναλογούν. Ενδεχομένως προϊούσης της κρίσης κάποιος είτε γιατί έβαλε άλλες προτεραιότητες, είτε γιατί αντιμετώπισε αντικειμενικές, πραγματικές δυσκολίες να προέβη σε διακοπή καταβολής των εισφορών που του αναλογούν.
Κ.Δ.Παπακώστας
Για να μπορώ να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη
Αισθάνομαι την ανάγκη, τέσσερα χρόνια, μετά να πω την υπόλοιπη ιστορία όπως αυτή την έζησα μέσα σε νοσοκομεία προσβεβλημένος από λευχαιμικό λέμφωμα.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που από το 1986 πληρώνω τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ (νυν ΟΑΕΕ), γιατί το κράτος με υποχρεώνει να ασφαλιστώ σε ένα Ταμείο που δεν το επέλεξα εγώ, δεν το ελέγχω εγώ και κανείς δεν με ενημερώνει για το πώς διαχειρίζεται τα λεφτά μου.
Εγώ, ο μαλάκας! Που από το 1986 έως σήμερα φρόντιζα να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου, κι έχω καταθέσει στο Ταμείο πάνω από 100.000 ευρώ, χωρίς να έχω ξοδέψει ούτε σέντσι από αυτά για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Η αλήθεια είναι
Τα τελευταία 4 χρόνια άλλαξαν κάμποσες διοικήσεις στον Ο.Α.Ε.Ε., με αποτέλεσμα όποιος είναι ασφαλισμένος στο ταμείο, μπορεί να λάβει κωδικούς για διαδικτυακή πρόσβαση και να ΄χει όση ενημέρωση θέλει.
Τον Μάιο του 2011, ένα απόγεμα δέχτηκα τηλεφώνημα από τον παθολόγο μου «Ίσα που προλαβαίνεις να μπεις στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη που εφημερεύει». Πρόλαβα μόνο να ενημερώσω φευγαλέα το συνεργάτη μου, Βαγγέλη, με πήραν σηκωτό η γυναίκα και η αδελφή μου και σε μια ώρα είχα εισαχθεί στο συγκεκριμένο ίδρυμα.
«Γνωρίζετε βέβαια ότι πάσχετε από λευχαιμία», με ενημέρωσε την επομένη το πρωΐ η προϊσταμένη νοσοκόμα. Όχι ότι δεν το υποπτευόμουν, όμως άλλο πράγμα η υπόθεση κι άλλο η πραγματικότητα.
Αυτού δεδομένου, αδελφικός φίλος καλός γνώστης τέτοιων περιπτώσεων, φρόντισε να εισαχθώ στο «Παπανικολάου» στην αιματολογική κλινική. Με τη βοήθεια του κολλητού μου, που ήρθε στο Ιπποκράτεο για τα χρόνια πόλλα, Αγίου Κωνσταντίνου γαρ, μετακόμισα σε 30 λεπτά.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που όταν βρέθηκα σε δύσκολη θέση, όπως πολλοί μικροί επιχειρηματίες (καμία σχέση με μεγαλόσχημους, κρατικοδίαιτους μεγαλοοφειλέτες πολλών ταμείων) και δεν μπόρεσα ν’ ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου, το Ταμείο μου με έστειλε με μια κόλα χαρτί στο Δικαστήριο, κατηγορούμενο για (άκουσον-άκουσον!) υπεξαίρεση μελλοντικών εσόδων του, όταν για την υπεξαίρεση των παρελθόντων εσόδων του (και των δικών μου χρημάτων), για τα «τοξικά ομόλογα» και όχι μόνο, δεν έχει οδηγηθεί ούτε ένας στη Δικαιοσύνη.
Η αλήθεια είναι
Στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν η δικαιοσύνη φόρτωσε τους υπαίτιους για τα τοξικά ομόλογα μερικές δεκαετίες κάθειρξη.
Όσον αφορά σ΄ εμένα τη συγκεκριμένη στιγμή, που νόμιζα ότι περνούσα δύσκολη στιγμή, ναι μεν είχα καταβάλλει για εισφορές πάνω από 100.000 ευρώ, αλλά δεν ήμουν ταμειακά ενήμερος, δεν είχα θεωρημένο βιβλιάριο υγείας και δεν ήταν δυυνατή η νοσηλεία μου.
Για καλή μου τύχη ίσχυε τότε μια εξαιρετικά ευνοϊκή ρύθμιση διά της οποίας κατέστη δυνατή μέχρι και σήμερα η ενημερότητά μου απέναντι στο ασφαλιστικό μου ταμείο.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που θεωρούμαι ποινικά κολάσιμος, αλλά δεν είναι ποινικά κολάσιμες οι Διοικήσεις του Ταμείου μου που, αντί να διεκδικούν με κάθε μέσο τα οφειλόμενα από το κράτος, τα κάλυπταν με απανωτές αυξήσεις των ασφαλιστικών μου εισφορών (κοντά 200% μέσα σε μια οκταετία!) χωρίς να αυξάνουν στο ελάχιστο τις παροχές, τουναντίον περικόπτουν σήμερα και τους 4330 συμβεβλημένους με τον ΟΑΕΕ γιατρούς σε 2877 (για τις 800.000 ασφαλισμένους που με μαζί με τις οικογένειές τους φτάνουν τα 2.000.000 άτομα).
Η αλήθεια είναι
Παρακολουθώ και ΄γω με αγωνία τις εξελίξεις στο χώρο της υγείας, ειδικά από την υπουργοποίηση Γεωργιάδη και ένθεν, αντιλαμβάνομαι την κατηφόρα, αλλά όντας ασφαλισμένος δύνασαι να απολαμβάνεις τις τρέχουσες παροχές. Σε ότι αφορά όμως τη νοσηλεία ασθενούς και συγκεκριμένα σε ότι με αφορά, η παραμονή μου στην αιματολογική κλινική διήρκεσε περίπου 20 μήνες, με μικρά διαλείμματα που μου επιτρέπονταν να επιστρέψω στο σπίτι μου.
Στη συγκεκριμένη κλινική, εξ όσων γνωρίζω, δεν διαπίστωσα περικοπές σε προσωπικό παρά μόνο σε κάποια υλικά.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που έκοβα ακόμη κι από τα παιδιά μου για να πληρώνω στην ώρα του το ασφαλιστικό μου Ταμείο, το οποίο είχε (εκ του νόμου) το δικαίωμα να μου επιβάλλει πρόστιμο 20 ευρώ για κάθε μέρα καθυστέρησης (και με ληστρικά επιτόκια), να με κλείσει στη φυλακή, ή να μου πάρει ο σπίτι και να με αφήσει άστεγο.
Η αλήθεια είναι
Ότι σήμερα Ιούλιο 2014, θεού θέλοντος και ιατρών επιτρεπόντων, μπορώ και γράφω το συγκεκριμένο άρθρο, παραμένω μαζί με την οικογένειά μου και βοηθώ με τις λίγες μου δυνάμεις τα παιδιά μου.
Παρόλο δε που στέρησα από το σπίτι μου, όλα τα χρήματα που έδωσα για εισφορές, αυτά δεν αρκούν ούτε για τον πρώτο χρόνο νοσηλείας μου, αφού οι θεραπείες εντός νοσοκομείου, η φιλοξενία μου εκεί, η φαρμακευτική αγωγή που χρειάστηκα και χρειάζομαι καθώς και όλες οι εξωνοσοκομειακές εξετάσεις εννοείται ότι κοστίζουν πολύ παραπάνω από όσα έδωσα μέχρι στιγμής.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που άφησα να διαχειρίζονται τα χρήματά μου ανάξιοι, ανίκανοι και λαμόγια, που επέτρεψα σε μισθωμένους από μένα υπαλλήλους να μου συμπεριφέρονται σα σκουπίδι και σαν απατεώνα (οι απατεώνες!), την ώρα που κακοδιαχειρίζονταν και κατασπαταλούσαν το υστέρημά μου.
Η αλήθεια είναι
Δεν γνωρίζω ποιοι διαχειρίζονται τ΄ αποθεματικά του ΟΑΕΕ, είμαι όμως σίγουρος ότι για την τρύπα του ασφαλιστκού ταμείου υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί που οδήγησαν την αγορά σε χρεωκοπία, στο κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων και στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες συναδέλφους μου επιχειρηματίες.
Σχετικά δε με την συμπεριφορά των υπαλλήλων του Ο.Α.Ε.Ε. και στην Κατερίνη και στην Θεσσαλονίκη οφείλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που, όταν υποχρεωτικά με ενέταξαν στον ασφαλιστικό αυτό Οργανισμό, νόμιζα ότι το ασφαλιστήριο συμβόλαιο είναι νόμος που πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα από όλους τους συμβαλλόμενους και δεν μου περνούσε από το μυαλό ότι θα ‘ρθει μια μέρα που και το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξηθεί και η σύνταξη θα μειωθεί.
Η αλήθεια είναι
Ευτυχώς που με ενέταξαν υποχρεωτικά στον ασφαλιστικό αυτό Οργανισμό. Διότι το ασφαλιστήριο συμβόλαιο είναι νόμος που τηρείται απαρέγκλιτα από όλους τους συμβαλλόμενους και παρόλο που δεν μου περνούσε από το μυαλό ήρθε η μέρα που θα υποβάλλω τα χαρτιά μου για να λάβω την σύνταξη αναπηρίας που δικαιούμαι.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που δεν ξέρω πώς, αλλά θα φροντίσω να σταματήσω να παραμένω ο μαλάκας της υπόθεσης. Γιατί αν συνεχίσω δεν θα προλάβω να πάρω σύνταξη και θα πάνε στράφι (χάρισμα σε αυτούς που με έκαναν μαλάκα) τα 100.000 ευρώ που έχω ακουμπήσει μέχρι σήμερα στον ΟΑΕΕ.
Η αλήθεια είναι
Πολλές ήταν οι στιγμές που είδα τους οικείους μου δακρυσμένους αφού οι θεράποντες γιατροί εναπόθεταν τις εξελίξεις στον ύψιστο, πολλές ήταν οι στιγμές που συγκάτοικοί μου ήχθησαν εις τόπο χλοερό, δεν υπήρξε όμως ούτε δευτερόλεπτο που απώλεσα την πίστη μου για αίσιο αποτέλεσμα.
Από τη στιγμή λοιπόν που επέζησα αυτής της περιπέτειας και για να μπορώ να κοιτάζω το εαυτό μου στον καθρέφτη, οφείλω να φωνάξω ναι υπήρξα μαλάκας τότε που έγραφα, ελαφρά τη καρδία, το άρθρο τον Ιούλη του 2010. Όσον αφορά τις εισφορές που μου αναλογούν, προς το ταμείο ασφάλισής μου, εννοείται ότι θα συνεχίσω να τις καταβάλλω. Άλλωστε ασφάλεια σημαίνει προστασία από κίνδυνο κι όταν αυτός επέλθει και είσαι ξεσκούφωτος τότε είναι πολύ αργά.
πηγη
Τον Ιούλιο του 2010 δημοσιεύτηκε στην ΕΠΤΑ άρθρο μου με τίτλο «Εγώ ο Μαλάκας». Αποτελούσε τον κολοφώνα της διαμαρτυρίας μου για την υποχρεωτική ασφάλισή μου ως επιτηδευματία στον Ο.Α.Ε.Ε., για τα μέχρι τότε, βλακωδώς σύμφωνα με το άρθρο, καταβληθέντα ασφάλιστρα αφού για 24 χρόνια δεν
είχα χρειαστεί ούτε ασπιρίνη. Ενδεχομένως τότε το δημοσίευμα να το ΄χε διαβάσει έστω κι ένας ομοιοπαθής οπότε συμφωνόντας μαζί μου να προέβη σε διακοπή καταβολής των εισφορών που του αναλογούν. Ενδεχομένως προϊούσης της κρίσης κάποιος είτε γιατί έβαλε άλλες προτεραιότητες, είτε γιατί αντιμετώπισε αντικειμενικές, πραγματικές δυσκολίες να προέβη σε διακοπή καταβολής των εισφορών που του αναλογούν.
Κ.Δ.Παπακώστας
Για να μπορώ να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη
Αισθάνομαι την ανάγκη, τέσσερα χρόνια, μετά να πω την υπόλοιπη ιστορία όπως αυτή την έζησα μέσα σε νοσοκομεία προσβεβλημένος από λευχαιμικό λέμφωμα.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που από το 1986 πληρώνω τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ (νυν ΟΑΕΕ), γιατί το κράτος με υποχρεώνει να ασφαλιστώ σε ένα Ταμείο που δεν το επέλεξα εγώ, δεν το ελέγχω εγώ και κανείς δεν με ενημερώνει για το πώς διαχειρίζεται τα λεφτά μου.
Εγώ, ο μαλάκας! Που από το 1986 έως σήμερα φρόντιζα να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου, κι έχω καταθέσει στο Ταμείο πάνω από 100.000 ευρώ, χωρίς να έχω ξοδέψει ούτε σέντσι από αυτά για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Η αλήθεια είναι
Τα τελευταία 4 χρόνια άλλαξαν κάμποσες διοικήσεις στον Ο.Α.Ε.Ε., με αποτέλεσμα όποιος είναι ασφαλισμένος στο ταμείο, μπορεί να λάβει κωδικούς για διαδικτυακή πρόσβαση και να ΄χει όση ενημέρωση θέλει.
Τον Μάιο του 2011, ένα απόγεμα δέχτηκα τηλεφώνημα από τον παθολόγο μου «Ίσα που προλαβαίνεις να μπεις στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη που εφημερεύει». Πρόλαβα μόνο να ενημερώσω φευγαλέα το συνεργάτη μου, Βαγγέλη, με πήραν σηκωτό η γυναίκα και η αδελφή μου και σε μια ώρα είχα εισαχθεί στο συγκεκριμένο ίδρυμα.
«Γνωρίζετε βέβαια ότι πάσχετε από λευχαιμία», με ενημέρωσε την επομένη το πρωΐ η προϊσταμένη νοσοκόμα. Όχι ότι δεν το υποπτευόμουν, όμως άλλο πράγμα η υπόθεση κι άλλο η πραγματικότητα.
Αυτού δεδομένου, αδελφικός φίλος καλός γνώστης τέτοιων περιπτώσεων, φρόντισε να εισαχθώ στο «Παπανικολάου» στην αιματολογική κλινική. Με τη βοήθεια του κολλητού μου, που ήρθε στο Ιπποκράτεο για τα χρόνια πόλλα, Αγίου Κωνσταντίνου γαρ, μετακόμισα σε 30 λεπτά.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που όταν βρέθηκα σε δύσκολη θέση, όπως πολλοί μικροί επιχειρηματίες (καμία σχέση με μεγαλόσχημους, κρατικοδίαιτους μεγαλοοφειλέτες πολλών ταμείων) και δεν μπόρεσα ν’ ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου, το Ταμείο μου με έστειλε με μια κόλα χαρτί στο Δικαστήριο, κατηγορούμενο για (άκουσον-άκουσον!) υπεξαίρεση μελλοντικών εσόδων του, όταν για την υπεξαίρεση των παρελθόντων εσόδων του (και των δικών μου χρημάτων), για τα «τοξικά ομόλογα» και όχι μόνο, δεν έχει οδηγηθεί ούτε ένας στη Δικαιοσύνη.
Η αλήθεια είναι
Στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν η δικαιοσύνη φόρτωσε τους υπαίτιους για τα τοξικά ομόλογα μερικές δεκαετίες κάθειρξη.
Όσον αφορά σ΄ εμένα τη συγκεκριμένη στιγμή, που νόμιζα ότι περνούσα δύσκολη στιγμή, ναι μεν είχα καταβάλλει για εισφορές πάνω από 100.000 ευρώ, αλλά δεν ήμουν ταμειακά ενήμερος, δεν είχα θεωρημένο βιβλιάριο υγείας και δεν ήταν δυυνατή η νοσηλεία μου.
Για καλή μου τύχη ίσχυε τότε μια εξαιρετικά ευνοϊκή ρύθμιση διά της οποίας κατέστη δυνατή μέχρι και σήμερα η ενημερότητά μου απέναντι στο ασφαλιστικό μου ταμείο.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που θεωρούμαι ποινικά κολάσιμος, αλλά δεν είναι ποινικά κολάσιμες οι Διοικήσεις του Ταμείου μου που, αντί να διεκδικούν με κάθε μέσο τα οφειλόμενα από το κράτος, τα κάλυπταν με απανωτές αυξήσεις των ασφαλιστικών μου εισφορών (κοντά 200% μέσα σε μια οκταετία!) χωρίς να αυξάνουν στο ελάχιστο τις παροχές, τουναντίον περικόπτουν σήμερα και τους 4330 συμβεβλημένους με τον ΟΑΕΕ γιατρούς σε 2877 (για τις 800.000 ασφαλισμένους που με μαζί με τις οικογένειές τους φτάνουν τα 2.000.000 άτομα).
Η αλήθεια είναι
Παρακολουθώ και ΄γω με αγωνία τις εξελίξεις στο χώρο της υγείας, ειδικά από την υπουργοποίηση Γεωργιάδη και ένθεν, αντιλαμβάνομαι την κατηφόρα, αλλά όντας ασφαλισμένος δύνασαι να απολαμβάνεις τις τρέχουσες παροχές. Σε ότι αφορά όμως τη νοσηλεία ασθενούς και συγκεκριμένα σε ότι με αφορά, η παραμονή μου στην αιματολογική κλινική διήρκεσε περίπου 20 μήνες, με μικρά διαλείμματα που μου επιτρέπονταν να επιστρέψω στο σπίτι μου.
Στη συγκεκριμένη κλινική, εξ όσων γνωρίζω, δεν διαπίστωσα περικοπές σε προσωπικό παρά μόνο σε κάποια υλικά.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που έκοβα ακόμη κι από τα παιδιά μου για να πληρώνω στην ώρα του το ασφαλιστικό μου Ταμείο, το οποίο είχε (εκ του νόμου) το δικαίωμα να μου επιβάλλει πρόστιμο 20 ευρώ για κάθε μέρα καθυστέρησης (και με ληστρικά επιτόκια), να με κλείσει στη φυλακή, ή να μου πάρει ο σπίτι και να με αφήσει άστεγο.
Η αλήθεια είναι
Ότι σήμερα Ιούλιο 2014, θεού θέλοντος και ιατρών επιτρεπόντων, μπορώ και γράφω το συγκεκριμένο άρθρο, παραμένω μαζί με την οικογένειά μου και βοηθώ με τις λίγες μου δυνάμεις τα παιδιά μου.
Παρόλο δε που στέρησα από το σπίτι μου, όλα τα χρήματα που έδωσα για εισφορές, αυτά δεν αρκούν ούτε για τον πρώτο χρόνο νοσηλείας μου, αφού οι θεραπείες εντός νοσοκομείου, η φιλοξενία μου εκεί, η φαρμακευτική αγωγή που χρειάστηκα και χρειάζομαι καθώς και όλες οι εξωνοσοκομειακές εξετάσεις εννοείται ότι κοστίζουν πολύ παραπάνω από όσα έδωσα μέχρι στιγμής.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που άφησα να διαχειρίζονται τα χρήματά μου ανάξιοι, ανίκανοι και λαμόγια, που επέτρεψα σε μισθωμένους από μένα υπαλλήλους να μου συμπεριφέρονται σα σκουπίδι και σαν απατεώνα (οι απατεώνες!), την ώρα που κακοδιαχειρίζονταν και κατασπαταλούσαν το υστέρημά μου.
Η αλήθεια είναι
Δεν γνωρίζω ποιοι διαχειρίζονται τ΄ αποθεματικά του ΟΑΕΕ, είμαι όμως σίγουρος ότι για την τρύπα του ασφαλιστκού ταμείου υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί που οδήγησαν την αγορά σε χρεωκοπία, στο κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων και στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες συναδέλφους μου επιχειρηματίες.
Σχετικά δε με την συμπεριφορά των υπαλλήλων του Ο.Α.Ε.Ε. και στην Κατερίνη και στην Θεσσαλονίκη οφείλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που, όταν υποχρεωτικά με ενέταξαν στον ασφαλιστικό αυτό Οργανισμό, νόμιζα ότι το ασφαλιστήριο συμβόλαιο είναι νόμος που πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα από όλους τους συμβαλλόμενους και δεν μου περνούσε από το μυαλό ότι θα ‘ρθει μια μέρα που και το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξηθεί και η σύνταξη θα μειωθεί.
Η αλήθεια είναι
Ευτυχώς που με ενέταξαν υποχρεωτικά στον ασφαλιστικό αυτό Οργανισμό. Διότι το ασφαλιστήριο συμβόλαιο είναι νόμος που τηρείται απαρέγκλιτα από όλους τους συμβαλλόμενους και παρόλο που δεν μου περνούσε από το μυαλό ήρθε η μέρα που θα υποβάλλω τα χαρτιά μου για να λάβω την σύνταξη αναπηρίας που δικαιούμαι.
Έγραφα τότε
Εγώ, ο μαλάκας! Που δεν ξέρω πώς, αλλά θα φροντίσω να σταματήσω να παραμένω ο μαλάκας της υπόθεσης. Γιατί αν συνεχίσω δεν θα προλάβω να πάρω σύνταξη και θα πάνε στράφι (χάρισμα σε αυτούς που με έκαναν μαλάκα) τα 100.000 ευρώ που έχω ακουμπήσει μέχρι σήμερα στον ΟΑΕΕ.
Η αλήθεια είναι
Πολλές ήταν οι στιγμές που είδα τους οικείους μου δακρυσμένους αφού οι θεράποντες γιατροί εναπόθεταν τις εξελίξεις στον ύψιστο, πολλές ήταν οι στιγμές που συγκάτοικοί μου ήχθησαν εις τόπο χλοερό, δεν υπήρξε όμως ούτε δευτερόλεπτο που απώλεσα την πίστη μου για αίσιο αποτέλεσμα.
Από τη στιγμή λοιπόν που επέζησα αυτής της περιπέτειας και για να μπορώ να κοιτάζω το εαυτό μου στον καθρέφτη, οφείλω να φωνάξω ναι υπήρξα μαλάκας τότε που έγραφα, ελαφρά τη καρδία, το άρθρο τον Ιούλη του 2010. Όσον αφορά τις εισφορές που μου αναλογούν, προς το ταμείο ασφάλισής μου, εννοείται ότι θα συνεχίσω να τις καταβάλλω. Άλλωστε ασφάλεια σημαίνει προστασία από κίνδυνο κι όταν αυτός επέλθει και είσαι ξεσκούφωτος τότε είναι πολύ αργά.
* Λαλακίες τις χαρακτηρίζουμε με βάση το επικό του άρθρο από το 2010.
Επίσης η υγεία του( για την οποία ευχόμαστε τα καλύτερα) δεν μας αφορά όπως δεν μας αφορά και ως άνθρωπος. Ασχολούμαστε μαζι του και με τον υπάλληλό του και με τους λοιπούς τυπογράφους και διαφημιστές της Πιερίας (δημοσιογράφοι δεν υπάρχουν) για αυτά που κάνουν ή μάλλον δεν κάνουν για την τόπο και το δημόσιο καλό.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου